θέλω να πιστεύω πως είναι πιο έντιμο για τη κοινή νοημοσύνη και περισσότερο ορθολογιστικό στο πλαίσιο του ανθρώπινου είδους αν υποδεχόμαστε κάθε χρόνο ως αρχηγό κράτους τον Λιονέλ Μέσσι αντί της γνωστής αναμμένης λαμπάδας. Γιατί η δική του λάμψη είναι πραγματικά οικουμενική και η λατρεία του ονόματός του ειλικρινής, χωρίς την ανταποδοτική απαίτηση της σωτηρίας, και καθάρια, μακριά από το εκβιαστικό μεταφυσικό άγγιγμα του φόβου. Μα και αν τα συναισθήματα ευτυχίας γι' αυτή την επαφή με το Θείο είναι εξίσου στιγμιαία, τουλάχιστον τις δικές του πετυχημένες προσπάθειες μπορείς να τις βλέπεις ξανά και ξανά από ένα τηλεοπτικό ριπλέϋ. "Ο Βασιλεύς της Δόξης μήποτε προσκόψῃ πρὸς λίθον τὸν πόδα του" και τότε το πραγματικό αλλαλάζων πλήθος της υποδοχής στο αεροδρόμιο θα είναι η απόδειξη πως (απ-)Όντος είναι μεγάλη η Χάρη του.
