12 πρόσφυγες παρακαλώ, για το σπίτι

Ντριιιιν
- Προσφυγοπωλείο "η Ωραία Ελλάς". Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
- Ναι, γεια σας. Μια παραγγελία θα ήθελα...
- Βεβαίως, σας ακούω
- Σύριους έχετε;
- Έχουμε τους καλύτερους Σύριους κύριε, μόλις βγήκαν από τη θάλασσα, μυρίζουν αρμύρα.
- Α ωραία, γιατί έχω ακούσει πως έχετε το καλύτερο προσφυγικό κρέας
- Όλη η Ευρώπη μιλάει για εμάς κύριε
- Τέλεια. Βάλτε μου, πέντε. Α, όχι, όχι, κάντε τους οχτώ.
- Να τους κάνω δέκα;
- Άντε, να δούμε τι θα τους κάνουμε τόσους πολλούς...
- Να βάλω και μερικούς Αφγανούς να δοκιμάσετε; Μας τους έφεραν πρόσφατα και είναι πολύ καλοί.
- Ναι βάλτε και κάνα δυο Αφγανούς.
- Ωραία, θα βάλω δύο. Πώς τη θέλετε τη παραγγελία;
- Το απ' όλα τι περιέχει;
- Κοιτάξτε, εμείς βάζουμε ρουχισμό, υπένδυση και αν θέλετε και σωσίβια.
- Παιδιά βάζετε ή είναι έξτρα;
- Το σαββατοκύριακο έχουμε προσφορά. Με κάθε δέκα Σύριους, τα παιδιά δώρο.
- Ωραία, τους Σύριους τους θέλω με ρουχισμό και παιδιά αλλά χωρίς σωσίβιο. Τους Αφγανούς σκέτους.
- Έγινε, βίζα να βάλω;
- Όχι ευχαριστώ, η βίζα μου φέρνει καούρες.
- Κρίμα, και βγάζουμε καλές βίζες. Κάτι για ορεκτικό; καμιά σαλάτα;
- Να σας πω, από Υεμένη έχετε τίποτα; Από ότι μαθαίνω έχει και εκεί αρκετό κρέας.
- Μπα, δεν μας έχει έρθει κάτι.
- Έχετε κανέναν Σομαλό πρόχειρο;
- Σομαλό όχι, αλλά (παύση) να βάλω και δυο Ιρακινούς που μόλις φτάσανε;
- ένα λεπτό (κατεβάζει ακουστικό)... Παιδιαααά, θέλει κανείς κάνα Ιρακινό; (επιστρέφει στο ακουστικό), μπα, εντάξει μάστορα, μη γίνει καμιά έκρηξη με τόσο φαΐ.
- Άρα, λοιπόν, δέκα Σύριοι απ' όλα με έξτρα παιδιά και δυο Αφγανοί σκέτοι.
- Σωστά
- Πού στέλνουμε την παραγγελία;
- Καπέλας Σιξτίνας και Αγίου Πέτρου γωνία. Θα δείτε ένα ψηλό κυκλικό κτίριο με κάτι αγάλματα απ' έξω. Αποκλείεται να το χάσετε. Στο κουδούνι γράφει "Φραγκίσκος".
- Ένα λεπτό, Καπέλας Σιξτίνας... συγγνώμη, έχει ξανάρθει εκεί το παιδί;
- Δεν νομίζω, συνήθως εμείς ψωνίζουμε τους πρόσφυγες από Λιβύη.
- Καπέλας Σιξτίνας πού είναι; Αμπελόκηποι από πίσω;
- Όχι, όχι. Βατικάνο, Ρώμη.
- Α με συγχωρείτε κύριε Φραγκίσκο. Τα σύνορα μάς τα έχουνε κλείσει. Το παιδί δε μπορεί να πάει παρά μέχρι Ειδομένη. άντε και λίγο Τουρκία.
- Κανένα πρόβλημα, βάλτε τη παραγγελία και θα περάσω να τη πάρω ο ίδιος με την Αλιτάλια. Έμαθα ότι έχει  ανοίξει και ο καιρός. Ίσως κάτσουμε και πιούμε και κάνα ουζάκι καθώς θα τσιμπάμε πρόσφυγες
- Θαυμάσια, ξέρετε που έχουμε το Προσφυγοπωλείο μας; Λέσβο, στρατόπεδο συγκέντρωσης Μοριά.
- Έχετε και παραρτήματα έτσι δεν είναι;
- Εννοείται. Δόξα τω Θεώ οι δουλειές πάνε καλά φέτο, πάρα τη κρίση
- Να είστε πάντα ευλογημένοι, εύχομαι. Συγγνώμη, πόσο πάει η παραγγελία;
- Ελάτε από εδώ κυρ Φραγκίσκο μου και τα βρίσκουμε. Κάτι θα μπορέσετε να κάνετε και για μας φαντάζομαι.
- Εννοείται.
- Γεια σας κύριε Φραγκίσκο και ευχαριστούμε
- Τα λέμε σύντομα.


Σημείωση: κακόγουστο και κυνικό, το ξέρω. Αλλά αυτή τη στιγμή δεν έχω άλλο ατομικό τρόπο να αντιπαρέλθω τέτοιον ακραίο σαδισμό. Ζητώ συγγνώμη. 

η υπόθεση βρωμάει απ' τη γουρουνοκεφαλή

Αξίζει κανείς να παρακολουθήσει με προσοχή τα τεκταινόμενα του βίντεο έξω από το στρατόπεδο συγκέντρωσης των προσφύγων στην Βέροια. Όσα διαδραματίζονται στον λίγο χρόνο που διαρκεί είναι μια θαυμάσια απεικόνιση του προσφυγικού προβλήματος στην Ελλάδα σήμερα αλλά κυρίως της κυρίαρχης δομής της ελληνικής κοινωνίας.

