Το περίφημο βίντεο είναι το απόλυτο δώρο του Sex Positive Feminism για τη σημερινή ημέρα της γυναίκας. Το πλέον προβεβλημένο δημόσιο πρόσωπο αποφάσισε συνειδητά να θέσει τον γυμνό της εαυτό στην υπηρεσία του ρεαλιστικού κινηματογράφου και τη μοντέρνα ελληνίδα, με τριάντα χρόνια καθυστέρηση, μπρος στη πρόκληση της ελεύθερης επιλογής της συμμετοχής και της κατανάλωσης της πορνογραφίας. Η σημαία υψώθηκε οριστικά και γράφει "το γυναικείο σώμα είναι γυναικείο δικαίωμα" και πλέον κάθε μη εξαναγκασμένη απόφαση για το πώς μια γυναίκα θα χειριστεί το σώμα της χρήζει σεβασμού και -προφανώς- νομικής ασφάλειας. Μέσα σε μια μέρα.Στη χώρα όπου κυριαρχεί ακόμα το ορθόδοξο σκότος και ο πουριτανισμός, μια γυναίκα κατέδειξε πως η πορνογραφία μπορεί να είναι η ελευθερία του λόγου στο ερωτικό βασίλειο. Και πως η ελεύθερη γυναικεία σεξουαλικότητα απαιτείται να χρήζει της προστασίας, ως ένα απ' τα τελευταία ζητήματα που υπέμειναν τη λογοκρισία όλα αυτά τα χρόνια.
Ωστόσο, για τον βαρύ, τον πολύ, τον βαλκάνιο αρσενικό αναγνώστη μας, που ο πολύς ο positive feminism τον πειράζει όσο και τα φασόλια, και που το εν λόγω βίντεο αποτέλεσε άλλη μια αφορμή για την τόσο αγαπημένη μοναχική λιβιαδιακή έγχυση, αφήσαμε για το τέλος μια ακόμα μοναδική σκηνή από το αριστούργημα του Όμηρου Ευστρατιάδη, "Ο τελευταίος άνδρας". Και πώς να μην το κάναμε άλλωστε μετά τη διαολεμένη επιτυχία που είχε η περσινή μας ανάρτηση για την ίδια ημέρα.
αφεντικό, τρελαίνομαι να σε διαβάζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάει και τελείωσε, είσαι ο μέντοράς μου!
υ.γ. Εξαιρετικό
μπαλόνη, τα μάγουλά μου έγιναν κόκκινα σαν το μπαλόνι σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν κάνω πλάκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το κείμενο είναι ωδή στο φεμινιστικό-αντισεξιστικό κίνημα! Βάζεις πράγματα με εντελώς μοναδική οπτική!
Και είσαι άντρας!!!!(φαντάζομαι δηλαδή)
μπαλόνη, αντιλαμβάνομαι το φεμινιστικό κίνημα ως κομμάτι του αντιεξουσιαστικού: και τα δυο παλεύουν απέναντι στα καίρια ζητήματα της κυριαρχίας-ιεραρχίας. Κατέληξα σε αυτή την -για τους περισσότερους προκλητική- θέση, αφού διαπίστωσα ότι ο παραδοσιακός φεμινισμός, αυτός δηλαδή που καταγγέλει τη πορνογραφία ως μια απλή έκφραση της αρσενικής κουλτούρας στη οποία η γυναίκα γίνεται το αντικείμενο της εκμετάλλευσης, θέτει μεν ζητήματα κυριαρχίας αλλά όχι σε ένα ελευθεριακό πλαίσιο αφενός ενώ δε τίθεται καθαρά και το ζήτημα της ιεραρχίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Παρεπιπτόντως, καλά φαντάζεσαι!)
καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήσκεφτόμουν χτες και συζητούσα με ένα φίλο για το ζήτημα της πορνείας. Δεν έχω καταλήξει ακόμα ομολογώ.
