δώσε τρόπο στην οργή

Υποκύπτοντας σε ένα πολιτισμικό καταναγκασμό, αναζητούσα για πρώτη ανάρτηση της χρονιάς κάτι που να εμπεριέχει δυναμισμό, αισιοδοξία και αξιοπρέπεια. Έκανα τρεις μέρες να το βρω αλλά με χαρά παρουσιάζω παρακάτω το μανιφέστο της νεολαίας της Γάζας. Δε βρίσκω νόημα να σχολιάσω το πολιτικό της περιεχόμενο, ούτε να εκθέσω κάποια εύλογα θαρρώ ερωτηματικά μου, μου αρκεί προσωρινά να αφουγκραστώ τη κραυγή και να συναισθανθώ όσο μπορώ το συσφιγγκτικό αίσθημα της παρατεινόμενης ασφυξίας μπρος στη θρησκευτική-εθνικιστική καταπίεση και την ιμπεριαλιστική κατοχή. 

Fuck Χαμάς. Fuck Ισραήλ. Fuck Φατάχ. Fuck ΟΗΕ. Fuck UNWRA.Fuck USA! Εμείς, οι νέοι στη Γάζα, έχουμε τόσο βαρεθεί το Ισραήλ, τη Χαμάς, την κατοχή, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας! Θέλουμε να ουρλιάξουμε και να σπάσει αυτό το τείχος της σιωπής, της αδικίας και της αδιαφορίας, όπως τα ισραηλινά F16 σπάνε το φράγμα του ήχου. Ουρλιάζουμε με όλη τη δύναμη στην ψυχή μας, προκειμένου να απελευθερώσουμε αυτή την τεράστια απογοήτευση που μας κατατρώει εξαιτίας αυτής της γαμημένης κατάστασης που ζούμε. Είμαστε σαν ψείρες μεταξύ δύο καρφιών που ζούμε έναν εφιάλτη μέσα σε έναν εφιάλτη, χωρίς περιθώρια για ελπίδα, χωρίς χώρο για την ελευθερία. 

Έχουμε σιχαθεί να βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε τέτοιο πολιτικό αγώνα. Έχουμε σιχαθεί τις σκοτεινές νύχτες με αεροπλάνα να κάνουν κύκλους πάνω από τα σπίτια μας. Έχουμε σιχαθεί αθώοι αγρότες να δολοφονούνται στην ουδέτερη ζώνη επειδή φροντίζουν τη γη τους, γενειοφόροι να περπατούν οπλισμένοι και καταχρώμενοι την εξουσία τους, να δέρνουν ή να φυλακίζουν νέους που διαδηλώνουν για αυτό που πιστεύουν. Έχουμε σιχαθεί αυτό το τείχος του αίσχους που μας χωρίζει από την υπόλοιπη χώρα μας και να μας κρατά φυλακισμένους σε ένα κομμάτι γης μεγέθους γραμματόσημου. Έχουμε σιχαθεί να μας απεικονίζουν ως τρομοκράτες, φανατικούς με εκρηκτικά στις τσέπες και το κακό στα μάτια μας. Έχουμε σιχαθεί την αδιαφορία που συναντάμε από τη διεθνή κοινότητα, όπου οι αποκαλούμενοι ειδικοί εκφράζουν ανησυχίες και να συντάσσουν ψηφίσματα, αλλά στη πραγματικότητα δειλοί στο να επιβάλλουν οτιδήποτε συμφωνήσουν. Έχουμε σιχαθεί να ζούμε μια ζωή στα σκατά, να κρατούμαστε στη φυλακή από το Ισραήλ, να ξυλοκοπούμαστε από τη Χαμάς και αγνοούμαστε πλήρως από τον υπόλοιπο κόσμο.

