το ερώτημα των ημερών είναι εύλογο: γιατί δεν αντιδρά κανείς; η ζωή στη χώρα αυτή δε θα είναι ποτέ ξανά η ίδια και εμείς -οι φορείς της νέας ζωής που προετοιμάζεται και που τα χαρακτηριστικά της είναι ακόμα άγνωστα και στους ίδιους που τη σχεδιάζουν- δείχνουμε να δυσπιστούμε στην αναγκαιότητα τής με κάθε τρόπο συμμετοχής μας στον σχεδιασμό.
Πιο κάτω διατυπώνω κωδικοποιημένες τις σκέψεις μου ως προς το παραπάνω ερώτημα. Εκ των προτέρων βέβαια θέλω να κάνω σαφές ότι δεν πιστεύω ότι η συναισθηματική ωριμότητα της κοινωνίας είναι τέτοια ώστε η αυτοσυγκράτησή της αυτές τις στιγμές να οφείλεται στην υπερίσχυση της λογικής έναντι του θυμικού. Και ότι δε θα αναφερθώ στις εγγενείς αδυναμίες της αριστεράς, ούτε στην απουσία της πνευματικής πρωτοπορίας, μιας και δεν θεωρώ πως κάποιο από τα δύο είναι αρκετό για να αποτελέσει αιτία.
Γιατί λοιπόν δεν αντιδρά κανείς;
1. Τα νέα μέτρα εξαγγέλονται αστραπιαία. Οι καταιγιστικοί τους ρυθμοί καταδεικνύουν την αναγκαιότητα μιας εξίσου άμεσης αντίδρασης η οποία όμως καλείται να γίνει αντιληπτή σε ένα λαό που η κοινωνική του ραθυμία έχει αναγνωριστεί επίσημα (μόνο απ' τον ίδιο βέβαια) ως πολιτισμικό πλεονέκτημα και που η συνειδησιακή του κατάσταση είναι ταυτισμένη με τη τηλεοπτική.
2. Τα αισθητήρια της κοινωνίας βρίσκονται σε μια ανερέθιστη περίοδο που είναι παράλογα παρατεταμένη. Τα νέα μέτρα γίνονται αντιληπτά αλλά η κοινωνία σαν ενιαίος οργανισμός αδυνατεί να ανταποκριθεί στο ερέθισμα.
3. Η κοινωνία είναι τρομοκρατημένη. Δεν είναι μόνο ο φόβος που μεθοδικά διαχέεται από τα δελτία μαζί με τη δυσωδία αυτών που τα παρουσιάζουν, είναι και ότι ποτέ τα τελευταία χρόνια η ύπουλη απειλή της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεων-μαριονέτων δεν παρουσιάστηκε τόσο σαφής και σε τέτοια κλίμακα. Πια διακυβεύονται τα πάντα και σε κατάσταση κινδύνου η εσωστρέφεια και η συντηρητικοποίηση γίνεται πάντα ο κανόνας.
4. Η κοινωνία άρχισε σοβαρά να αναρωτιέται για το αν και πόσο ευθύνεται σε ό,τι έχει διαμορφωθεί όλα αυτά τα χρόνια. Και αν ακόμα σαν λαός οι έλληνες δεν είναι φίλοι με την αυτοκριτική, είναι πια εκ των έξωθεν αναγκασμένοι να αντικρύσουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη. Και ενδεχομένως να χρειάζεται χρόνος για να συνέλθουν από αυτό που θα δουν.
5. Ιδιοσυγκρασικά η ελληνική κοινωνία δείχνει μια παθητικότητα στη λήψη αποφάσεων. Επίσης έχει την διπλή ατυχία να εμπιστεύται μια σαπισμένη αντιπροσωπευτική δημοκρατία και μια εξουσία που ο πατερναλισμός της εκτός από εγγενής είναι και βρώμικος. Η ίδια η "δημοκρατία" την εκβιάζει με τα περί μονοδρόμου όταν ψύχραιμες και έγκυρες φωνές -δεν αναφέρομαι στην ελληνική αριστερά- διαβεβαιώνουν για μια διαφορετική (αλλά επίπονη και αυτή) λύση. Παθητικότητα, αντιπροσωπευτική δημοκρατία, πατερναλισμός και προπαγάνδα μοιάζουν τα ανθεκτικότερα υλικά για τον νέο κοινωνικό μοιρολατρισμό.
