Οργανωμένες συναθροίσεις στα σπίτια των πολιτών με συμμετοχή πολιτικών υποψήφιων βουλευτών. Είναι το πιο ύπουλο και τρομακτικό φαινόμενο αυτής της προεκλογικής περιόδου. Ακόμα πιο επικίνδυνο και από την ευθεία βία των καναλιών, την τρομοκρατία των μαριονετών του μνημονίου, το ψέμα των εθισμένων στην εξουσία, τον φτηνό καιροσκοπισμό των πολιτικάντηδων.
Παρακάτω θα προσπαθώ να εξηγήσω τι πραγματικά συμβαίνει μέσα σε αυτές τις συναθροίσεις.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως αυτοί που "επισκέπτονται" τα σπίτια των πολιτών και κομπάζουν στα μέσα δικτύωσης για την επιτυχία αυτού του κατορθώματος είναι σχεδόν αποκλειστικά τα ακροδεξιά στοιχεία της νέας δημοκρατίας. Εκείνοι των οποίων οι αυταρχικές, φασίζουσες αντιλήψεις ποτέ δεν παρέμειναν κρυφές, εκείνοι που καθ' όλη την προεκλογική περίοδο έχουν βασίσει τον πολιτικό τους λόγο αποκλειστικά στον συναισθηματικό εκβιασμό, τη λεκτική και συναισθηματική βία, το ασύστολο ψέμα και τη διαρκή τρομοκρατία απέναντι στους πολίτες, τακτικές γνωστές στα φασιστικά καθεστώτα και φυσικά στον ναζισμό.
Βασικό συστατικό συνεπώς σε αυτές τις συναθροίσεις είναι η παρουσία ενός εξουσιαστικού, αυταρχικού χαρακτήρα. Του επίσημου καλεσμένου. Ο καλεσμένος μπορεί μόνο να είναι άτομο με ενδογενή αυταρχισμό, με ροπή προς την εξουσία με την έννοια της διάκρισης, που θρέφεται από την κυριαρχική του θέση έναντι των άλλων. Στις συναθροίσεις αυτές, ο επίτιμος ακροδεξιός καλεσμένος είναι αυτός που καθορίζει αυτή την κυριαρχική θέση. Είναι αυτός που καταδεικνύει την δική του ανωτερότητα και επισημαίνει την σαφή κατωτερότητα των οικοδεσποτών και των υπολοίπων καλεσμένων. Στη σχέση επίτιμου καλεσμένου - οικοδεσποτών, δεν υπάρχει καθόλου το ζήτημα της ισότητας, της ισοπολιτείας. Στις συναθροίσεις τους δεν έχει θέση η αλληλεγγύη, η ισοκατανομή αλλά επιβάλλεται από εκείνον το ακριβές δίπολο κυριαρχίας/υποταγής.
Ωστόσο, για να επιβιώσει αυτή η σχέση, για να επιτύχει η συνάθροιση χρειάζεται και τον αντίθετο πόλο. Τον ανίσχυρο. Τον υποταγμένο. Αυτός ο πόλος είναι ο οικοδεσπότης της συνάθροισης. Αυτός που οικειοθελώς ανοίγει το σπίτι του για να υποδεχτεί τον εξουσιαστή του, τον επικυρίαρχο. Και βέβαια, οι λοιποί καλεσμένοι. Δεν μου κάνει εντύπωση πως οικοδεσπότες και λοιποί καλεσμένοι είναι κυρίως μεσήλικες μικροαστοί. Δεν θα μπορούσε να πληρωθεί αλλιώς η άλλη άκρη του δίπολου. Οικοδεσπότες στις συναθροίσεις είναι οι συντετριμμένοι της μεσαίας τάξης, οι αυτοαποκαλούμενοι νοικοκυραίοι, αυτοί που είχαν "κάτι" και τώρα δεν έχουν τίποτα.