Υπάρχει μια επανάσταση που γεννιέται μέσα μας, μια τεράστια δυσαρέσκεια και απογοήτευση που θα μας καταστρέψει αν δεν βρούμε ένα τρόπο να διοχετεύουμε αυτή την ενέργειας σε κάτι που μπορεί να αμφισβητήσει το status quo και να μας δώσει κάποια ελπίδα. Η τελική σταγόνα που έκανε τις καρδιές μας τρέμουν με την απογοήτευση και την απελπισία συνέβη στις 30 Νοεμβρίου, όταν αστυνομικοί της Χαμάς ήρθαν στο Φόρουμ Νεολαίας Sharek , μια κορυφαία οργάνωση νεολαίας (www.sharek.ps) με όπλα, ψέματα και αγριότητα, πετώντας όλους μας έξω, φυλακίζοντας ορισμένους και απαγορεύοντας τη λειτουργία του Sharek. Λίγες ημέρες αργότερα, οι διαδηλωτές μπροστά από Sharek ξυλοκοπήθηκαν και μερικοί κρατήθηκαν. Ζούμε πραγματικά ένα εφιάλτη μέσα σε έναν εφιάλτη.Είναι δύσκολο να βρούμε λέξεις για την καταπίεση που δεχόμαστε. Έχοντας μόλις επιζήσει της επιχείρησης Cast Lead, όπου το Ισραήλ μας ξέσκισε στις βόμβες, καταστρέφοντας χιλιάδες σπίτια και ακόμη περισσότερες ζωές και όνειρα. Δεν ξεφορτώθηκαν τη Χαμάς, όπως είχαν την πρόθεση, αλλά μας φόβισαν για πάντα και προκάλεσαν μετά-τραυματικό σύνδρομο στρες σε όλους, καθώς δε μπορούσαμε πουθενά να κρυφτούμε.

Είμαστε μια νεολαία με βαριά καρδιά. Φέρνουμε μέσα μας μία ένταση τόσο απέραντη που καθιστά δύσκολο για εμάς να απολαύσουμε το ηλιοβασίλεμα. Πώς να το απολαύσουμε όταν μαύρα σύννεφα βάφουν τον ορίζοντα και ζοφερές αναμνήσεις περνούν μπροστά από τα μάτια μας κάθε φορά που τα κλείνουμε; Χαμογελούμε για να κρύψουμε τον πόνο. Γελάμε για να ξεχάσουμε τον πόλεμο. Ελπίζουμε ώστε να μην αυτοκτονήσουμε εδώ και τώρα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου κατανοήσαμε πλήρως ότι το Ισραήλ ήθελε να μας σβήσει από το πρόσωπο της γης. Κατά τα τελευταία χρόνια η Χαμάς κάνει ό,τι μπορεί για να ελέγχει τις σκέψεις μας, τη συμπεριφορά και τις προσδοκίες μας. Είμαστε μια γενιά νέων ανθρώπων που χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των πυραύλων, εκτελώντας την από ό, τι φαίνεται αδύνατη αποστολή του να ζει2 μια φυσιολογική και υγιή ζωή, που μόλις μετά βίας ανεκτή από μια μαζική οργάνωση που έχει εξαπλωθεί στην κοινωνία μας σαν καρκίνος, προκαλώντας χάος και τη δολοφονώντας στο διάβα της αποτελεσματικά όλα τα ζωντανά κύτταρα, τις σκέψεις και τα όνειρα, και παραλύοντας τους ανθρώπους με το καθεστώς τρόμου της. Για να μην αναφέρουμε τη φυλακή στην οποία ζούμε, μια φυλακή που φτιαγμένη από μια λεγόμενη δημοκρατική χώρα.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με το πιο σκληρή τρόπο και κανείς δεν του φαίνεται να νοιάζεται. Είμαστε φοβισμένοι. Εδώ στη Γάζα είμαστε φοβισμένοι να μας φυλακίζουν, να μας ανακρίνουν, να μας χτυπούν, να μας βασανίζουν, να μας βομβαρδίζουν, να μας σκοτώνουν. Φοβόμαστε να ζήσουμε, γιατί κάθε βήμα που κάνουμε πρέπει να το σκεφτούμε καλά, υπάρχουν περιορισμοί παντού, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε όπως θα θέλαμε, να πούμε αυτό που θέλουμε, να κάνουμε ό, τι θέλουμε, μερικές φορές ακόμη δε μπορούμε να σκεφτούμε τι θέλουμε, γιατί η κατοχή έχει καταλάβει το μυαλό και τις καρδιές μας τόσο ασφυκτικά που πονάει και αυτό μας κάνει να θέλουμε να ρίξουμε ατελείωτα δάκρυα απογοήτευσης και οργής!