Από τις παραπάνω, θεωρώ πιο αδύναμες τις σκέψεις 1 και 2. Απόδειξη, ο Δεκέμβρης. Μία τραγική αφορμή ήταν τότε αρκετή για την κατάρρευση μιας ολόκληρης αντίληψης της πραγματικότητας καθώς και για την απότομη διακοπή της ανερέθιστης περιόδου μιας κοιμισμένης κοινωνίας. Η 3, 4 και 5 θα συνεχίσουν να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου, αβέβαιες, υποκειμενικές και αγκυλωμένες στο πλαίσιο των πνευματικών μου δυνατοτήτων μέχρι η ίδια η κοινωνία να αναιρέσει με αποφασιστικότητα και τον τελευταίο λόγο ύπαρξής τους.
φώτο: self-portrait 1973, του Francis Bacon
Αφεντικό, στο 4 βάλε και μια προπαγάνδα που γίνεται μεθοδευμένα ως προς την προσωπική ευθύνη του καθενός και της καθεμίας, όχι όμως ως προς την παθητικότητα που έχει δείξει τόσα χρόνια (όπως λες στο 5) αλλά ως προς την αύξηση των ιδιωτικών χρεών στις τράπεζες (δες σχετικά και το κείμενο της Dame31 ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά, η απογοήτευση μου έχει την έδρα της σε σκέψεις σαν αυτές που περιγράφει πολύ εύγλωττα ο Τσιμιτάκης.
Εν αναμονή της "έγερσης" λοιπόν.
Αναλαμβάνοντας πλήρως της ευθύνης μου ως κομμάτι μιας αριστεράς που έπρεπε να τα έχει κάνει τάλληρα όλα αυτά και να είχε φέρει την κοινωνία σε άλλο σημείο αυτή τη στιγμή!
μπαλόνη, διάβασα με ενδιαφέρον τα λινκ που μου παραθέτεις και δεν έχω να σχολιάσω τίποτα περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια εξαιρετική πηγή άποψης, η οποία όμως αρνείται να τη καταθέσει δημόσια μέσα απ' το ανενεργό μπλογκ που διατηρεί, μου έδωσε το παράδειγμα της προηγούμενης χούντας όπου η συλλογική λαϊκή αντίδραση καθυστέρησε σημαντικά, τόσο να οργανωθεί όσο και να εκδηλωθεί. Και διατύπωσε τη σκέψη ότι ίσως στη προκειμένη να χρειάζεται απλά χρόνος για εμπέδωση. Τα μέτρα θα ισχύσουν γιατί ...έτσι! (πόσο παράλογο ακούγεται, ε;) και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά παρά και η απάντηση του κόσμου στα δεινά που τα μέτρα θα επιφέρουν να εκδηλωθεί και αυτή, το ίδιο ακαριαία.
Στο μπλογκ του Radical Desire και στην ανάρτηση http://radicaldesire.blogspot.com/2010/05/blog-post_3679.html διάβασα ένα σχόλιο του Celin που νομίζω συνοψίζει τη στάση που οφείλει να έχει κάθε πολίτης που είτε ανήκει είτε όχι στην όποια αριστερά και που η όποια αριστερά θα πρέπει επιτέλους να σεβαστεί. Το σημαντικότερο κατά τη γνώμη μου αποσπασμα του σχολίου είναι:
"Λοιπον,ενα κ ενα κανουν δυο
Ειτε συμπαρατασσεσαι με την Αριστερα[εγω δεν αποκλειω κ τον ΣΥΡΙΖΑ αλλα αποκλειω τους Ανανεωτικους που ονειρευονται να γινουν ενα καλο"ΠΑΣΟΚ"]
Ειτε συμπαρατασσεσαι με το ΔΝΤ[δηλαδη το ΠΑΣΟΚ,ΤΗ ΝΔ Κ ΤΟ ΛΑΟΣ].