Σκεφτόμουν λοιπόν πως το σεξ μια χαρά ανταλλακτική αξία έχει (εντός και εκτός σχέσης, εντός και εκτός καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης). Δεν εξετάζω εδώ τι οδήγησε κάποιον ή κάποια να πουλήσει το σεξ ή ένα βίντεο στο οποίο κάνει σεξ (κυρίως γιατί αυτό είναι μια άλλου είδους κουβέντα και δεν θέλω να το μπλέξω εδώ). Λέω όμως πως το να "λυπόμαστε" ή να γιουχάρουμε την Τζούλια και την κάθε Τζούλια που εν γνώσει της (και όχι ως θύμα Trafficking) πούλησε ένα προϊόν με ανταλλακτική αξία είναι αποτέλεσμα ηθικών φραγμών, άρα συντηρητισμού!
Δηλαδή, σε μια κοινωνία όπως την οραματιζόμαστε το σεξ θα προϋποθέτει έρωτα; Αν κάποια ή κάποιος δεν έχει βρει ένα ταίρι, δεν θα μπορεί να "αγοράσει" (άντε, ας πω εξασφαλίσει με αντίτιμο) σεξουαλική ικανοποίηση με κάποιον πέρα του χεριού του;
Δεν ξέρω αν το λέω σωστά...το επεξεργάζομαι ακόμα...αλλά ποιος είπε πως το φεμινιστικό κίνημα δεν εμφορείται από ηθικισμούς;
Τα πάντα (καταχρηστικά χρησιμοποιούμενο) είναι θέμα ηθικολογικών εννοιών μιας και πάνω σε αυτές στηρίζεται η κοινωνία μας. Και εμείς σαν άνθρωποι της εποχής μας ερμηνεύουμε αυτό που βλέπουμε σαν "ηθικό" "αν το παρακάνει" κτλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία γνώμη εξέφρασες Romandante, κάτι που με έκανε να θυμηθώ τον τρόπο υποδοχής του πίνακα "Ολυμπία" του Μανέ πίσω στα χρόνια του 19ου αιωνα (1863). Ολυμπία ήταν ένα όνομα που συνηθίζονταν για μετρέσες. Το περιβάλλον του πίνακα γύρω από την Ολυμπία του Μανέ υποδείκνυε ότι ήταν ιερόδουλη. Γιατί όμως όλη η αστική τάξη άρχιζε να χλευάζει χωρίς προηγούμενο τον πίνακα του Μανέ με την γυμνή κοπέλα, λες και δεν είχαν δει τόσες και τόσες...
Μια ερμηνεία που μου αρέσει είναι λοιπόν αυτή: Η Ολυμπία κοιτούσε στα μάτια τον θεατή του πίνακα από μια θέση ανωτερότητας την οποία όμως η γυναικεία της ύπαρξη δεν της το επέτρεπε, μιας και οι γυναίκες έπρεπε να είναι -ιδιαίτερα στο θέμα του σεξ- υποχείρια του αντρός... Ο Μανέ έκανε μια τομή στον συντηρητισμό, ο ίδιος ήταν από τους λίγους που συναναστρέφονταν με άνεση τις γυναίκες όπως τους άντρες.
Σήμερα λοιπόν η Τζούλια, αντίθετα με άλλες κοπέλες που αναγκάζονται να πουλιούνται και βρίσκονται έτσι κι αλλιώς στη διάθεση του άντρα που "αφού τις πληρώνει τις απολαμβάνει" έχει αυτή τη προνομιακή θέση εκθέτοντας η ίδια το σώμα της, τη σεξουαλικότητά της από μια θέση ισχύος είναι η αλήθεια... Πόσο άβολο και επιθετικό μπορεί να φαίνεται αυτό στους πασάδες μας;
Υ.Γ. Πιστεύω ότι η σκηνοθετική επιμέλεια του καμεραμαν την αδίκησε...έπρεπε να μπει και καμια μουσική επένδυση για να δημιουρήσει το ...feeling :P
Υποψιάζομαι ότι εγώ είμαι ο φίλος που αναφέρει η μπαλούν, πέρασα ωστόσο από εδώ γιατί αφορμή για τη συζήτηση που κάναμε υπήρξε η παρούσα ανάρτηση, που η φίλη μου την περιέγραψε περίπου ως την επιτομή μεστού, ουσιαστικού και δυνατού λόγου. Και είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου..
