23.9.12

κοίτα μαμά! χωρίς ελπίδα



Παντού σκοτάδι, χυδαιότητα, εξαχρείωση, βία. Και τούτο το κορίτσι, ένας μικρός, παθητικός μάρτυράς τους μέσα απ' την απείραχτη απ' τη βρωμιά των γονιών του ψυχή. Η ελπίδα για το μέλλον, το χαμόγελο ενός παιδιού, πιο αχνή από ποτέ. Χρειαζόμαστε πολλούς ποιητές για να θρηνήσουν το χαμό τόσων αθώων πλασμάτων.  


16.9.12

γιατί δεν της έδωσε φαγητό;


Θα προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω τη λογική μήπως και καταλήξω σε μία απάντηση που να εξηγεί τη συμπεριφορά του χρυσαυγίτικου ερπετού. Θα το κάνω επιτρέποντάς μου το μεθοδολογικό σφάλμα του να αποφύγω να συμπεριλάβω στην επεξήγηση τη προφανή κοινωνική ψυχοπάθεια (*) που διακρίνει αυτόν και τους υπόλοιπους της συμμορίας του. Αρχίζω λοιπόν:

Στις διάφορες διανομές τροφίμων που οργανώνει η νεοναζιστική οργάνωση της χρυσής αυγής τίθεται ένα σαφές κριτήριο αποκλεισμού: η εθνικότητα. Πας μη Έλληνας αποκλείεται. Η εθνικότητα πιστοποιείται από την επίδειξη της ταυτότητας των προσερχομένων και έχω μερικούς καλούς λόγους να πιστεύω πως η αιμοδοσία που διεξήχθη στη προκειμένη έγινε για να βεβαιώσουν τα γουρούνια την ελληνικότητα του αίματος όσων είχαν ξεχάσει να φέρουν τη ταυτότητά μαζί τους. Βέβαια η ταυτότητα αποδεικνύει την υπηκοότητα και αφήνει μόνο μερικές ενδείξεις για την εθνική προέλευση αλλά προφανώς οι σιχαμερές χρυσαυγίτισσες στη γραμματειακή υποστήριξη της διοργάνωσης δε θα είχαν την όρεξη για τέτοια γραφειοκρατικά χασομέρια μπρος στο κοινωνικό έργο. Εξάλλου, όπως θα περίμενε κανείς από ρατσιστές στους οποίους περισσεύει η ακατανίκητη βλακεία, το χρώμα και το παρουσιαστικό είναι και θα είναι το μόνο κριτήριο. Όντως λοιπόν, πέραν του ρατσιστικού/φυλετικού, η συμμορία της χρυσής αυγής δεν είχε προειδοποιήσει για κάποιο άλλο κριτήριο.

Επιστρέφω τώρα στην ηλικιωμένη κυριούλα. Αναρωτιέμαι αν πληροί το μοναδικό κριτήριο αποκλεισμού που τέθηκε. Είναι άραγε μια μη Ελληνίς ώστε να της απαρνηθούν τα προσφερόμενα; Είχε ξεχάσει τη ταυτότητά της; Αρνήθηκε την αιμοδοσία για την απόδειξη της εξ' αίματος ελληνικότητας; Η χρήση της ελληνικής γλώσσας φαίνεται φτωχή μέσα από το βίντεο (φτωχή στον αριθμό των λέξεων αλλά το περιεχόμενο συμπεριέλαβε τη "συγγνώμη" κάνοντάς την αυτομάτως πλούσια, ευγενή και με αξιοπρέπεια) αλλά είναι χωρίς αμφιβολία ελληνική και με μια χαρακτηριστική ελληνικότατη προφορά. Τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά της κυριούλας επίσης συνηγορούν υπέρ μιας ελληνικής προέλευσης. Η ηλικία της εξάλλου μειώνει σημαντικά τη πιθανότητα να είναι μετανάστρια μιας και δημογραφικά οι μετανάστες στην Ελλάδα, ακόμα και της πρώτης γενιάς, είναι κατά πλειοψηφία νεαροί ή μεσήλικοι άντρες με ή χωρίς σύντροφο και παιδί(ά). Η λογική λοιπόν σχεδόν με βεβαιώνει πως η ηλικιωμένη κυριούλα είναι Ελληνίδα. Συνεπώς το ρατσιστικό κριτήριο αποκλεισμού που θέτει η νεοναζιστική συμμορία η κυριούλα το έχει ακυρώσει. 