Κ αν ακουγεται αυτο μανιχαισμος η απολυτοτητα,
εχω να απαντησω οτι μας τελειωσαν τα Γκριζα
ΑΣΠΡΟ Η ΜΑΥΡΟ,διαλεξτε"
νομίζω πως αυτό οφείλει να γίνει σημαία ενός νέου κινήματος
el romandante
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτα ειχα γραψει πριν λιγες μερες
http://celinathens.blogspot.com/2010_04_01_archive.html
κ ειλικρινα νομιζω οτι δεν υπαρχει τιποτα αλλο,ολα τα αλλα ειναι να χουμε να λεμε
αν αναθεωρω κατι,ειναι οτι δε προεβαλλα στην αναρτηση μου αρκετα την επιτακτικοτητα μιας διαδηλωσης με 1.000.000 ανθρωπους
ισως μετα οι εξελιξεις να ειναι καταιγιστικες κ να μη χρειαστει να περιμενουμε τις εκλογες
παντως μεχρι να-κ αν-γινει αυτη η διαδηλωση,εμμενω στον ομολογω σχεδον εκβιαστικο χαρακτηρα του διλημματος μου
κ εγω εχω διαφωνιες με την αριστερα,για την ακριβεια,δεν υπηρξα ποτε μου αριστερος!
αλλα τωρα συνειδητοποιω οτι δεν εχει μεινει τιποτα αλλο να ελπιζεις κ να πιστεψεις
οσοι δε θελουν,ας αφεθουν στην ασφυκτικη αγκαλια του ΔΝΤ
ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΜΕΜΨΙΜΟΙΡΙΕΣ Κ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΧΘΟΥΝ
K ελπιζω να μη καταχρωμαι τη φιλοξενια σου αλλα θελω να σου παραθεσω εδω κ κατι που ειχα γραψει στη cynical
ΑπάντησηΔιαγραφή"παντως τα πραγματα ειναι παρα πολυ απλα
δε γουσταρεις τους κομματικους σχηματισμους της Αριστερας?νιωθεις πια οτι δε σε εκφραζουν?
ωραια.αυτο σημαινει οτι δινεις ψηφο εμπιστοσυνης στον δικομματισμο κ στο υπαρχον πολιτικο σκηνικο
ακομα κ η αποχη απο τις εκλογες,ακομα κ η ψηφος σε τιποτα περιθωριακα κομματα,ειναι ουσιαστικα το ιδιο
Εν ολιγοις
ΑΝ ΠΡΑΞΕΙΣ Ο,ΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΠΛΗΝ ΤΟΥ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΚΚΕ Η ΣΥΡΙΖΑ
ΕΙΝΑΙ ΣΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΔΝΤ
Διοτι,ολοι ζηταμε ανατροπη του Καθεστωτος,αλλα ανατροπη δε γινεται ουτε με ευχολογια,ουτε με κατηγοριες εναντι της Αριστερας λες κ αυτη η κυβερνησε
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ,ΜΕ ΨΗΦΟ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Τα υπολοιπα ειναι να χουμε να λεμε
Ελπιζω να μη υπαρχει κανεις τοσο αφελης που να πιστευει οτι ανατροπη θα ερθει με ανταρτικο πολεων τυπου Μαζιωτη κ ολοκαυτωμα βαγονιων του Ηλεκτρικου[ΝΑΙ,ΤΑ ΒΑΓΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ]
Ελπιζω ακομα περισσοτερο,να μην υπαρχει κανεις που να πιστευει οτι η ανατροπη μπορει να γινει κ απο τον καθενα χωριστα μας,χωρις καθοδηγηση,χωρις πιστη σε μια κοινη ιδεα κ χωρις υπακοη σε αυτη τη κοινη ιδεα
Αν σας φαινονται αμερικανιες αυτες η πνιξιμο της ελευθερης σκεψης μπλα μπλα μπλα,πολυ ωραια,κανενα προβλημα.Απλα να ξερετε οτι στηριζετε ετσι εμμεσα το Διεθνες Νομισματικο Ταμειο
Απλα τα πραγματα"
αγαπητέ celin, καμιά κατάχρηση, είναι χαρά μου να φιλοξενώ τις απόψεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα προσεκτικά το σχόλιό σου καθώς και την ανάρτηση που μου πρότεινες από το μπλογκ σου.