Δεν θέλουμε να μισούμε, δεν θέλουμε να έχουμε όλα αυτά τα συναισθήματα, δεν θέλουμε να είμαστε τα θύματα πια. ΑΡΚΕΤΑ! Φτάνει ο πόνος, αρκετά τα δάκρυα , αρκετά τα δεινά, αρκετός ο έλεγχος, οι περιορισμοί, οι άδικες δικαιολογήσεις, η τρομοκρατία, τα βασανιστήρια, οι δικαιολογίες, οι βομβιστικές επιθέσεις, οι άγρυπνες νύχτες, οι νεκροί άμαχοι, οι μαύρες μνήμες, το ζοφερό μέλλον, το θλιβερό παρόν, η διαταραγμένη πολιτική, οι φανατικοί πολιτικοί, οι θρησκευτικές μαλακίες, η φυλακή! ΛΕΜΕ STOP! Αυτό δεν είναι το μέλλον που θέλουμε!

Θέλουμε τρία πράγματα. Θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι. Θέλουμε να είμαστε σε θέση να ζήσουμε μια φυσιολογική ζωή. Θέλουμε την ειρήνη. Είναι πολλά αυτά που ζητούμε; Είμαστε ένα κίνημα ειρήνης αποτελούμενο από τους νέους ανθρώπους στη Γάζα και τους υποστηρικτές τους αλλού και δεν θα ησυχάσουμε μέχρι η αλήθεια για τη Γάζα να γίνει γνωστή σε όλους σε αυτό τον κόσμο και σε τέτοιο βαθμό ως καμιά σωπηλή συγκατάθεση ή θορυβώδης αδιαφορία δε θα γίνονται δεκτές.

Αυτό είναι το μανιφέστο της Γάζας νεολαίας για αλλαγή!

Θα ξεκινήσουμε με την καταστροφή της κατοχής που μας περιβάλλει, θα απελευθερωθούμε από αυτό το διανοητικό εγκλεισμό και θα επανακτήσουμε την αξιοπρέπειά μας και τον αυτοσεβασμό. Θα σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά παρά το γεγονός ότι θα αντιμετωπίσουμε αντίσταση.Θα εργαστούμε μέρα και νύχτα, προκειμένου να αλλάξουμε αυτές τις άθλιες συνθήκες κάτω απ' τις οποίες ζούμε. Εμείς θα χτίσουμε όνειρά όπου υπάρχουν τοίχοι.

Θέλουμε να είμαστε ελεύθεροι, θέλουμε να ζήσουμε, θέλουμε την ειρήνη.

ΕΛΕΎΘΕΡΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ!

Λεπτομέρειες και (διαδικτυακή) υποστήριξη, εδώ. 

όλα ζουν αν τα θυμάσαι

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ μεταβαίνει στην Αθήνα όπου θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας. Η συνάντηση θα τελεί υπό την υψηλή προστασία των μυστικών υπηρεσιών του φιλικού προς την ελληνική κυβέρνηση κράτους, εις ανάμνηση της εξαιρετικής δουλειάς που είχαν κάνει οι ίδιες υπηρεσίες κατά τη περίοδο των εθνοσωτήριων ολυμπιακών αγώνων των οποίων την λαμπερή ανάμνηση γιορτάζουμε άλλωστε αυτές τις ημέρες. Οι ίδιες υπηρεσίες θα προσφέρουν εξάλλου αφιλοκερδώς και την εμπειρία τους στη φύλαξη υψηλών προσώπων, μιας και πλέον τα περιστατικά χλευασμού και διαπόμπευσης των μελών της ελληνικής κυβέρνησης λόγω της παράτασης της κοινωνικής αδικίας και της κεντρικής ατιμωρησίας πολλαπλασιάζονται. Οι διμερείς συζητήσεις θα πραγματοποιηθούν υπό τη σκιά των προ διμήνου πρωτοφανών ισχυρισμών της παγκόσμιας κοινής γνώμης ότι το Ισραήλ κατασκευάζει τρομοκράτες και ότι μερικές εν ψυχρώ δολοφονίες ειρηνιστών/ανθρωπιστών σε διεθνή ύδατα από τις τακτικές αμυντικές δυνάμεις του ισραηλινού κράτους είναι στη πραγματικότητα παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

