έξω από το ΝΑΤΟ μέσα στο μαντζάτο

Το Μαντζάτο έχει περάσει στη σφαίρα του θρύλου ίσως επειδή δεν αποτέλεσε ποτέ συγκρίσιμο μέγεθος στη βραδινή ζωή της πόλης των Ιωαννίνων. Υπήρχε στην οδό Πυρσινέλα, μόνο μα ποτέ μοναχικό, ανοιχτό στους ανοιχτόμυαλους, ανοιχτήρι για τους πιο κλειστούς. Ήταν το μέρος που το διάλεγαν χωρίς να διαλέγει, το μέρος που συνέβαινε κάτι ακόμα και όταν δε συνέβαινε τίποτα, ήταν μυθιστόρημα, ήταν τραγούδι, ήταν σύνθημα σε πορεία (το "έξω από το ΝΑΤΟ μέσα στο μαντζάτο" έχει ξεπεράσει τα όρια του αστικού θρύλου, πλέον), ήταν απλά το Μαντζάτο. Στα δωμάτιά του διασταυρώθηκαν ματιές, ανταλλάχτηκαν φιλιά, μέθυσαν μυαλά, ίδρωσαν σώματα. Το Μαντζάτο είχε τη φωνή μιας ολόκληρης εποχής. Διαμόρφωνε με τον τρόπο του μια αστική κουλτούρα σε μια πόλη που ακόμα ψαχνόταν. Με τη μουσική του, τη διαρρύθμισή του, την αύρα του, μα πάνω απ’ όλα τους θαμώνες του που παρενέβαιναν στη λειτουργία του όποτε χρειαζόταν, προσθέτοντας τις δικές τους ιδιομορφίες σε μια πρωτόγνωρη διαδραστική επικοινωνία. Όσο για τα περιβόητα πάρτυ! Goran Bregovic, Los Fabulosos Cadillacs, Beatles, Pogues, Charms, Λαζόπουλος, Αρβανιτάκη, Γιάννη μου το μαντήλι σου, μήλο μου κόκκινο, Βασιλική, το κοκοράκι… τα πάρτυ στο Μαντζάτο ξεπερνούσαν ακόμα και αυτόν τον μύθο του!       

Το Μαντζάτο εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει ούτε ως κτίριο. Κατεδαφίστηκε μόλις μπήκε η νέα χιλιετία. Στη πραγματικότητα όμως, είχε κατεδαφιστεί πιο πριν. Από τους ίδιους του τους θαμώνες. Κυριολεκτικά! Στις 22 Μάη του ’99, σαν χθες 11 χρόνια πριν, το Ματζάτο αποχαιρετούσε τα 90ς με ένα πάρτυ που είχε κρατήσει σχεδόν 12 ώρες. Μαζί αποχαιρετούσαμε και εμείς αυτό. Ήταν η δική του τελευταία βραδιά. Εκείνο το βράδυ, δούλεψαν όλοι όσοι είχαν δουλέψει ποτέ εκεί, έπαιξαν όλοι όσοι είχαν παίξει ποτέ εκεί και πήγαν όλοι όσοι είχαν περάσει από εκεί έστω και μία φορά! Το ύστατο προσκύνημα! Το τελευταίο κομμάτι που ακούστηκε στο Μαντζάτο ήταν το «Με αεροπλάνα και βαπόρια». Και μετά και τη τελευταία του νότα, παρασυρμένος από μια αμήχανη σιγή που πρόδιδε απότομα το οριστικό τέλος μιας ολόκληρης εποχής, ο κόσμος άρχισε να ξηλώνει τα πάντα! Καθρέπτες, μπαρ, επιγραφές, σκαμπό, τραπέζια, περβάζια, σκαλιά, τα πάντα! Ο καθένας έπαιρνε και από κάτι! Ήταν γλυκόπικρο. Ακόμα και τώρα, σχεδόν μια δεκαετία μετά, δεν ξέρω αν ήθελα να είχε τελειώσει έτσι. 

Να και ένα αυθόρμητο Ματζάτο top 10(+) που θυμίζει (σε μένα τουλάχιστο) μια ολόκληρη, ξεχωριστή εποχή:  

1. the Cure "forest"
2. Joy Division "love will tear us apart"
3. the Smiths "big mouth strikes again"
4. στέρεο Νόβα "μικρό αγόρι"
5. Τρύπες "Ταξιδιάρα Ψυχή"
6. Stone Roses "I wanna be adored"
7. Blur "Girls and Boys"
8. pixies "where is my mind"
9. Goran Bregovic "Kalasnjikov"
10. Les Negresses Vertes "zombie la mouche"
11. Los Fabulosos Cadillacs "el matador"
12. Mano Negra "mala vida"

Ειδικά για τα τελευταίο, δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγα πως η πόλη των Ιωαννίνων γνώρισε τον Manu και ο Manu τη πόλη μέσα στο Μαντζάτο!