Άρα η νεοναζιστική συμμορία λειτουργεί με κρυφά κριτήρια αποκλεισμού πέρα από τα φανερά. 
 Ακόμα όμως δε καταλαβαίνω. Γιατί όχι σε αυτή τη κυρία; Ποια από τα κρυφά κριτήρια πληρούσε; 

Από τον διάλογο του βίντεο, αντιλαμβάνομαι ότι το καραφλό ανθρωποειδές χρησιμοποιεί την ειρωνεία καθώς και λέξεις όπως "αστακός, γαριδομακαρονάδα, χαβιάρι". Μήπως η κυριούλα είναι μια ξιπασμένη, συνηθισμένη στη πολυτέλεια μεγαλοαστή που ειρωνεύτηκε πρώτη η ίδια τη λαϊκή πρωτοβουλία των νεοναζιστών και ήρθε η ώρα για εκδίκηση; Προφανώς και όχι. Η ένδυση και η στοματική της υγιεινή καταδεικνύει τη ταπεινή κοινωνική της προέλευση και τη φτώχεια. Άρα πάει και το κρυφό κριτήριο της "ταξικής πάλης" όπως ακαθόριστα, ανιστόρητα και διαστρεβλωμένα την αντιλαμβάνονται οι γελοίοι εθνικοσοσιαλιστές που μας έλαχαν. 
Και ο "Τσίπρας"; η "Παπαρήγα"; Τα ονόματα στα οποία παραπέμπει το ανθρωποειδές τη κυριούλα για την φιλανθρωπία που αυτός της αρνήθηκε, μήπως παραπέμπουν στην ιδεολογική της τοποθέτηση και αποκαλύπτουν έτσι το πραγματικό κριτήριο αποκλεισμού της; Θα ήταν πράγματι εξαίρετο αν η κυριούλα του βίντεο όντως είχε αναπτυγμένη μια ταξική συνείδηση που θα της επέτρεπε να διακρίνει ιδεολογικές διαφορές στη σύγχρονη ελληνική αριστερά και τη θέση της στη πάλη των τάξεων (και τη στάση της απέναντι στα νεοναζιστικά ανθρωποειδή), αλλά το να βρίσκεται σε θέση να διαπραγματεύεται με αυτό το γουρούνι για ένα κιλό πατάτες μάλλον την κοινωνική της περιθωριοποίηση δείχνει και την εκκωφαντική της μοναξιά ως πολίτης και την ανεπίστρεπτη ανυπαρξία της ως πολιτικό υποκείμενο. Με λίγα λόγια, ούτε πολιτικά τα κριτήρια είναι. 
Σε μια κάπως τραβηγμένη απόπειρα και αναρωτώμενος τι άλλο μισούν οι νεοναζί χρυσαυγίτες μου πέρασε από το μυαλό αν το καραφλό ανθρωποειδές μπορεί να φαντάστηκε πως η ηλικιωμένη κυριούλα είναι λεσβία ή τρανς ή οποιοδήποτε άλλο μέλος της κοινωνικής μειονότητας των ομοφυλόφιλων που είναι ίσως η μόνη που μπορεί να απειλήσει σε "καιρό ειρήνης" και εκ των έσω τη συμπαγή συγκρότηση του διαταραγμένου Εγώ της χρυσής αυγής (**). Ναι όντως, ακόμα και για τους καθυστερημένους της χρυσής αυγής αυτή η σκέψη είναι όντως τραβηγμένη.

Τότε γιατί στο διάολο δεν της έδωσε φαγητό; 

Και φτάνω έτσι στα ύστερα των υποθέσεων, τη τελειωτική μου απόπειρα ερμηνείας, την "τελική λύση". Και βέβαια δε χρησιμοποιώ "τη τελική λύση" έτσι για να γράψω και καμιά λέξη παραπάνω. Το Final Solution ήταν το βιοιατρικό όραμα των ιδεολογικών προγόνων των χρυσαυγιτών για μια εθνική και φυλετική καθαρότητα στην οποία προφανώς δε συμπεριλαμβάνονταν οι ξένοι, οι αριστεροί, οι ομοφυλόφιλοι (κριτήρια αποκλεισμού;) αλλά και όσοι είχαν κάποια μορφή αναπηρίας, ειδική ανάγκη, διανοητική υστέρηση, ψυχική νόσο.