Στο ίδιο δελτίο τύπου της ελληνικής κυβέρνησης ανακοινώθηκε επίσης και ότι ο ψυχοπαθητικός εγκληματίας και επίτιμος έγκλειστος των ρουμανικών φυλακών, κ. Κ. Πάσσαρης θα πραγματοποιήσει στο μέσο της εβδομάδας διήμερη επίσκεψη στην Ελλάδα, ύστερα από πρόσκληση του Υπουργού Προσαγωγής του Πολίτη. Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, ο κ. Πάσσαρης φθάνει στην Ελλάδα τη Τετάρτη νωρίς το απόγευμα και αργότερα θα γίνει δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Την επομένη το πρωί θα έχει κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Υπουργό Προσαγωγής του Πολίτη για ζητήματα δημόσιας ασφάλειας και στη συνέχεια θα πραγματοποιηθούν διμερείς συνομιλίες. Αντικείμενο των επαφών θα αποτελέσουν οι διμερείς σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Κορυδαλλού, το ασφαλιστικό του συνδικάτου του εγκλήματος, οι σχέσεις Τρομοκρατίας – Κοινού Εγκλήματος και θέματα του κοινού ποινικού δικαίου. Δεν ανακοινώθηκε αν οι δυο επίτιμοι προσκεκλημένοι της ελληνικής κυβέρνησης θα έχουν και από κοινού συνάντηση για την υπογραφή της περίφημης Συμφωνίας για την Προώθηση της Βίας και την Αμοιβαία Προστασία του αποκλειστικού δικαιώματος σε αυτή, μεταξύ του κράτους του Ισραήλ και του Συνδικάτου Ψυχοπαθητικών Εγκληματιών.

μέχρι την επόμενη δόση

Η παγκόσμια ανοχή στην ασύλληπτη βία του γενοκτόνου κράτους του Ισραήλ δε μπορεί να στηρίζεται μόνο στην επίδειξη της υπεροπλίας του έναντι των γειτόνων και στο παραδοσιακό πατρονάρισμά του από την μοναδική υπερδύναμη. Πρέπει και να υπάρχει κάτι ακόμα, βαθύτερα χαραγμένο στην οικουμενική συνείδηση που έχει μετατρέψει την ανοχή της βίας σε κυνική αποδοχή. Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η συνεχής επαναληψιμότητά της. Η επαναληψιμότητα μοιάζει θαυμάσια στρατηγική για το κράτος αυτό με την οποία ενίει ύπουλα στον υπόλοιπο κόσμο το δηλητήριο της βίας του σε σταδιακές δόσεις μη θανατηφόρες (οι θανατηφόρες φυλάσσονται για τους αποκλεισμένους ή τους ειρηνιστές), για να εξασφαλίζει όμως το ίδιο -και παράδοξα- την απαιτούμενη ανοσία, που εδώ έχει την έννοια της ατιμωρησίας. Η απεγνωσμένη επίκληση της διεθνούς νομιμότητας ή του ηθικού δίκαιου, ο παγκόσμια εκδηλωμένος αποτροπιασμός, η οργισμένη φραστική καταδίκη των συνεχιζόμενων δολοφονιών, η ρεαλιστική σύσταση για αυτοσυγκράτηση και κάθε άλλη ανθρώπινη, κοινωνική, πολιτική αντίδραση στη φρίκη μοιάζουν μόνο εκφράσεις αυτής της διεστραμμένα αμφίδρομης μορφής μιθριδατισμού. Η ανοσία της ανθρωπότητας αποδεικνύεται όπλο για το Ισραήλ αποτελεσματικότερο και απ' τις σφαίρες.