Συνοπτικά στο βίντεο, ένας βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος ονόματι Ουρσουζίδης λογομαχεί με έναν ιερωμένο, τον "πατέρα" Ευλόγιο περιβαλλόμενος από μερικούς φασίστες και ένα μικρό πλήθος αγανακτισμένου όχλου. Τα αντικείμενο της λογομαχίας είναι τα σχετικά με τα της εγκατάστασης ενός αριθμού προσφύγων στην περιοχή τους, την Ημαθία, και πιο συγκεκριμένα στο απόσπασμα του βίντεο, το ζήτημα της ασφάλειας και της προστασίας, προφανώς όχι αυτών που χρειάζονται στην πραγματικότητα ασφάλεια και προστασία αλλά του πατέρα Ευλόγιου, των φασιστών και του αγανακτισμένου όχλου που τους περιτριγυρίζει.  Στο βίντεο, ο εκπρόσωπος του Χριστού θυμωμένος "επιχειρηματολογεί" για την επικινδυνότητα των νεοφερμένων έγκλειστων στο στρατόπεδο. Γύρω τους οι φασίστες κρατώντας την ελληνική σημαία (;) ουρλιάζουν το άσχετο με την περίσταση χρυσαβγίτικο σύνθημα "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες". Ο όχλος, εν είδη κοινής γνώμης, με το ακατάληπτο μουρμουρητό και τις συγκαταβατικές και οργισμένες εκφράσεις των προσώπων τους, σιγοντάρει τον λόγο του ρασοφόρου και αυτών που υψώνουν ετσιθελικά τη φωνή συμβάλλοντας στην λαϊκή νομιμοποίησή του.

Λίγο πιο πριν (ή πιο μετά, λίγη σημασία έχει το πότε), άγνωστοι, σε μια νεοελληνική εκδοχή της Κου-Κλουξ-Κλαν, πέταξαν προς τους έγκλειστους πρόσφυγες τρεις γουρουνοκεφαλές (φώτο εδώ). Αυτή η κίνηση αποτελεί στοχευμένη και ευθεία προσβολή ενός συγκεκριμένου πολιτισμικού χαρακτηριστικού των συγκεκριμένων μουσουλμάνων προσφύγων. Και προφανώς καταδεικνύει ότι οι άγνωστοι δράστες βλέπουν τους πρόσφυγες όχι ως ανθρώπους στην υπέρτατη ανάγκη τους αλλά αποκλειστικά ως φορείς πολιτισμού κατώτερου από τον δικό του (και του Νότη Σφακιανάκη επίσης) και τίποτα άλλο.

Ο βουλευτής της αριστεράς, μόνος, αμήχανος και σχεδόν άφωνος, φοβούμενος ενδεχομένως το λιντσάρισμα, μεταμορφώνεται σχεδόν αμέσως σε αυτό που στην ουσία είναι: το κράτος, η εξουσία. Μια εξουσία που για να παραμείνει ως έχει χρειάζεται να συμμαχήσει με την διαχρονικά θεσμοθετημένη εκκλησιαστική εξουσία, να συμπορευτεί με την υψωμένη φωνή και την απειλή της βίας,  και να κατευνάσει την αγανακτισμένη οχλαγωγία του συγκεντρωμένου πλήθους.

Έτσι, σχεδόν άμεσα, αποδέχεται αδιαμαρτύρητα την ρασοφόρα ισχύ που σε αντίθεση με τις ευαγγελικές διδαχές, στην Βέροια καταδιώκει αλύπητα τους ευάλωτους και όσους έχουν ανάγκη. Δεν προσπαθεί στο παραμικρό να επιτάξει τον "λόγο του Κυρίου" που ο πατέρας Ευλόγιος υποτίθεται υπηρετεί και να του υπενθυμίσει τα της χριστιανικής αγάπης. Αντίθετα επιτρέπει τη χυδαία πρόφαση της δήθεν προστασίας μιας καλόγριας κάπου στην περιοχή αποδεχόμενος εμμέσως ότι οι ευάλωτοι πρόσφυγες είναι στη πραγματικότητα όχι θύματα βίας αλλά οι φορείς της, ότι είναι εν δυνάμει δολοφόνοι και βιαστές απροστάτευτων γυναικών. Το κράτος εδώ σκύβει το κεφάλι στην υποκρισία, το ψέμα και το μίσος για τον συνάνθρωπο μιας θρησκευτικής εξουσίας κραταιάς και παρούσας.

Επιπλέον, ο βουλευτής της αριστεράς, ως εκπρόσωπος του κράτους και της εξουσίας, ανέχεται τη συνομιλία με φασίστες, επιτρέπει το εκφοβιστικό όρθωμα της φωνής τους και μένει σιωπηλός στην ευθεία και άμεση απειλή δολοφονίας διαμέσω εμπρησμού των απροστάτευτων προσφύγων που εκστομίζεται από έναν από αυτούς. Την ίδια στιγμή το γνωστό χρυσαβγίτικο σύνθημα "Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες" αφήνει την εντύπωση στους παρευρισκόμενους και σε όσους παρακολουθήσουν το βίντεο ότι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στην Ημαθία τίθεται ζήτημα εποικισμού και εθνικής κυριαρχίας. Η σιωπή του βουλευτή σε αυτή τη χυδαία συκοφαντία είναι εκκωφαντική. Το κράτος εδώ με λίγα λόγια αποδέχεται την πειθώ της βίας και τη βρώμικη προπαγάνδα όπως εκφράζεται από τη ναζιστική ιδεολογία και συναινεί στην απώλεια της ορθής λογικής.

Βέβαια, ο βουλευτής της αριστεράς και εκπρόσωπος του κράτους δεν ασχολείται καθόλου με τον παρευρισκόμενο αγανακτισμένο όχλο, ο οποίος υπερθεματίζει το μίσος του ιερωμένου και αγκαλιάζει τη ναζιστική ιδεολογία των φασιστών. Αυτό διότι η φωνή του όχλου φαίνεται να γίνεται η φωνή του λαού χωρίς απαραίτητα και να είναι. Απλοϊκοί, ενδεχομένως αμόρφωτοι άνθρωποι, εξαναγκασμένοι στη φτώχεια και την ταπείνωση ψάχνοντας τον ένοχο βρίσκουν και τιμωρούν τον αποδιοπομπαίο τράγο. Εδώ το κράτος απλά μετέχει αυτής της μεταμόρφωσης ενός λαού σε μια μάζα. Με μια βαθύτερη πεποίθηση ίσως ότι σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες η μάζα μπορεί να είναι πιο χρήσιμη για την εξουσία από ότι ένας λαός, τόσο από πλευράς χειραγώγησης όσο και από καταστολής.