Υπάρχουν μερικά σημεία που θα διαφωνούσα:
Αν θέλεις για αρχή διάβασε την εξής ανάρτηση σε αυτό το μπλογκ http://stahtikaiburberry.blogspot.com/2009/10/blog-post_03.html
Εκεί είχα υποστηρίξει -με βαριά καρδιά- την αναγκαιότητα ενός προοδευτικού σχηματισμού μέσα σε μια βουλή βουτηγμένη στη συντήρηση, την οπισθοδρόμηση και το ακροδεξιό σκοτάδι αλλά αυτή ήταν μια συντηρητική προτροπή για το νόημα της οποίας έχω αρχίσει πλέον να αμφιβάλλω. Νομίζω πως είναι άσκοπο να περιορίσουμε τη νέα δυναμική μέσα στη κοινωνία σε κομματικούς μηχανισμούς τύπου ΣΥΝ και ΚΚΕ. Ο Δεκέμβρης αν μας δίδαξε κάτι είναι ότι οι σχηματισμοί της αριστεράς με τη μορφή που έχουν τώρα τρέχουν πλέον ασθμαίνοντας πίσω από τη κοινωνία. Μαζί με τη μεταπολίτευση τελείωσε και η αριστερά όπως τη ξέρουμε.
Αντίθετα, το τελευταίο καιρό, μικρες πρωτοβουλίες, από ανένταχτους και ενταγμένους, ελευθεριακούς και λιγότερο ελευθεριακούς,αυξάνουν τις παρεμβάσεις και την απήχηση των ιδεών τους μέσα στη κοινωνία. Αυτόνομες ομάδες που αυτοοργανώνονται και δρουν τοπικά αλλά απηχούν και διεγείρουν σκέψη και δράση και υπέρ-τοπικά. Και πια νομίζω πως η κοινωνία είναι πολύ πιο έτοιμη να τις ακούσει. Άλλωστε, η διάδοση των ιδεών πλέον είναι αδύνατο να λογοκριθεί. Για κάθε δελτίο ειδήσεων που προπαγανδίζει ψέμματα, υπάρχουν 50 ιστοσελίδες που τα καταρρίπτουν! Εκεί θα εστίαζα προσωπικά τη προσοχή μου λοιπόν, στην αυτοοργάνωση. Και αν οπωσδήποτε οι χιλιάδες απαιτούνται για ένα εξαιρετικό συμβάν, οι αυτοοργάνωση είναι χρήσιμη για το πώς θα θεμελιωθεί ό,τι θα προκύψει μετά το συμβάν.
Επίσης, σαν κοινωνία που έχουμε υποφέρει από τόσα και τόσα γερά θεσμοθετημένα δεινά δεκαετίες τώρα, υπάρχουν πολύ περισσότερα που χρειάζεται να αναθεωρήσουμε πέρα από τη σαπίλα του πολιτικού συστήματος. Να σου υπενθυμίσω επιφανειακά τις σχέσεις μας με τις ίδιες τις θεσμίσεις της κοινωνίας (για να το φέρω καστοριαδικά), την επαφή μας με το φυσικό περιβάλλον και την οικολογία, το ορθόδοξο σκότος που μας καθηλώνει και άλλα.
