Αν νιώθεις τρομαγμένος είναι απόλυτα φυσιολογικό και αν η παράλυση του τρόμου σού προκαλεί θλίψη είναι πραγματικά εντάξει να την εκφράσεις. Δε ξέρω αν αισθάνεσαι περικυκλωμένος από τη παρατεταμένη απειλή, τη τρομοκρατία, αλλά από δω έξω έτσι φαίνεσαι.
Γιατί η αιφνίδια επιστροφή του αεροπλάνου χωρίς ακριβή επεξήγηση είναι τρομοκρατία. Η παρασκηνιακή λήψη των αποφάσεων για τη ζωή σου από την μαριονέτα που δε φαίνεται πουθενά και αρέσκεται στην ιδέα να τη περνάς για καθυστερημένη είναι τρομοκρατία. Η "πολιτική" που άξαφνα αντικατέστησε την τεχνοκρατία είναι τρομοκρατία. Η οργανωμένη κλοπή όσων ακόμα σου έχουν απομείνει με το πρόσχημα πως θα σώσεις κάποτε τη πατρίδα είναι τρομοκρατία. Η μεθοδευμένη διαρροή στο τύπο που πατά στις χειρότερες ανασφάλειές σου είναι τρομοκρατία. Η αισιοδοξία των αρπακτικών που ψήφισες και που σε κρατούν ακόμα απ' τα γαμψά τους νύχια είναι τρομοκρατία. Το θράσος των χρόνιων συνενόχων να οραματίζονται τη οριστική κατατρόπωση της αξιοπρέπειάς σου ζητώντας εκ νέου ψήφο είναι τρομοκρατία.
Και τώρα βλέπεις πως σε αυτή τη τρομοκρατία βρίσκεσαι μόνος στα χέρια του κράτους που περιθάλπτεις. Και τώρα καταλαβαίνεις πως σε αυτή τη τρομοκρατία αφήνεις τα ρυπαρά του χέρια να σε πιάνουν απ' το λαιμό. Σε αυτή τη τρομοκρατία το αναγεννημένο ακαδημαϊκό του προσωπείο σού στερεί τη περίσσεια δύναμης για να καταλάβεις πως το εξωραϊσμένο περίβλημά της είναι το λιπαρό τοίχωμα μιας πολιτικής παχυσαρκίας.
Και ενώ σε βυθίζει η εκ των άνωθεν τρομοκρατία και ελπίζεις πως στον πάτο που θα καταλήξεις θα βρεις μια φυσαλίδα ονειροπόλησης αντί για σκατά, εκεί, στο πυθμένα της κατατρομοκράτησης σου, όπου η βρωμιά των μεθόδων θα επέτρεπε τη λέξη απόπατος και που ο φυσικός πόνος γίνεται το κίνητρο του επίκτητου σαδισμού, θα συναντήσεις τη παραδοσιακή πρακτική της κατ' επίφαση προστάτιδάς σου, της αστυνομίας. Ακόμα και ο πιο ευυπόληπτος, ο πιο νομοταγής των πολιτών να είσαι στέκεσαι τώρα ανασφαλής στο δέος της παράταξης των μηχανόβιων, στη θέα της πολεμικής εξάρτυσής τους, στην οσμή των χημικών τους απεκκρίσεων, στην ορμή της καθοδικής πορείας ενός γκλομπ σε μια απροφύλακτη πλάτη που κατά πάσα πιθανότητα είναι πλέον η δική σου (δες πιο κάτω 1, 2). Και δεν αργείς, ευυπόληπτε να καταλάβεις πως ό,τι ως τώρα πίστευες ως ασφάλεια ήταν μόνο η άμυνα ζώνης ενός συστήματος που τρέπεται σε φυγή και ότι αυτοί που καλούσες για την υπεράσπιση της δημοκρατίας σου θα ήταν οι πρώτοι που θα σε τσάκιζαν σαν πραγματικά επέμενες να την εξασκήσεις.
Δε ξέρω αν αισθάνεσαι περικυκλωμένος από τη παρατεταμένη απειλή, τη τρομοκρατία, αλλά από δω έξω έτσι φαίνεσαι. Περικυκλωμένος και από τα πάνω και από τα κάτω. Από τη σοφικιστικέ προσέγγιση της απάτης ως τη αδρή, πρωτόγονη βία.
Τώρα, σαν νοικοκυραίος που είσαι, ανακουφιστικά απαλλαγμένος απ' το βραχνά των 20χρονων με τις κατσαρόλες που κρίνοντας από το ότι θα σαπίζουν στις φυλακές για 130 χρόνια υπήρξαν όντως η σπουδαιότερη απειλή για την ευζωία σου, μπορείς ελεύθερα να το εξομολογηθείς, να το βγάλεις από μέσα σου, να του προσδώσεις τις λέξεις που φωνάζουν μέσα απ' τη σιωπή της παρατεταμένης σου κατάθλιψης: Από όπου και να το δεις, από τα πάνω ή από τα κάτω, στη κορυφή ή στον πάτο, στη ζωή σου, στη δική σου ζωή, το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης. Και ας μη σπάσεις σαν νοικοκυραίος που είσαι, και ας μη καταστρέψεις ω ευυπόληπτε, και ας μη κάψεις, και ας καταδικάζεις ακόμα τη βία απ' όπου και αν προέρχεται, αρκεί που το καταλαβαίνεις, που το νιώθεις, που δε μπορείς να το κρύψεις άλλο πια απ' την αμίλητη υπόλοιπη οικογένεια: στη ζωή σου, στη μία σου ζωή, το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης.
Ετσι είναι γαμώ την πουτάνα μου! Το κράτος είναι ο μόνος Τρομοκράτης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια τα λέμε, πάλι εμείς τα ακούμε!