κόψτε τις μαλακίες, όχι τα επιδόματα

 

To whom it may concern.

Πορεία διοργανώνεται για τις 20 του Οκτώβρη (αύριο) εδώ στο Λονδίνο ενάντια στο μέτρα λιτότητας που η κυβέρνηση Κάμερον όχι μόνο προτείνει αλλά εφαρμόζει με ψυχαναγκαστικούς ρυθμούς. Το κάλεσμα είναι του British Trades Union Congress, της αντίστοιχης ΓΣΕΕ και συμμετέχουν πολλά σωματεία και οργανώσεις. Το βασικό σύνθημα είναι A future that works και πηγή έμπνευσης το παράδειγμα της Ελλάδας και της Ισπανίας. Ειδικά για τους προερχόμενους από τα PIIGS, καλή ώρα, υπάρχει έτοιμο και το μπλοκ.

Από τη μικρή εμπειρία μου στις πορείες σε αυτή τη πόλη, που εκτός από νικηφόρες ενάντια στους φασίστες, είναι μαζικές, εκπληκτικά οργανωμένες και εμμονικές ως προς την αποφυγή επεισοδίων, δε μπορώ παρά να υπογραμμίσω τη συμμετοχή κυρίως του κομματιού της μεσαίας τάξης με ένα καλό επίπεδο μόρφωσης και την ηχηρή απουσία της εργατικής τάξης -που θα σαρώσουν με αγριότητα τα μέτρα που ετοιμάζονται- αλλά και των μεταναστών. Δε θέλω να αναφερθώ στους λόγους που πιστεύω ότι συμβαίνει αυτό, σε τούτη την ανάρτηση. Αυτή η ανάρτηση είναι για τη στοιχειώδη ενημέρωση της πρώτης παραγράφου και για αυτό που θέλω να πω στις αμέσως επόμενες. 

Περιμένοντας το αστικό που θα με πήγαινε απ' τη δουλειά στο σπίτι σήμερα αποπειράθηκα να διερευνήσω όποια πιθανή βλεμματική επαφή του ετερογενούς πλήθους που είχε στριμωχτεί κάτω από το υπόστεγο της στάσης λόγω της βροχής με τα πολυάριθμα αυτοκόλλητα (εικόνα) που κάλυπταν τις διαφημίσεις της στάσης. Ενδεχομένως οι περισσότεροι να έριξαν μια στιγμιαία ματιά αλλά αμφιβάλω αν υπέθεσαν πόσο τους αφορά ή αν τους περικλείει. 

Το αστικό που παίρνω ξεκινά από μια περιοχή του ΝΑ Λονδίνου γεμάτη μετανάστες 1ης και 2ης γενιάς από την Καραϊβική και την Αφρική, διασχίζει προσωρινά μια νησίδα μεσοαστικής τάξης για να ακολουθήσει στη συνέχεια ένα πέρασμα από περιοχές αμιγούς εργατικής τάξης και να καταλήξει σε μια γοργά υποβαθμιζόμενη περιοχή γεμάτη πάμφθηνα παλιά σπίτια, μπλοκ από εργατικές κατοικίες (τα περίφημα council estates) μαστιζόμενες από ναρκωτικά, πορνεία και ανεργία, συμμορίες και μαχαιρώματα. Προς χαράν των φασιστών του BNP, μιας πιο ήπιας παραλλαγής των χρυσαυγιτών, αυτή η περιοχή του τελικού προορισμού του αστικού κατοικείται κατεξοχήν από πάμφτωχους μετανάστες καθώς και από το εξαθλιωμένο κομμάτι της αγγλικής εργατικής τάξης που ζει κατά διαδοχικές γενιές με επιδόματα έχοντας πλέον ξεπεράσει τα όρια του λούμπεν. 

Μέσα στο λεωφορείο η ανθρωπογεωγραφία δε διέφερε σημαντικά από αυτή των προορισμών και των ενδιάμεσων στάσεων. Οι δικές μου ελληνικές μεσοαστικές καταβολές που συνδύαζαν την ιδιαίτερη για τον αντίστοιχο Άγγλο πρόσμιξη μετανάστευσης, υψηλής μόρφωσης και επαγγελματικής ειδίκευσης μου παρείχαν με ασφάλεια το ρόλο του παρατηρητή αυτού του πλήθους των επιβατών: Στη πλειοψηφία μετανάστες, κυρίως από την Αφρική, απασχολούμενοι σε χειρωνακτικές εργασίες παροχής υπηρεσιών, δυο τρεις λατινοαμερικάνοι και μερικοί λευκοί βρετανοί της εργατικής τάξης που δεν τελείωναν καμιά δουλειά και που σχεδόν όλοι τους σε αυτό το λεωφορείο απέπνεαν μια φοβερή αίσθηση αναξιοπάθειας. Όλοι οι επιβάτες σε ένα βαθμό παίρνουν ή θα χρειαστούν κάποια από τις παροχές που ραγδαία κόβονται και σε αυτή τη χώρα. Η απόστασή τους με την μεγαλοαστική τάξη γιγαντώνεται. Η ποιότητά της ζωής τους περιορίζεται στο chicken wings της μιάμισης λίρας και στη φθήνια του primark όταν δεν σαρώνεται από τον πρόσκαιρο πλουτισμό ενός της δικής τους τάξης χάρη στο X factor. Οι Αφρικανοί μετανάστες όμως λένε και ευχαριστώ που δε μένουν πια στη Σομαλία, το Σουδάν και τη Νιγηρία. Οι λατινοαμερικάνοι κλεισμένοι στις μικρές του κοινότητες βροντοφωνάζουν gracias por la visa και το όνειρο. Και οι λευκοί Βρετανοί τουλάχιστο κάποια στιγμή θα αναβαθμιστούν και αυτοί στο νέο iphone και την οθόνη LD, και όταν θα διοχετεύσουν τον κληρονομούμενο θυμό στους δρόμους αντί για το σπίτι -σαν πέρσι το καλοκαίρι- θα λεηλατήσουν τα καταστήματα φτηνών αθλητικών και τα £1 shops αντί για τις τράπεζες. Όλοι τους εξοικειωμένοι με μια νομοτέλεια που δεν επιτρέπει την αμφισβήτηση από μέρους τους. Αφημένοι στο "έτσι είναι τα πράγματα" μέχρις το λεωφορείο να τους αφήσει στη στάση τους. 

Δε χωρά αμφιβολία το πόσο αφορά η αυριανή πορεία αυτούς τους ανθρώπους σε αυτό το λεωφορείο. Αλλά και το πως γίνεται χωρίς αυτούς.

Παλαιότερες διαδηλώσεις στη πόλη που ενέπνευσε τον Μαρξ, εδώ και εδώ.