Αντιλαμβάνομαι ότι τα παραπάνω ασφυκτιούν στον περιοριστικό χώρο των σχολίων. Σταματώ εδώ και φιλοδοξώ σε συνέχεια (υπό συνέχειες)
Παρεπιπτόντως, ποια ήταν η αρχική σου κοσμοθεωρία;
φιλε el romandante
ΑπάντησηΔιαγραφήτη διαβασα τη παλια αναρτηση σου,καταληγεις κ εσυ-αν κ με βαρια καρδια-στο επιβεβλημενο της παρουσιας της Αριστερας στη Βουλη
ομως διαπιστωνεις οτι οι υπαρχοντες κομματικοι σχηματισμοι ειναι παρωχημενοι κ πιστευεις στην αυτοοργανωση κ "στις μικρες πρωτοβουλίες, από ανένταχτους και ενταγμένους, ελευθεριακούς και λιγότερο ελευθεριακούς"
Δε μπορω να διαφωνησω σε αυτο,αλλωστε κ τον εαυτο μου καπου εκει τον τοποθετω,η μολις τριμηνη ενασχοληση μου με τα μπλογκς με εχει ριζοσπαστικοποιησει πολυ περισσοτερο απο τη τηλεοπτικη παρουσια των στελεχων της Αριστερας
Το ζητουμενο ειναι πως θα οργανωθει συνολικα ολο αυτο κ θα ενταχθει σε μια συστηματοποιημενη προσπαθεια για την αναδειξη ενος νεου πολιτικου φορεα που θα ενσωματωνει/ενωνει ολες αυτες τις φωνες
Με λιγα λογια
γινεται?
ειναι εφικτο κατι τετοιο?
γιατι διχως οργανωση κ πλαισιο,ολη αυτη η προσπαθεια φοβαμαι οτι θα καταληξει σε αποτυχια
Χρειαζομαστε αρχηγους για αυτο που θελουμε να κανουμε,χρειαζομαστε δομες,πλαισιο κανονων,ελπιζω να μη σου φαινονται αυτα δογματικα[η κ ψυχαναγκαστικα!]αλλα,πως θα απευθυνθεις στη κοινωνια ετσι αναρχα,γνωριζεις ποσο Συντηρητικος ειναι ο Ελληνας κ δυσπιστος στις νεες φατσες
Γιατι να μην ενσωματωθει επομενως ολο αυτο το κυμα στους υπαρχοντες πολιτικους σχηματισμους κ μεσα απο διεργασιες να προσπαθησει να καταλυσει τα ασφυκτικα οντως δεσμα τους?
Μη κοιτας τις στημενες δημοσκοπησεις,εγω ειμαι σιγουρος οτι ο πολιτης αρχιζει να στηνει αυτι προς την Αριστερα
κ αντιλαμβανεται το ρολο των καναλιων,την απαξιωση που προσπαθουν να καλλιεργησουν,το ποσο βυσσοδομουν ολημερις εναντιον της
Ελπιζω να γινομαι σαφης παρολο που πλατιαζω,συμφωνω οτι η δημιουργια ενος νεου σχηματισμου θα ηταν κατι καλο απλα δε βλεπω οπως εσυ τις προυποθεσεις για τη δημιουργια του κ προσπαθω να γινω πρακτικος,θυσιαζοντας λιγο το οραμα
Για αυτο κ κλινω προς το ΚΚΕ
Δε νομιζω οτι ενας σχηματισμος που ο καθενας θα λεει τα δικα του,εχει κατι να προσφερει
Νομιζω οτι χρειαζεται κοινη γραμμη κ μετωπο αρραγες,χαλυβδινο
Δηλαδη,νομιζω οτι ο δογματισμος κ η μονολιθικοτητα που κατηγορουσαμε ολοι το ΚΚΕ,αναδεικνυονται τωρα σε προτερηματα του
[ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΚΙ Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΟΥ R.D ΑΥΤΟ Κ ΣΥΜΦΩΝΩ]
Αυτα πιστευω ο φλυαρος!!
