λευτεριά για οσους είναι στα WC

Η μοντέρνα λαϊκή σοφία ερμήνευε μέχρι σήμερα τη παρατεταμένη παραμονή στο WC υιοθετώντας δυο ενδεχόμενα:

1. τη δυσκοιλιότητα,
2. τον διαλογισμό

Η υπόθεση της ταυτόχρονης αποδοχής και των δύο κρίνεται αβάσιμη μιας και η ύπαρξη δυσκοιλιότητας από μόνη της θεωρείται τόσο κυριαρχική ώστε να περιάγει με αμηχανία την ασφαλή εξαγωγή της ίδιας της πεμπτουσίας της παραμονής στο WC, πόσο μάλλον την εξαγωγή ενός χρήσιμου διανοητικού συμπεράσματος.

Η παγκόσμια βιβλιογραφία δεν έχει καταγράψει αν η μακροχρόνια κατάληψη μιας εξουσιαστικής θέσης σχετίζεται με την ανάπτυξη δυσκοιλιότητας -μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν γι' αυτό το ζήτημα. Όμως, η καθημερινή εμπειρία μας βεβαιώνει ότι η εξουσιαστική θέση σχετίζεται με την αδυναμία εξαγωγής χρήσιμων διανοητικών συμπερασμάτων.  Ίσως μια πιθανή δυσκοιλιότητα να παρεμβαίνει σε αυτή την αιτιολογική σχέση, αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα για να επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο.

Η νέα μοντέρνα ελληνική κοινωνία, που γεννήθηκε τόσο απότομα όσο απότομα διαλύθηκε και η ψευδαίσθηση του αυτεξούσιού της, επινόησε μια νέα πρωτότυπη αιτία παρατεταμένης παραμονής στο WC, στηριζόμενη προφανώς στα αριστοφανικά γονίδια της θεάρεστης καταγωγής της: την αποφυγή του λαϊκού λιντσαρίσματος. Νέα ερευνητικά πεδία ανοίχτηκαν ξαφνικά στον ορίζοντα για τους φιλόδοξους επιστήμονες! και οι καινούργιες υποθέσεις προς διερεύνηση απεριόριστες! Υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην αποφυγή λινταρίσματος και τον διαλογισμό δίπλα σε μια λεκάνη; Ποια η επίδραση της δυσκοιλιότητας στην αποφυγή ενός διεγερμένου πλήθους; Αν ένας μετριοπαθής συντηρητικός πολιτικός χρειάστηκε μια ολόκληρη διμοιρία μπάτσων για να ολοκληρώσει τη παραμονή του στον καμπινέ, τι μέτρα απαιτούνται για εκείνους που βρίσκονται βουτηγμένοι μέσα του μέχρι το κεφάλι;

Αθάνατη λαϊκή σοφία, αθάνατη ελληνική πρωτοπορία!