Μου επιτρέπω αυτό τον ελεύθερο συνειρμό, και αυτό το λογικό άλμα διότι στα λίγα δευτερόλεπτα επαφής μου με την ηλικιωμένη κυριούλα αισθάνθηκα και διαισθάνθηκα κάτι. Και ανίχνευσα τη γέφυρα που επιτέλους νοηματοδότησε όλα τα παραπάνω. Ότι μπορεί η κυριούλα και να ανήκει σε μια άλλη ευπαθή κοινωνική ομάδα από αυτές που οι νεοναζί θα φαντασιώνονται ως υποκείμενα της τελική λύσης. Της διανοητικής υστέρησης ή της ψυχικής νόσου. Οι συνάνθρωποί μας με τέτοιου είδους προβλήματα προφανώς και συναναστρέφονται και συνδιαλέγονται (και οφείλουν να το κάνουν) χωρίς να διαφέρουν σε τίποτα από τους υπολοίπους που υποφέρουμε από άλλα προβλήματα. Γι' αυτό και μπορεί να βρίσκονται παντού, να μιλούν με το καθένα, να αφήνονται και να αντιδρούν στα ερεθίσματα που δέχονται, ελεύθερα και με αξιοπρέπεια. Μα ούτε μια απόδειξη δεν έχω γι΄αυτό ως προς αυτή τη κυριούλα. Γι' αυτό και έπαιξα και ξανάπαιξα το βίντεο για να παρατηρήσω: Το είδος της συναναστροφής, τη μορφή της απόκρισης, την αντίδραση στην ειρωνία και την υπόγεια επιθετικότητα, τη βλεμματική επαφή, τη πιθανή περιστοματική της δυστονία, τα δείγματα ατημέλειας και φτωχής υγιεινής, την αίσθηση ελαφρότητας που εξέπεμψε, την εκφορά του λόγου, τη δομή, το περιεχόμενό του. Μα πάνω απ' όλα είδα το θράσος του καραφλού ανθρωποειδούς απέναντί της, τη χυδαία του ειρωνεία, τη συγκεκαλυμμένη άσκηση της βρωμερής εξουσίας της μυικής του μάζας και της υποστήριξης απ' την αγέλη. Μια ειρωνεία, μια εξουσία, μια αίσθηση υπεροχής που ήταν τόσο συγκρατημένα αποφασιστική ώστε να καταφέρει να σηκώσει τα μάτια του στο Έτερο χωρίς να φοβηθεί και τόσο δειλή ώστε να την αφήσει να του φύγει με ένα "Συγγνώμη" που όλοι μας καταλάβαμε ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να του την κατατροπώσει. 

Η κυριούλα, μέσα από αυτό που η ίδια στη πραγματικότητα είναι - γυναίκα, φτωχή, ξένη, κομουνίστρια, λεσβία, διανοητικά καθυστερημένη, ψυχικά ασθενής-  έβγαλε απ' το Παναγιώταρο αυτό που και εκείνος στη πραγματικότητα είναι. Ένα κτήνος.



(*) - η κοινωνική ψυχοπάθεια των χρυσαυγιτών όπως την αντιλαμβάνομαι, εδώ: μια ψυχολογική ερμηνεία της αντίδρασης Κασιδιάρη
(**) - πώς η ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα απειλεί την ακεραιότητα του Εγώ του χρυσαυγίτη; εδώ: για έναν απελευθερωμένο ακροδεξιό σαδομαζοχισμό

6.9.12

ένα μεγάλο σκοτεινό καλοκαίρι


Η ημερομηνιακή λήξη του καλοκαιριού βρίσκει το ιστολόγιό μου να έχει επιδείξει μια απροθυμία να ανανεώνεται τακτικά, σε ένα καλοκαίρι που τα αγαπημένα του θέματα προς ανάπτυξη έτρεχαν με ρυθμούς γρηγορότερους και από την αίσθηση του χρόνου όσο μεγαλώνεις. Ήταν ο δισταγμός, η σιωπή, ο εαυτός μου και οι αυταπάτες του, αυτό το "τίποτα δε περνά απ' το μυαλό μου" όταν ερχόταν η στιγμή να θέλω να πω κάτι. Μια εσωτερική αντίσταση που εμπόδιζε τις άτακτες ή τακτικές μου σκέψεις να οργανωθούν σε λόγο γραπτό.

Το τέλος αυτού του σκοτεινού καλοκαιριού με βρίσκει να νιώθω την απόστασή μου από τη πτωχένουσα χώρα προέλευσης να έχει μεγαλώσει. Πριν αφεθώ στην αποδοχή της απελπισίας που έχω ενδοβάλει, της απώλειας της ελπίδας που κάθε αγαπημένος μου άνθρωπος αφήνει να απελευθερωθεί μέσα από το γέλιο ή το δάκρυ του για να τη χειριστώ όπως νομίζω, επικαλούμαι για την συναισθηματική μου απόσταση την άρση της παντοδυναμίας που πρόσφερε μέχρι τώρα η απόσταση. Η κατάρρευση της αυταπάτης δε μου προκαλεί την εσωστρέφεια, απλά με κάνει να στρέφω αλλού το βλέμμα.  Άλλωστε ζώντας και δουλεύοντας στα ξένα καλούμαι και 'γω διαρκώς να τα βάζω με τις δικές μου ανασφάλειες, αβεβαιότητες και διακυμαίνουσες διαθέσεις, καθώς και εκείνες τις "αδικαιολόγητες απελπισίες που όλους μας καταθλίβουν".



οι πελάτες μας ψώνισαν και αυτό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

διάβασε και αυτό

AddThis