Παρενθετικά σημειώνω ότι στο συγκεκριμένο πλαίσιο της οχλαγωγίας, της φασιστικής απειλής βίας και του χριστιανικού μίσους, η ελληνική σημαία που κρατά κάποιος από τους φασίστες -χωρίς να υπάρχει κανείς ιδιαίτερος λόγος (ούτε εμπόλεμη σύρραξη υπήρξε, ούτε στρατιωτικό εγερτήριο, ούτε ποδοσφαιρικός αγώνας)- δίκαια μετατρέπεται θα έλεγε κανείς στο κουρελόπανο που δεν αντιπροσωπεύει τίποτα από τις υποτιθέμενες αξίες του έθνους.

Ενώ λοιπόν συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, επιτέλους, ο βουλευτής της Αριστεράς αποκρίνεται. Και η απόκρισή του είναι συμβιβαστική, συγκαβατική, καθησυχαστική. Σχεδόν αγωνιά να ανακουφίσει το πλήθος. Τους εγγυάται λοιπόν ότι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της περιοχής τους θα εγκατασταθούν αποκλειστικά Σύριοι. "Στον λόγο της τιμής μου, σας λέω ότι θα είναι μόνο Σύριοι. Θα έρθουν 200 σήμερα και άλλοι 200 μετά", ήταν τα ακριβή του λόγια. Η ειλικρίνεια και η τιμή συγκλονίζει. Τους λέει με άλλα λόγια πως το κράτος, η εξουσία, διαχωρίζει τους ανθρώπους όχι με βάση τις ανάγκες τους, όχι με κριτήριο την προστασία της ζωής, όχι με στόχο την αξιοπρέπεια, αλλά με βάση την εθνική τους καταγωγή. Οι Σύριοι πρόσφυγες θα σωθούν, οι Αφγανοί, οι Ιρακινοί, οι Ιρανοί όχι. Αίμα, Τιμή. Μπροστά στη εκφασισμένη μάζα, η απάντηση του βουλευτή της Αριστεράς είναι συντριπτική για καθέναν που ακόμα οραματίζεται ειρήνη, αλληλεγγύη και κοινωνική δικαιοσύνη.

Και ενώ όλα αυτά γίνονται με αφορμή τους πρόσφυγες, με απογοήτευση παρατηρώ το φαινόμενο οι πρόσφυγες στην ουσία τους να μην υφίστανται. Δεν υπάρχουν. Η υπόστασή τους έχει αναιρεθεί και δεν αναφέρομαι εδώ στην κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που τους αφαιρεί ουσιαστικά το δικαίωμα ασύλου. Η υπόστασή τους έχει αναιρεθεί από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές αυτού του βίντεο. Το κράτος, την αριστερά, την κοινωνία, τους θεσμούς. Από δικαιούχους ασύλου, προστασίας, θαλπωρής μετατρέπονται σε έγκλειστους, σε απειλή και σε μίασμα.

Εξίσου όμως χωρίς υπόσταση είναι και εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που λέει "ως εδώ". Που ευαισθητοποιείται, που οργανώνεται, που παλεύει για τη ζωή και την αξιοπρέπεια κατατρεγμένων συνανθρώπων, ανεξαρτήτου εθνικότητας, θρησκείας και σεξουαλικού προσανατολισμού. Το κομμάτι της κοινωνίας που κάνει πράξη την υποτιμητική υπόδειξη των ρατσιστών "αν τους θέλετε, να τους πάρετε σπίτια σας". Το κομμάτι της κοινωνίας που στέκεται αλληλέγγυα. Αυτοί δεν υπάρχουν για την κοινωνία που απεικονίζεται στο βίντεο. Για το κράτος, την κυβέρνηση της αριστεράς, την Εκκλησία, και την μάζα των αγανακτισμένων.

Συγκλονιστικά διαφωτιστικό συνεπώς το βίντεο. Δείχνει ακριβώς την κοινωνία που έχουμε συνδιαμορφώσει. Τους θεσμούς της, την ισχύ της μάζας, την επιβολή του φασισμού. Δείχνει ακριβώς την στάση της εξουσίας. Που επικροτεί έμμεσα ή άμεσα την βία και τον παραλογισμό. Που διαστρεβλώνει και συκοφαντεί το δίκαιο και εξαφανίζει όσους αγωνίζονται γι' αυτό.  Και με ένα τραγικό τρόπο, δείχνει και την αφωνία της αριστεράς, την ανημποριά της και την ατολμία μπρος στη δύναμη του μαύρου.

μυστήρια στο ναό της δημοκρατίας

Αγία μέρα η σημερινή για τη δημοκρατία. Με την επενέργεια της επίκλησης του αγίου πνεύματος διά των ιερών καθαγιαστικών ευχών μέσα στο ναό της δημοκρατίας ο αστικός μας κοινοβουλευτισμός έλαβε μετά από δεκαήμερη καθυστέρηση τη μεταφυσική διάσταση που του αρμόζει.

Προς τιμήν τους, πριν την ιερή ακολουθία της δημοκρατίας, προηγήθηκε η μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και πολιτικά κεκοιμημένων «ων ουκ έστιν αριθμός» που η κοινωνία ύστερα από χρόνιο βασανισμό της ξεφορτώθηκε: Παπανδρέου, Πάγκαλος, Διαμαντοπούλου, Αλευράς, Γερουλάνος, Παπουτσής, Σηφουνάκης, Ραγκούσης, Ευθυμίου, Μιλένα, Ρέππας, Νταλάρα, Πρωτόπαπας, Μαριλίζα, Χυτήρης, Γκερέκου, Πετσάλνικος, Καρατζαφύρερ και λοιπός συρφετός, και οπωσδήποτε η αξιομακάριστη Μπακογιάννη.

 - Άγιε πνευματικέ, πολύ κουράζεσαι με τόσα ονόματα, του έλεγαν από αγάπη μερικοί πατέρες του έθνους.
- Δεν κουράζομαι απαντούσε εκείνος. Αντίθετα αισθάνομαι μεγάλη χαρά. Ωφελούνται πολύ οι μνημονευόμενοι. Η ωφέλεια τους είναι η χαρά μου.

