Dilegua, o notte! Tramontate, stelle! nessun dorma!

μπροστά σε αυτή την παρατεινόμενη, ανεξέλεγκτη κτηνωδία της εξουσίας απέναντι σε απελπισμένους, ανυπεράσπιστους, μόνους ανθρώπους, αισθάνομαι ένα κομμάτι της αξιοπρέπειάς μου, της συνείδησής μου, της ιδιότητάς μου ως πολίτη και μέλους αυτής της κοινωνίας να έχει βιαστεί παράφορα. Ως άνθρωπος, δε τολμώ καν να συναισθανθώ τη τραγωδία τους. Ποιος θα ακούσει τη συγγνώμη μου για την απαθή μου συμμετοχή στη φρίκη;

Από αυτές τις στάχτες δε θα γεννηθεί η ελπίδα, μόνο το μίσος και η οργή!

παραθέτω το παρακάτω ανατριχιαστικό απόσπασμα από την όπερα Tourandot. Παρόλο που κατα βάση είναι μια ερωτική άρια, ο πλούτος των συναισθημάτων που προκαλεί ο Λουτσιάνο στην παρουσίασή της και το εγερτήριο μήνυμα στο φινάλε αντικατοπτρίζουν ξεκάθαρα και τα δικά μου συναισθήματα για τα γεγονότα της πάτρας.

Nessun dorma! Nessun dorma! /μη κοιμηθεί κανείς!
Tu pure, o, Principessa / ακόμα και συ, πριγκήπισσα
nella tua fredda stanza /μες στη ζεσή σου κάμαρα
guardi le stelle /παρατήρησε τ' αστέρια
che fremono d'amore /που λαμπυρίζουν από αγάπη
e di speranza. /και ελπίδα
Ma il mio mistero e chiuso in me / αλλά το μυστικό είναι κρυμμένο μέσα μου
il nome mio nessun sapra! /το όνομά μου κανείς δε θα το μάθει
No, no, sulla tua bocca lo diro /όχι, στο στόμα σου θα το πω
quando la luce splendera! /όταν το φως λάμψει!
Ed il mio bacio sciogliera il silenzio / και το φιλί θα αποκαλύψει τη σιωπή
che ti fa mia! /που σε κάνει δική μου!
(Il nome suo nessun sapra!... /κανείς δε θα γνωρίσει το όνομά του
e noi dovrem, ahime, morir! / και πρέπει -αλόιμονο- να πεθάνουμε)
Dilegua, o notte! / εξαφανίσου, νύχτα
Tramontate, stelle! /δείστε, άστρα
Tramontate, stelle! /δείστε, άστρα
All'alba vincero! στην αυγή θα νικήσω!
vincero, vincero! /θα νικήσω