Οσον αφορα τη προηγουμενη κοσμοθεωρια μου,ντρεπομαι που το λεω αλλα ημουν νεοδημοκρατης
οχι γαλαζιο παιδι,ουδεμια εξυπηρετηση δε ζητησα ποτε απο κανεναν κ στο Πανεπιστημιο,αυτοι που με εκνευριζαν περισσοτερο ηταν οι δαπιτες
Λιγο η Ελευθεροτυπια,λιγο ο Ζιζεκ,λιγο Ο Μπαντιου,λιγο ο Σαρτρ,λιγο ο Καμυ,λιγο Ο Καστοριαδης μου τα γυρισαν τελικα τα μυαλα!ευτυχως!αν κ οι αριστερες καταβολες προυπηρχαν,η μανα μου κομμουνιστρια ηταν κ ειναι,κ τον πατερα μου σιγα σιγα με τοση προπαγανδα που του εχω κανει,κοκκινο τον εχω βαφτισει!
φίλε celin, τα ερωτήματά σου ειδικά μετά τις σημερινές τραγικές δολοφονίες εργαζομένων αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο ειδικό βάρος. Η ριζοσπαστικοποίηση στην οποία αναφέρθηκες είναι πολύ στενά συνδεδεμένη με τη δυναμική μιας πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας, με λίγα λόγια μπορεί κάποιος να ριζοσπαστικοποιηθεί προς τα αριστερά μετά τη δολοφονία του Αλέξη και ένας άλλος προς τα δεξιά από το κάψιμο της Αθήνας 2 μέρες μετά (και με τη μαυρη προπαγάνδα των δημοσιογράφων). Η κατάσταση έκτακτου κινδύνου προκαλεί τη πόλωση και αν δεν υπάρχει η σταθερή ιδεολογική πλατφόρμα η ρευστή μορφή της ριζοσπαστικοποίησης αυτής μπορεί να μετατραπεί σε κίνδυνο για τη κοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταλαβαίνω, πλατιάζω λίγο και ίσως να μιλώ άνευ πρακτικού νοήματος. Πιστέυω όμως πως η αναζήτηση "ηγετικής μορφής" σε αυτό το νέο κίνημα, και μάλιστα με πιστοποιητικό τηλεοπτικής φωτογένειας ή χαρισματικής ικανότητας προσέγγισης της μάζας είναι μια κακή ιδέα. Είναι βασικά ό,τι θα πρέπει να ξεφορτωθούμε από τις παρούσες δομές της αριστεράς. Πραγματικά είναι μεγάλος ο κίνδυνος, όταν καταρρεύσει και επίσημα το ετοιμοθάνατο πολιτικό σύστημα της χώρας, να εμφανιστεί ένας σωτήρας, μια μία και μόνη ελπίδα -σαν τη μία και μόνη διέξοδο του ΔΝΤ ενα πραγμα- που με τη στήριξη όσων στηριζαν και αυτους που τωρα φευγουν να αναπαράξει τον ίδιο φαύλο κύκλο. Και βέβαια πίσω του τα παράσιτα να συνεχίσουν να διαβιού,
Άσε που, δομές, οργάνωση, πλαίσιο κανόνων και καθηκοντολόγια -έννοιες δηλαδή συμβατές με κάθε κοινωνική δομή- είναι πια καιρος να δοκιμαστούν και χωρίς ιεραρχικές κατευθύνσεις. Οι "αρχηγοί" να μην είναι αρχηγοί αλλά προσωρινοί αντιπρόσωποι, και οι αποφάσεις αμεσοδημοκρατικά μέσα στις μικρές και απόλυτα ίσες μεταξύ τους κοινωνικές ομάδες.
Συγγνώμη για τη πολυλογία, η μέρα σήμερα δεν είναι στη πραγματικότητα για λόγια...