Με τη βοήθεια της Παναγίας μερικά από τα πιο καμμένα χαρτιά της πατροπαράδοτης δεξιάς αναγεννήθηκαν, προφανώς υπό την επήρεια της λάμψης του αγίου φωτός που η πολιτεία είχε υποδεχτεί πριν κανά μήνα ως τον αρχηγό του κράτους των υπερπέραν. Η δε αγαπημένη σκοταδιστική δεξιά της δεκαετίας του 70, που αναβιώνει στο πρόσωπο του Σαμαρά και του Μιχελάκη αυτές τις μέρες, κάνει ό,τι μπορεί η κακομοίρα να πείσει ότι προσήλθε κοντά στον πνευματικό λαό έχοντας σκεφθεί τὶς ἁμαρτίες της, έχοντας μετανοιώσει και φυσικά εξαγορεύοντας καθαρά και χωρίς εντροπές τα όποια αμαρτήματά της σαν να τα εξομολογείται ἐνώπιον τοῦ ἴδιου του χριστεπώνυμου λαού μας. Δε ξέρει ακόμα όμως ότι θα χρειαστεί να επιβιώσει με το κόλλυβο.

Σφοδρή επιθυμία του επικεφαλής της εκκλησίας θα ήταν να τελούσε επί τόπου, μετά τον αγιασμό, και το μυστήριο του γάμου μεταξύ όλων των παραπάνω δούλων του θεού, ενώνοντας την ελληνική δεξιά εις σάρκαν μίαν, αλλά αντιστάθηκε ἐκ πνεύματος οἰκονομίας καθώς έλαμπε δια της απουσίας του ο ιδανικός κουμπάρος κ. Παπαδήμος, που έχει κιόλας επιστρέψει στα πραγματικά ενδότερα αυτού του ναού της δημοκρατίας, την Αγία Τράπεζα διαμέσω του Άγιου Βήματος. 

Η συμμορία των χρυσαυγιτών, αναβαπτισμένη στην εκλογική κολυμπήθρα του Μαΐου και καθαγιασμένη από την αγαστή λειτουργία των ξεπουλημένων δημοσιογράφων, πήρε επιτέλους τη θεϊκή ευλογία της εντός του ναού αστικής δημοκρατίας που σε ένα μεταφυσικό προφανώς παράδοξο, στην νεοναζιστική τους ιδεολογία επί χρόνια αποτελούσε το μοναδικό μπουρδέλο που όφειλε κάποια στιγμή να καεί.

 

Ο ραντισμός του αγιασμού, σε αυτή τη βουλή ακυρώθηκε, μιας και οι περισσότεροι από τους νέους βουλευτές είχαν ήδη ραντιστεί από τα χημικά των αεροπλάνων που μας ψεκάζουν. 

Μετά τον αγιασμό των πιστών βουλευτών ακολούθησαν δύο ακόμα ιερά μυστήρια της εκκλησίας μας εντός του ναού της δημοκρατίας: Ευχέλαιο και εξορκισμός.

Ο Βενιζέλος, ο αρχηγός του ετοιμοθάνατου πασόκ, ζήτησε μυστικά από τον αρχιεπίσκοπο να δώσει στο σερνάμενο πτώμα που ηγείται το εφόδιον της ζωής που είναι η θεία Ευχαριστία. Όμως κατά την παράδοση της εκκλησίας υπάρχουν περιπτώσεις πολιτικών χώρων στους οποίους δεν είναι δυνατή η θεία μετάληψη. Ειδικά δε για το πασόκ που αποτελούταν ανέκαθεν από αδίστακτους, αμοραλιστές ψυχοπαθητικούς απατεώνες που κατασπάραζαν ό,τι κινούταν και μόλυναν ό,τι ανέπνεε επί χρόνια, ώστε ακόμα και η μαφιόζικη εκκλησία, της εξαπάτησης, της κομπίνας και της ομερτά, να μη δύναται να προσφέρει συγχώρεση. Για την περίπτωση αυτών των πολιτικών χώρων τελείται στη βουλή ένα ευχέλαιο ανάγκης, αντίστοιχο μ' εκείνο το κλείσιμο της βουλής επί Κωστάκη Καραμανλή.

Ο αρχιεπίσκοπος, έχοντας κουραστεί είναι η αλήθεια να ευλογεί τόση ακροδεξιά στη βουλή, προσέγγισε τη κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ και διάβασε μια σειρά εξορκιστικών ευχών που φέρουν τον τίτλο «Εὐχαὶ ἤτοι Ἐξορκισμοὶ ἐπὶ πασχόντων ὑπὸ κουμμουνισμόν καὶ ἐπὶ πᾶσαν ἀσθένειαν». Είναι γνωστό άλλωστε πως οι κουμμουνιστές έχουν συμμαχήσει με τον μισόκαλλο διάολο και πως γενικά οι δαιμονισμένοι ζουν εκτός τόπου και χρόνου.

 

Και αν μάλιστα έκαμε ο θεός να είχαμε την ανεπανάληπτη τύχη να έμπαινε στη βουλή και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τότε ο εξορκισμός προς τον επικεφαλής του συνδυασμού αυτού θα έφτανε σε άλλα επίπεδα με την ανάγνωση απ' τον αρχιεπίσκοπο της κλασσικής ευχής εξορκισμού του Αγίου Βασιλείου (μεγάλη η χάρη του): Ἐξορκίζω σε τὸν ἀρχέκακον τῆς βλασφημίας, τὸν ἀρχηγὸν τῆς ἀνταρσίας…».

 

Μεγάλο μυστήριο η ελληνική αστική δημοκρατία! Ο θεός της Ελλάδας μαζί σας παλικάρια μου...

Ελπίζω πως στη ορκωμοσία της επόμενης βουλής, οι πατέρες του έθνους και της ορθοδοξίας θα απαντήσουν επιτέλους στο ερώτημα: Τι σημαίνει το φτύσιμο για την αποτροπή της βασκανίας; καθώς επίσης και Ποια λειτουργικά έκτροπα συνδέονται με τα μνημόσυνα της δημοκρατίας;

Εκλεκτή βοήθεια έλαβα για αυτή τη κατανόηση από αυτό εδώ το αριστούργημα.