Υποψιάζομαι ότι εγώ είμαι ο φίλος που αναφέρει η μπαλούν, πέρασα ωστόσο από εδώ γιατί αφορμή για τη συζήτηση που κάναμε υπήρξε η παρούσα ανάρτηση, που η φίλη μου την περιέγραψε περίπου ως την επιτομή μεστού, ουσιαστικού και δυνατού λόγου. Και είμαι αναγκασμένος να συμφωνήσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου..
Μαριάννα, σε ευχαριστλω για το σχόλιό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήταν καταχρηστικό εκ μέρους μου αν έγραφα ότι η τζούλια λειτούργησε (κατά ένα μέρος) σας σύγχρονη Ολυμπία; Και μάλιστα χώρις να υπάρχει ένας Μανέ να τη δημιουργήσει;
Ίσως να είναι, καθώς ό,τι γνωρίζουμε για τη Τζούλια είναι μια πανεμορφη κινούμενη εικόνα σε μια οθόνη, ενδεχομένως και για εκείνη αυτή να είναι η μόνη εικόνα που να έχει υπ'οψιν της.
Το ΥΓ σου, μέσα από το χιούμορ του, ακριβώς αποκαλύπτει και αυτή την ένδεια που περιτυλίγει το "έργο" της Τζούλιας. Η αστική υποκρισία σκανδαλιζόταν κάποτε από την Ολυμπία όπως την εξέθετε ο Μανέ, η δική μας αστική υποκρισία χρειάζεται για να προδοθεί μόνο ενα κιτς δωμάτιο ξενοδοχείου και ένα μπουκάλι αφρώδους ροφήματος.
silentcrossing καλώς ήρθες, χαίρομαι που το crossing σου από δω μέσα δεν ήταν silent...
ΑπάντησηΔιαγραφήμπαλόνη, αν κατάλαβα καλά, αναρωτιέσαι για τη ηθική της χρήσης και της ανταλλακτικότητας του ανθρώπινου σώματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσα να σε παραπέμψω άμεσα σε κάποια ολοκληρωμένη σκέψη πάνω σε αυτό, (μακάρι ένας αναγνώστης να παραπέμψει και εμένα), καθώς η δική μου σκέψη βρίσκεται αγκυλωμένη στη δυστυχία της ελλιπούς γνώσης και δομημένη, βέβαια, όπως και καθενός στο δυτικό κόσμο, με βάση την ηθική του κυρίαρχου χριστιανισμού. Εγώ βρίσκομαι στα αρχικά στάδια της κατανόησης, ακόμα αναζητώ τη σχέση ανάμεσα στην ύπαρξη και την ηθική. Και φοβάμαι ότι δε θα κάνω και πολλά βήματα πιο πέρα από αυτό...
Τι λέτε εδώ ρε παιδιά; Ποιος πήγε κι είπε στη Τζούλια ότι κακώς το έκανε το βίντεο; Κανείς. Απλά όλοι σπεύσαμε να χαζέψουμε, αποτέλεσμα ενός καλού μάρκετινγκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε στέκει αυτή η ανάρτηση μ' αυτό που συνέβη, γνώμη μου βέβαια ότι δε στέκει - δικαίωμα καθενός να ερμηνεύει αυτά που συμβαίνουν όπως θέλει.
Για μένα καμιά ηθική δεν έμπλεξε και κανένα συμβολισμό γυναικείας ή αλληνής ελευθερίας δε προσέφερε εκείνο το περιστατικό.
Δε ξέρω βέβαια εσείς πιθανόν να έχετε και λόγο να τα έχετε καλά με τη Τζούλια, αλλά κι αυτό δική μου εντύπωση είναι.