Αναρωτιέμαι τι άλλο επιφυλάσσει αυτό το κράτος για το μέλλον: ρουκέτα σε πρόσκοπο που περνά τη γιαγιούλα στο απέναντι πεζοδρόμιο;

το κράτος Κορκονέας

Το Ισραήλ καμιά φορά μου φέρνει στο νου τον διαβόητο μπάτσο: Φορώ τη στολή άρα δικαιούμαι του προνομίου της νόμιμης βίας. Κρατώ το πιστόλι γι΄ αυτό και δεν αποκλείω την εκπυρσοκρότηση. Έχω τη δύναμη, αποφασίζω συνεπώς για το δίκαιο. Φυλάσσω το νόμο, γι΄αυτό και φροντίζω τη χρήση του του κατά το δοκούν. Έχω τη φωνή, μπορώ να πω όσα ψέμματα θέλω. Καταδίκασε τώρα τη βία απ' όπου και αν προέρχεται. Για όλα τα άλλα να μιλήσεις με τον δικηγόρο μου.

Η φωτογραφία "δανεισμένη" από αυτό το εξαιρετικό ιστολόγιο. Απεικονίζει μια ηλικιωμένη παλαιστίνια, της οποίας το σπίτι έχει καταληφθεί από ισραηλινούς εποίκους, να διαπληκτίζεται με μια παρέα νεαρών Εβραίων σε μια αραβική γειτονιά της Ιερουσαλήμ

από τη διαδήλωση στο Λονδίνο για το μακελειό στη νηοπομπή προς τη Γάζα (Gaza flotilla massacre London demonstration)

Η διαδήλωση στο Whitehall ακριβώς μπροστά από την οικεία του πρωθυπουργού στη Downing Street 10 ήταν προγραμματισμένη ήδη, αλλά το σοκαριστικό γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας των ακτιβιστών την έκανε κατεπείγουσα και επιβεβλημένη. Καθ' οδόν, αισθανόμουν το ίδιο μουδιασμένος όπως στη δολοφονία των τριών της Marfin. Ήταν η άδικη απώλεια πάνω απ' όλα μα και το απρόσμενο ενός γεγονότος που αλλάζει απότομα το τρόπο που αντιμετωπίζεις τον κόσμο και την αναγκαιότητα που καθορίζει τις αποφάσεις σου. 

Η συγκέντρωση είχε πάθος και ξεχείλιζε οργή. Δεν ήταν μόνο η καταδίκη του σιωνισμού, της απάνθρωπης στάσης του Ισραήλ, τις πειρατείας και της δολοφονίας, ήταν και η συνεχής και επιτακτική απαίτηση προς τη κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της διακρίνοντας το δίκαιο από το άδικο. Με μια φωνή και μια γροθιά από αυτό το ανομοιογενές μωσαϊκό φυλών που κατοικούν στη πόλη, που όμως η διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους δεν τίθεται στη φυλή, το χρώμα ή τη θρησκεία αλλά στο αν πολεμούν ή όχι ενάντια στην ανισότητα. Για αυτό και οι Εβραίοι σήμερα φώναζαν δίπλα στους μουσουλμάνους, και οι Έλληνες δίπλα στους Τούρκους, και οι Βρετανοί και αυτοί μαζί αναμειγμένοι μέσα στο πλήθος. 

Η ομάδα των υπερορθόδοξων Εβραίων της παρακάτω φωτογραφίας έκλεψε τη παράσταση στη προσυγκέντρωση. Κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες και πικέτες κατά του σιωνιστικού χαρακτήρα του ισραηλινού κράτους υπέμειναν σιωπηλά την αχόρταγη καταγραφή αυτού του όμορφου παράδοξου της παρουσίας τους από τα ασταμάτητα φωτογραφικά κλικ επαγγελματιών και μη φωτογράφων. Ένας τους βρισκόταν καθ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης βαθιά απορροφημένος στην ανάγνωση προσευχών. 

Δεν έχω την απαιτούμενη εμπειρία για να εκτιμήσω αν η πορεία ήταν πολυπληθής ή όχι. Με ελληνικά δεδομένα, ο όγκος της ήταν παρόμοιος με τον όγκο μεσαίων διαδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα. Για τα δεδομένα του Λονδίνου, δεδομένου πως η ακτιβιστική δράση εδώ έχει συνήθως διαφορετικό περιεχόμενο, δεν έχω (ακόμη) ιδέα αλλά υποθέτω πως θα ήταν από τις μικρές. 