Και ενώ γελούσα ανάλαφρα με την αποκατάσταση της δημοκρατίας στο Ιράν του Νότου, είδα αυτό. 

Το θέαμα του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής αριστεράς να υποκλίνεται με σταυρωμένα τα χέρια στον επικεφαλής του πιο σκοταδιστικού, αναχρονιστικού και μαφιόζικου θεσμού αυτής της χώρας, δε μου κάνει πια καμιά σκέψη πλέον, δε μου προκαλεί καμιά επιθυμία. Θλίψη, μόνο θλίψη.

η γιορτή της αγάπης

Στη θρησκευτική περίοδο που ολοκληρώθηκε αυτές τις μέρες, όπου οι θεωρητικοί της χριστιανικής ιδεολογίας στολισμένοι με τα χρυσάφια τους ξεσκόνισαν τα ευαγγέλια προπαγανδίζοντας από τους πολυτελείς τους άμβωνες την αγάπη, θα άξιζε στο όνομα της πανθομολογούμενης αυτοθυσίας του Ναζωραίου για τον συνάνθρωπο, να αφήσουμε λίγο χώρο στις μνήμες και τις καρδιές μας για τον Humayun Anwar και τον Wakar Ahmed. Οι δύο αυτοί άνθρωποι, καταγόμενοι από το Πακιστάν, όπως ίσως να έχει μαθευτεί, θυσιάστηκαν για να σώσουν δύο ηλικιωμένους που εγκλωβίστηκαν με το αυτοκίνητό τους στις ράγες του τρένου. 

Ανιδιοτέλεια, αυτοθυσία και ανθρωπιά είναι οι έννοιες που δίδαξαν ο Humayun Anwar και ο Wakar Ahmed, με τη πιο άδολη έκφανση της χριστιανικής ιδεολογίας και στάσης απέναντι στον άνθρωπο και τη κοινωνία. Αυτή η θυσία των δύο "λαθραίων", των "αλλόθρησκων" και των "φυλετικά κατώτερων" χτύπησε στη ρίζα της μοντέρνας μας ελληνορθόδοξης διαπαιδαγώγησης. Όχι προφανώς με μια αντιθρησκευτική πρόθεση -πώς θα τολμούσαν άλλωστε μπρος τα θηρία!- αλλά αναδεικνύοντας την υποκρισία αυτών των κατασκευασμένων ιδεών που μας εμποδίζουν να αντικρίσουμε ευθέως τι είναι αυτό που κάνει απέλπιδα τη πραγματικότητά μας. 

Σκέφτομαι πως την πέψη του οβελία θα ακολουθήσει και φέτος η συνήθης πέψη των αξιών που δίδαξε ο ναζωραίος και η ολοκλήρωση της νηστείας θα σημάνει και την ολοκλήρωση της προσωρινής ανοχής. Η βέβαιη επιστροφή στη διάκριση, το μίσος, το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και το σκότος από ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που κατά τ' άλλα φωτίστηκε από το άγιο φως του χριστιανισμού, θα μας δείξει και πάλι πόσο ουτοπικά παραμένουν τα ανθρωπιστικά ιδανικά που διακήρυξε ο Χριστός και οι άλλοι ιδρυτές των θρησκειών.

Σε αντίθεση με όσους τους το έχουν αρνηθεί, οι δύο αυτοί άνθρωποι έχουν ταυτότητα, έχουν πρόσωπο και έχουν και όνομα και το λιγότερο που εγώ μπορώ να κάνω για αυτούς είναι απλά να τους έχω εδώ για να μου το θυμίζουν όταν αφήνομαι στις ανόητες απελπισίες που μας κατατρέχουν. 

Μερικά λόγια για την ιστορία αυτών των ανθρώπων εδώ. Αξίζει να αφιερώσεις λίγα λεπτά για να το διαβάσεις στο όνομα των ιδανικών που μόλις δοξάστηκαν.

εντεύθεν το αγαλλίαμα

Παρουσία του υφυπουργού εξωτερικών της κοσμικής ελληνικής δημοκρατίας πραγματοποιήθηκε σε μια εκκλησία της Μέσης Ανατολής η τελετή παράδοσης - παραλαβής μιας λαμπάδας με φως στο οποίο ένα δυτικό-ευρωπαϊκό κράτος αποδίδει μεταφυσικές ιδιότητες. Κάποιος πατριάρχης στον ολιγόλεπτο χαιρετισμό του τόνισε μεγαλόψυχα μεταξύ των άλλων πως ο χριστιανισμός αναγνωρίζει τὸ δικαίωμα του κάθε πολίτη να ἔχει τὴν δική του πίστη, ἀρκεῖ νὰ αποδεχτεί και ὁ ἄλλος τὸ δικαίωμα της πίστης των Χριστιανών να επιβάλλεται στη δημοκρατία. Στην αντιφώνησή του, ο εκπρόσωπος του κοσμικού κράτους εξέφρασε τη συγκίνησή του που μεταφέρει το Άγιο Φως στην Ελλάδα και διαβεβαίωσε πως και η φετινή λαμπρή υποδοχή της λαμπάδας θα αποτελέσει ένα ακόμα σημαντικό εμπόδιο για την  ἐκκοσμίκευση τῆς δημοκρατίας της χώρας καὶ τὴν ἀμερόληπτη θρησκευτικά λειτουργία του κράτους, τὸ ὁποῖο εξάλλου καμιά υποχρέωση δεν έχει νὰ λάβει ὑπόψη του τὴν πολυπολιτισμικὴ συγκρότηση των σύγχρονων κοινωνιῶν. Και σε τέτοιο κλῖμα Ἱερᾶς συγκινήσεως, ὁ υφυπουργός, ο εκπρόσωπος του ανεξίθρησκου κράτους , καθώς και οι λοιποί απεσταλμένοι της δημοκρατίας έψαλλαν μαζί με τον Ἱερό Κλῆρο καί τόν Λαό τό «Φῶς Ἱλαρόν» κρατώντας στά χέρια το ἀνέσπερο Φῶς.