Η ανελέητη τακτική της αφαίμαξης της τάξης αυτής από τις μνημονιακές κυβερνήσεις, η απότομη πτώση του βιοτικού της επιπέδου, η βίαιη φτωχοποίηση, η κατάργηση του μέλλοντός της και του μέλλοντος των παιδιών της, όλα απότοκα του σκληρότερου νεοφιλελευθερισμού που έχει εφαρμοστεί ποτέ, και την ίδια στιγμή η ψυχολογική και σωματική βία, η απαξίωση της δημοκρατίας, ο ευτελισμός στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το σκοτάδι της ακροδεξιάς δράκας του Σαμαρά, όλα αυτά οδήγησαν στην μετατροπή των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων σε μια μάζα ανθρώπων με δύο βασικά χαρακτηριστικά: Την μοναξιά και την αδυναμία. Οι πολίτες μείνανε μόνοι μέσα στη φτώχεια, τη βία, και την ταπείνωση. Χωρίς φωνή. Χωρίς στήριγμα. Ο καθένας για τον εαυτό του. Οι πολίτες έχασαν κάθε τους δύναμη. Έγιναν μικροί, ανύπαρκτοι, τιποτένιοι. Χωρίς υπόσταση, χωρίς σημασία. Η απόλυτη υποταγή. Ο πλήρης εξευτελισμός.
Ο οικοδεσπότης και οι καλεσμένοι του, αυτά τα αδύναμα, μοναχικά ανθρωπάκια, μπορούν μόνο να ελπίζουν πλέον στην δύναμη, την υπεροχή, τη βία του επίτιμου καλεσμένου. Όσοι πιο υποταγμένος είναι ο οικοδεσπότης, όσο πιο ανήμπορος, ανελεύθερος, απελπισμένος, τόσο πιο διεγερμένα ισχυρός γίνεται ο ακροδεξιός καλεσμένος. Προσχωρούν λοιπόν σε αυτή τη σχέση με τον εξουσιαστή τους, παραχωρούν πλήρως τον εαυτό τους, παραδίδονται οικειοθελώς, αποκηρύσσουν το αίσθημα αυταξίας τους και απολύουν το τελευταία απομεινάρια της αξιοπρέπειάς τους και τελικά την ίδια την προσωπική τους ελευθερία. Και βεβαίως, ακριβώς στο πλαίσιο του σαδομαζοχιστικού τύπου αυτής της σχέσης, ο αυταρχισμός, η δύναμη και η εξουσία του καλεσμένου, προστατεύει τον απελπισμένο οικοδεσπότη, τρέφει την αδυναμία του, τον καθηλώνει με ασφάλεια στα υπάρχοντα δεσμά του, σε μια αποκρουστική, διαστροφική συμβιωτική συνύπαρξη. Ο ένας ζει θρέφοντας τον άλλο.
Η οριστική επιβεβαίωση αυτής της ασφυκτικής συμβιωτικής συνύπαρξης του εξουσιαστή και του εξουσιαζόμενου, του αυταρχικού και του υποταγμένου, του ισχυρού και του αδύναμου, του σαδιστή και του μαζοχιστή είναι η ουσία σε αυτές τις συναθροίσεις.
Γι' αυτό και μόνο δέος με διακατέχει σαν βλέπω πως οι επισκέψεις των ακροδεξιών στα σπίτια των πολιτών πήραν την πιο επίσημη θεσμική τους μορφή με το διαφημιστικό σποτ της νέας δημοκρατίας και τη παρουσία του ίδιου του πρωθυπουργού.
Μας υπενθυμίζει πόσο αδίστακτοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, πόσο ύπουλοι, πόσο απολύτως έτοιμοι για όλα. Επιτείνουν την συνύπαρξη, ενισχύουν τη σχέση κυρίαρχου/ταπεινωμένου, εξευτελίζουν την κοινωνία αντλώντας δύναμη από την ανημποριά της.
Η δική τους επιβίωση στηρίζεται ξεκάθαρα πλέον στη δική μας.
Ασφυξία.
Η δική τους επιβίωση στηρίζεται ξεκάθαρα πλέον στη δική μας.
Ασφυξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;