Οφείλω βέβαια να καταγράψω πως πυκνός ήταν ο όγκος των τουριστών, λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, στο Southbank, τη νότια όχθη του Τάμεση. Δε ξέρω αν όφειλαν να γνωρίζουν, αποτελούν άλλωστε μόνο ένα ακαθόριστο, αδόμητο πλήθος που ο τουρισμός τους συγκεντρώνει τυχαία όλους μαζί στον ίδιο τόπο και τους αποστασιοποιεί προσωρινά από την αληθινή ζωή. Μα ακριβώς αυτή τους η αποστασιοποίηση φάνταζε για μένα αβάσταχτη εκείνη τη στιγμή. Διότι και τα πτώματα στο πλοίο Mavi Marmara άνηκαν σε ανθρώπους που και εκείνοι ασκούσαν το δικαίωμα να ονομάζονται πολίτες του κόσμου. Αλλά αυτοί τώρα δε ζουν. 

Ωστόσο, και αν μπορεί να μου συγχωρεθεί ο κυνισμός, η διαδρομή από τον τόπο συγκέντρωσης προς την ισραηλινή πρεσβεία θα έχρηζε για τους τουρίστες ιδιαίτερου ενδιαφέροντος μιας και περνούσε από τον Big Ben και τη βουλή των κοινοτήτων (φώτο), μιας και έφερνε στα αριστερά το αβαείο του Westminster, συναντούσε τη Βικτόρια με τα περίφημα θέατρά της, ανέβαινε προς το κατάφυτο Hyde park corner, διέσχιζε την αυτοκρατορική Kensington Road, περνούσε μπροστά από το αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του Royal Albert Hall και το πολυτελές Albert Memorial (φώτο) και έφτανε μέχρι τη καρδιά του αριστοκρατικού Kensington, πολύ κοντά στο κοσμοπολίτικο Notting Hill, όπου θα επέτρεπε με ενθουσιασμό στο τέλος ακόμα περισσότερα ψώνια. 

Η πορεία ολοκληρώθηκε στο κτίριο της πρεσβείας του Ισραήλ, το οποίο δεν ήταν αποκλεισμένο από αστυνομικά λεωφορεία, δεν ήταν περικυκλωμένο από χιλιάδες αστυνομικούς και δεν λούστηκε ποτέ από δεκάδες δακρυγόνα. Οι διαδηλωτές κατά ένα περίεργο λόγω δεν ήταν εχθροί! Η μαζική έκφραση αποτροπιασμού για ένα δολοφονικό κράτος και η απαίτηση για στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα για ένα λαό υπό συνεχή γενοκτονία δεν αντιμετωπίστηκε ως εχθρική κίνηση, δεν κρίθηκε απαραίτητο να κατασταλεί με τον πιο ετσιθελικό τρόπο! Λες και ξαφνικά το να διαδηλώνεις εξακολουθεί να παραμένει δικαίωμα! (Προφανώς και δε τρέφω την αυταπάτη πως η καταστολή δε θα ήταν μαζική και άμεση σε περίπτωση θερμόαιμης πρωτοβουλίας, όμως η αυτοσυγκράτηση ήταν σχεδόν προϋπόθεση για τους διοργανωτές προκειμένου να προχωρήσουν. Άλλωστε από τη προηγούμενη διαδήλωση για τη Γάζα, κάποιοι είναι ακόμα στη φυλακή. Με αυτή τη διαδήλωση, η ισραηλινή κυβέρνηση των δολοφόνων δεν έπεσε αλλά κατάλαβε για τα καλά πόσο μισητή είναι, το ίδιο και η νέα βρετανική που τέθηκε με τον πιο άμεσο τρόπο εμπρός των δικών της ευθυνών. Χωρίς επιπολαιότητες από πλευράς διαδηλωτών, χωρίς ανούσιες απώλειες-συλλήψεις, χωρίς τον τρόμο, χωρίς τις μαζικές εξορμήσεις του ιππικού).   