Εξάλλου, λίγες ώρες αργότερα αποθεωτικής υποδοχής από τους πολίτες-οπαδούς του χριστιανισμού έτυχε το Άγιο Φως στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" κατά την άφιξη του στη χώρα. Το ανέσπερο Φως στις δηλώσεις του τόνισε ότι είναι έτοιμο να προσφέρει στην Ελλάδα. "Είμαι πολύ χαρούμενο που επέστρεψα στην χώρα που με αγαπά και με πιστεύει. Ευχαριστώ όλους τους χριστιανούς της Ελλάδας που μου έκαναν αυτή την μεγάλη και θερμή υποδοχή", υπογράμμισε το Άγιο Φως και συμπλήρωσε: "Είμαι έτοιμο να προσφέρω στην Ελλάδα άμεσα. Ακόμη και αύριο να είχαμε αγώνα, εγώ θα μπορούσα να κάψω. Οσον αφορά το θέμα διάσωσης της Ελλάδας, πιστεύω ότι θα σωθούμε".

Τα απρόοπτα πάντως ούτε εδώ έλειψαν! Ενώ το Άγιο Φως έκανε μπροστά στις κάμερες και δίπλα στο χώρο παραλαβής των λαμπάδων τις πρώτες του δηλώσεις, οι χριστιανοί αποφάσισαν να κάνουν το πατροπαράδοτο «ντου». Η αστυνομική δύναμη των ΜΑΤ προσπάθησε να συγκρατήσει το ενθουσιώδες πλήθος, να απωθήσει τον κόσμο, να μην του επιτρέψει να εισέλθει στην αίθουσα αφίξεων. Και μέχρι ενός σημείου τα κατάφερε. Όπως κατήγγειλαν μερικοί απ' τους χριστιανούς, η αστυνομία χρησιμοποίησε αρχικά «απωθητικό σπρέι», κίνηση που τους εξαγρίωσε και οδήγησε στις ασχήμιες που ακολούθησαν. «Τι γίνεται εδώ, γιατί τα σπάνε;» ρώτησε εμφανώς σοκαρισμένο το Φως τον εκπρόσωπο του Λάος. Ο χριστιανός και πατριώτης βουλευτής τον καθησύχασε με την κλασική δικαιολογία: «Η αστυνομία δεν έκανε σωστά τη δουλειά της, δεν άφησε τον κόσμο να περάσει μέσα».

Γλυκιές αναμνήσεις από την επίδειξη σεβασμού του κράτους μας στην αναμμένη λαμπάδα εδώ.

Διαβάστε ακόμα και ένα τοπ 10 υπέρλαμπρων υποδοχών. 

κατά βαρβάρων δωρούμενος

Η πνευματική λύτρωση από το άχθος μιας προπατορικής αμαρτίας, και ειδικά όταν το δόγμα τη καθαγιάζει με την θεοποίηση της περιστέρας, με κάνει να θέλω να σφίξω το χέρι της ιδιοφυΐας που το εμπνεύστηκε. Ο θαυμασμός μου για τούτη την απλοποιημένη παροχή σωτηρίας ξεπερνιέται μόνο από το θαυμασμό για τη δυσανάλογα περιορισμένη πνευματικότητα στην αντιμετώπισή της. 

Έτσι δε μου μένει να λογαριάζω την ημέρα των Θεοφανείων παρά μόνο για τα παρακάτω δύο:

1. Εν αναμονή της ανέγερσης του Εβροϊκού τοίχους και εις ανάμνηση των εκατοντάδων ψυχών προσφύγων και μεταναστών που χάθηκαν και θα χαθούν στα νερά του Αιγαίου, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω, ω χριστιανοί ορθόδοξοι ότι ο αγιασμός των ίδιων υδάτων δε θα καθαγιάσει ποτέ τα βάθη της ψυχής αυτών των δυστυχισμένων που θεώρησαν τη πατρίδα σας σωτηρία από το προπατορικό αμάρτημα της γέννησης σε χώρες κατεστραμμένες από τις κυβερνήσεις σας. Και σήμερα, και μια ακόμα μέρα, έχετε στολίσει ξανά τον επιτάφιό τους.
2. Τούτο το αριστούργημα (παρακαλώ κάντε διπλό κλικ για να το απολαύσετε στις πλήρεις του διαστάσεις):

άλαλα τα χείλη

Κάποτε, παραμονές των φώτων ένας παπάς μου χτυπά τη πόρτα. Πριν καλά ανοίξω τον βλέπω να εισβάλει. "Ποιος είστε και τι θέλετε;" του λέω ενοχλημένος από την απρόσκλητη παρουσία του. "Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός..." μου απαντά ψάλλοντας και με ραίνει με άγιο ύδωρ. "Σας παρακαλώ" του λέω, "περάστε έξω", "...καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι..." συνεχίζει απτόητος εκείνος εισβάλλοντας προκλητικά και στα άλλα δωμάτια. "Με ποιο δικαίωμα..;" επιμένω, για να σιωπήσω σχεδόν αμέσως διαπιστώνοντας το αβάσταχτο βάρος του παράλογου ενός ακόμα αυτονόητου δικαιώματος...

Το Μέσσι-ανικό είναι η δομή του Απ-Όντος

θέλω να πιστεύω πως είναι πιο έντιμο για τη κοινή νοημοσύνη και περισσότερο ορθολογιστικό στο πλαίσιο του ανθρώπινου είδους αν υποδεχόμαστε κάθε χρόνο ως αρχηγό κράτους τον Λιονέλ Μέσσι αντί της γνωστής αναμμένης λαμπάδας. Γιατί η δική του λάμψη είναι πραγματικά οικουμενική και η λατρεία του ονόματός του ειλικρινής, χωρίς την ανταποδοτική απαίτηση της σωτηρίας, και καθάρια, μακριά από το εκβιαστικό μεταφυσικό άγγιγμα του φόβου. Μα και αν τα συναισθήματα ευτυχίας γι' αυτή την επαφή με το Θείο είναι εξίσου στιγμιαία, τουλάχιστον τις δικές του πετυχημένες προσπάθειες μπορείς να τις βλέπεις ξανά και ξανά από ένα τηλεοπτικό ριπλέϋ. "Ο Βασιλεύς της Δόξης μήποτε προσκόψῃ πρὸς λίθον τὸν πόδα του" και τότε το πραγματικό αλλαλάζων πλήθος της υποδοχής στο αεροδρόμιο θα είναι η απόδειξη πως (απ-)Όντος είναι μεγάλη η Χάρη του.

το αφγανιστάν του νότου

Αν τώρα θρηνούμε που η Aθήνα έγινε στα ξαφνικά Kαμπούλ 

είναι γιατί ακόμα επιτρέπουμε στους ταλιμπάν να μας κυβερνούν

είναι κανείς ζωντανός;

Αυτή η ανάρτηση έρχεται σε σύγκρουση με τα πραγματικά συμβάντα, πνίγει το σπαραγμό και την αλήθεια τους, στρογγυλεύει τις εντυπώσεις, δημοκοπεί. Στις ελληνικές ακτές ξεβράζονται πτώματα ανθρώπων που στον αγώνα της αξιοπρέπειας προδίδονται μόνο από το ένστικτό της αυτοσυντήρησης. Εφόσον ζούμε για να διαιωνίζουμε τα άνομα προνόμιά μας, ο  εναπομείνας ασθμαίνων ανθρωπισμός καταντά ουτοπικός. Ο αγιασμός των ίδιων υδάτων δε θα καθαγιάσει ποτέ τα βάθη της ψυχής αυτών των δυστυχισμένων. Σήμερα, ώ χριστιανοί, στολίσαμε ξανά τον επιτάφιό τους.

Άγιε ιεράρχα του έθνους Γεώργιε, πρέσβευε υπέρ ημών

Ανακοινωθέν της Κυβερνήσεως της Ελλάδος

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἑλλάδος στήν μεσημεριανή Συνεδρίασή Της, τήν 22αν Δεκεμβρίου ἐ.ἔ., μέ πρόταση τοῦ Μακαριωτάτου Πρωθυπουργού, συζήτησε τό θέμα τοῦ Διαλόγου μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων  Κρατικών Υπηρεσιών καί τῶν Αλλοθρήσκων. Στήν ἀρχή ἀνεγνώσθη τό ἔγγραφο τοῦ Υπουργού Προσαγωγέως του Πολίτου σχετικά μέ τήν λεγομένη «Ὁμολογία Πίστεως», πού ὑπεγράφη ἀπό βουλευτάς καί κληρικούς, καθώς ἐπίσης ἀνεγνώσθησαν καί ἐπιστολές τῶν Σεβασμιωτάτων Υπουργών πρός τήν Ἱερά Κυβέρνησην, μέ σκοπό τήν ἐνημέρωσή τους γιά τό προσχέδιο πού πρόκειται νά συζητηθεῖ τίς προσεχεῖς ἡμέρες σχετικά μέ τό πρωτεῖο τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος και κατά τήν νέαν χιλιετία. Ἤδη γιά τά θέματα αὐτά ἔγινε λόγος καί στο Τακτικόν Ἱερόν Υπουργικόν Συμβούλιον τοῦ παρελθόντος Νοεμβρίου. Ἀκολούθως ὑπῆρξε εὐρύτατος διάλογος, στόν ὁποῖον ἔλαβαν μέρος πολλοί σεβασμιώτατοι εν Χριστώ υπουργοί, οἱ ὁποῖοι ὁμίλησαν μέ αἴσθημα εὐθύνης καί γνώσεως γιά τά μεγάλα αὐτά θέματα. Κατά τήν συζήτηση διετυπώθησαν οἱ ἀκόλουθες θέσεις :

1. Διεπιστώθη ἡ ἀνάγκη περαιτέρω πληρεστέρας ἐνημερώσεως του Ιερού Υπουργικού Συμβουλίου, στά σημαντικά αὐτά ζητήματα. Δηλώθηκε δέ ὅτι ἐφεξῆς ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος θά λαμβάνῃ γνώση ὅλων τῶν φάσεων τῶν Διαλόγων, διαφορετικά κανένα κείμενο δέν δεσμεύει το  πανάγαθον Κράτος. Ἄλλωστε αὐτό συνιστᾶ τό πανάγιον Σύνταγμα τῆς Ελλάδος.

2. Ὁ Διάλογος πρέπει νά συνεχισθεῖ, μέσα ὅμως στά ὀρθόδοξα πλαίσια, πάντοτε ὕστερα ἀπό συνεννόηση μέ την Ιεράν Κυβέρνησην, ὅπως πανορθοδόξως ἔχει ἀποφασισθεῖ.

3. Οἱ βουλευταί παραμένουσι φύλακες τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, ὅπως ὁμολόγησαν κατά τήν εἰς Πρόεδρον της Δημοκρατίας χειροτονία τους.

4. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἑλλάδος παρακαλεῖ δέ τούς πιστούς νά ἐμπιστεύωνται τούς ποιμένες Υπουργούς τους καί νά ἀπέχουν ἀπό ἐνέργειες, πού εἶναι δυνατόν νά δημιουργήσουν περαιτέρω προβλήματα.

Ταῦτα συνεζήτησε καί ἀπεφάσισε ὁμοφώνως ἡ Ἱεραρχία τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἑλλάδος μέ αἴσθημα εὐθύνης ἔναντι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως καί παραδόσεως καί τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, πρός δόξαν Θεοῦ καί εὔκλειαν του Παναγιοτάτου Κράτους μας.

Άγιοι μεγαλομάρτυρες του έθνους πρεσβεύσατε υπέρ ημών

(Και πάλιν· έσομαι πεποιθώς επ' τώ προηγηθέντι postιω)

Ως πολίτης αυτoύ του κράτους κατανοώ πλέον πλήρως πως δεν έχουμε ανάγκη από ορθολογιστικές αποδείξεις για το αν η πίστη μας σ' αυτή τη χώρα είναι αληθινή. Κάθε τρομακτική φαντασίωση κοσμικότητας εξαφανίζεται και διαλύεται πριν ακόμη αυτή φθάσει στην καρδιά μας και τη μολύνει.