Άφησα για το τέλος μερικές αποκλειστικές φωτογραφίες από τη δράση του black block. Οι γνωστοί άγνωστοι "μαύροι" ήταν και πάλι εκεί, με τα πρόσωπά τους καλυμμένα, κουβαλούσαν ύποπτα σακίδια στη πλάτη, περπατούσαν αμέριμνοι κρατώντας σημαίες και πορτοκαλάδες...

Willy Pete: ένας φίλος ήρθε απόψε απ' τα παλιά

"Περίμενα μέρες να ανοίξει ο ουρανός στη δύση και να που ανοίγει, γνώριζα, θηλυκός αρχάγγελος με ειδοποίησε χθες σκοτώνοντας στα μάτια μου τρία παιδιά, το λαμπρό του χέρι τώρα φαίνεται ξεκάθαρα, είναι θεϊκό, έχει τρία δάκτυλα, ένα από κάθε παιδί, τη λευτερώνει γιατί είναι ώρα, φωτιά από τον ουρανό που μισεί τη γη και τους ανθρώπους και πριν πέσει γίνεται βροχή και κόμη του Σαμψών στις φλόγες, δε θα γλιτώσω είχε προφητέψει η αρχάγγελος της αποκάλυψης, σιωπηλός μάρτυρας της ένωσής μου με το ένα".

Παραληρηματική ευαγγελική περικοπή, βιβλική απελπισία ενός σχιζοφρενή ή μόνο λευκός φώσφορος; Για τους κατοίκους της Γάζας αυτή ήταν μια πραγματική θρησκευτική εμπειρία.

Η βόμβα φωσφόρου είναι εμπρηστικό όπλο και προκαλεί επώδυνο θάνατο από εγκαύματα 3ου βαθμού και ασφυξία. Στην στρατιωτική αργκό ονομάζεται Willy Pete από τα αρχικά W.P. (White Phosphorus). Η ονομασία αποδίδεται στους βρετανούς σχεδιαστές της. Η χρήση της βόμβας φωσφόρου είναι αρκετά αμφιλεγόμενη σήμερα λόγω των μεγάλων απωλειών σε άμαχο πληθυσμό. Ωστόσο, έδω και πολλά χρόνια χρησιμοποιείται: 1ος και 2ος παγκόσμιος πόλεμος, Κορέα, Βιετνάμ, Τσετσενία, Ιράν-Ιράκ και τώρα Παλαιστίνη.
Κάντε κλικ εδώ για να δείτε την επίδραση της βόμβας φωσφόρου στον άνθρωπο (κρατήστε ανάσα!)

το πλοίο των τρελών

Τουλάχιστο, αυτή η απέραντη αυτοκρατορία θλίψης και σήψης που λέγεται ελληνικό κράτος περιβάλλεται ακόμα από συλλογικότητες αποφασισμένων τρελών που επιμένουν να αψηφούν το υποταγμένο ασυνείδητο της παρακμιακής της άρχουσας τάξης.

Ο Αρίων, το περιορισμένων διαστάσεων πλοιάρο που είναι όμως πολύ πιο μεγάλο από κάθε θλιβερό δεξαμενόπλοιο που εξέρχεται του Αστακού γεμάτο πυρομαχικά, βρίσκεται ήδη, και παρά τις αντιξοότητες, εν πλω από τη Λάρνακα προς το αποκλεισμένο λιμάνι της Γάζας μεταφέροντας δημοσιογράφους, ακτιβιστές και το κυριότερο γιατρούς και ιατρικό υλικό.

Το ισραηλινό ναυτικό έχει προειδοποιήσει πως δεν ανέχεται τέτοιες πρωτοβουλίες και ήδη εμβόλισε στα διεθνή ύδατα το Dignity, ένα άλλο καράβι που προσπάθησε να σπάσει το εμπάργκο της Γάζας.

Αλλά αυτοί οι τρελοί φαίνονται πολύ πιο δυνατοί από αυτό και εντελώς αποφασισμένοι να μας κρατήσουν όλους σε αγωνία... τους ζηλεύω.

πώς μπορούμε να το αρνηθούμε; (click εδώ)

σαββατοκύριακο στον Αστακό; καλή ιδέα

οπορτουνισμός

όπλα, δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες θα εισάγει η αστυνομία από το Ισραήλ... μποϋκοτάζ τώρα στους δολοφόνους της Γάζας!!