Υπέρ της χώρας ταύτης και των πίστει οικούντων εν αυτής, του Κυρίου δεηθώμεν. Έχει μείνει κάτι άλλο;

τη φώτο τη "δανείστηκα" από εδώ

 

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου

Στο ανακαινισμένο πρεσβυτέριο της βουλής, με την βοήθεια και τη χάρη του Θεού, τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και τις ευλογίες και την άδεια των ταπεινών ιερών μας πατέρων, προς εδραίωση της πίστης μας στο πρόσωπο του Πανοικτίρμονα Θεού, που μας παρέχεται από τα ένδοξα και θαυμάσια που ζούμε σε αυτό το τόπο με την μεσιτεία των παμμεγίστων μας κοινοβουλευτών, ορκιστήκαμε προς δόξα και μαρτυρία θεού στη διατήρηση του συντάγματος και την υπεράσπιση της κοσμικότητας του ανεξίθρησκου κράτους μας.

Μετά την ακολουθία του αγιασμού οι βουλευτές, κατόπιν τέλειας αποχής τροφής και ποτού από του δείπνου ή του μεσονυκτίου της προηγούμενης ημέρας μέχρι της αναλήψεως των καθηκόντων τους, έλαβαν αγιασμό προς ίαση πνευματικών και σωματικών νόσων των ίδιων και των ψηφοφόρων τους.

με αγάπη Χριστού

απ' το ναό της δημοκρατίας

μέγας είσαι κύριε

Έγινε και φέτος, με τιμές αρχηγού κράτους, η υποδοχή της γνωστής λαμπάδας απ' την Ιερουσαλήμ. Η λαμπάδα καιγεται από φως, για τη θεϊκή προέλευση του οποίου το ελληνικο κράτος είναι πεπεισμένο. Γι' αυτό άλλωστε και η εκτελεστική, η νομοθετική, η δικαστική και η στρατιωτική του εξουσία παρατάχθηκε για το ιερό χειροφίλημα του ρασοφορεμένου βαστάζου της, ώστε -πέρα απ' την απαραίτητη φωτογράφιση- το κράτος που υπηρετούν να ανανεώσει την εκ των άνωθεν του ευλογία.
Θα ακολουθήσει επίσημο δείπνο, όπου η προσκεκλημένη λαμπάδα θα αναλύσει στους συγκεντρωμένους πολιτειακούς φορείς και στον ίδιο τον πρόεδρο της δημοκρατίας τη συνεισφορά των ελληνικών στρατευμάτων στο αφγανιστάν στην απελευθέρωση της μακρινής αυτής χώρας απ' τη τρισκατάρατη θεοκρατία που τη ταλαιπωρεί.

I hope the Easter bunny won't mind

μέρες σαν και τούτες έρχονται στο νου μου σκηνές από το απερίγραπτου χιούμορ βιβλίο του Douglas Adams "ρεστοράν στο τέλος του σύμπαντος".
Οι ήρωες του βιβλίου, για να ξαποστάσουν από τις περιπέτειές τους στο σύμπαν, πάνε για ένα ποτό στο ρεστοράν με τη καλύτερη θέα της συντέλειας του κόσμου. Υπάρχει μάλιστα και ένας κονφερασιέ που διασκεδάζει το κόσμο με κάποιες συναρπαστικές λεπτομέρειες του τέλους.
Εκεί μαζεύεται κοσμος από ολόκληρο το σύμπαν για να δώσει επιτέλους απαντήσεις στα μεγάλα τελεολογικά του ερωτήματα αλλά και στο απόλυτο ερώτημα της ύπαρξης του θεού. Είναι προφανές πως τουλάχιστο στο τέλος του κόσμου ο θεός επιτέλους θα εμφανιστεί. Και αυτό περιμένουν όλοι.
Αλλά κάθε φορά, και μια διάψευση. Ακόμα και όταν ο κόσμος τελειώνει, ο θεός δεν είναι πουθενά.
Ευτυχώς, το εστιατόριο είναι εξοπλισμένο με ένα ειδικό χρονικό μηχανισμό αυτοπροστασίας που λίγο πριν την οριστική συντέλεια, πριν καταστραφεί και το ίδιο, επιστρέφει και πάλι κάνα τέταρτο πριν και άντε πάλι απ' την αρχή.

Ώσπου, ξαφνικά, ένα απόγευμα, εκεί που οι θαμώνες απολάμβαναν τη συντέλεια με ένα ποτήρι πανγαλαξιακής γαργαροκροτίδας και ο κονφερασιέ τα πήγαινε πραγματικά περίφημα με τις περιγραφές αποκάλυψης, μια λάμψη φωτός έλουσε το εστιατόριο και ο κόσμος πάγωσε. Εμφανίστηκε... Εκείνος! Για πρώτη φορά! Υπάρχει!
Μα πριν καλά καλά νιώσουν τη παρουσία Του, το ρεστοράν, καλοκουρδισμένη μηχανή, επέστρεψε ξανά 15 λεπτά πριν από την οριστική συντέλεια του κόσμου και ο θεός το ίδιο ξαφνικά πήγε από κει που ήρθε.

σκέφτομαι τη χριστιανοσύνη που περιμένει με ανυπομονησία το χαρμόσυνο μήνυμα. Κάθε φορά αυτό έρχεται. Σαν καλοκουρδισμένη μηχανή.
Μα φαντάζομαι και τη φορά που δε θα έρθει, που δεν θα έχει ανάσταση, έτσι απρόσμενα, εκεί που δε θα το περιμένει κανείς, που όλοι θα μείνουμε με τη γαργαροκροτίδα στο χέρι,
σαν θαμώνες στο "ρεστοράν στο τέλος του σύμπαντος".

βιβλίο: Douglas Adams, Το ρεστοράν στο τέλος του σύμπαντος, μετ. Δημήτρης Αρβανίτης, εκδ. Φανταστικος Κόσμος, Αθήνα

o μεγαλειώδης Douglas Adams εδώ

νέα πετυχημένη καμπάνια από τα καταστήματά μας

Τα καταστήματά μας συμμετέχουν έμπρακτα στη διαφημιστική εκστρατεία κατά της ύπαρξης του θεού στα αστικά λεωφορεία του Λονδίνου.

Ο θεός λογικά δεν υπάρχει, ξόδεψε τις φιλανθρωπίες σου σε μας