28.10.09

η ζωή όπως θα έπρεπε να είναι (ασφάλεια και κόκα κόλα)



... ο κ. υπουργός, αφού εξέφρασε τη συμπαράστασή του στους τραυματίες και ευχήθηκε για την ταχεία ανάρρωσή τους, έκανε λόγο για «απεχθή και φρικαλέα» τυφλή βία εναντίον 20χρονων παιδιών και ζήτησε συσπείρωση των πολιτών γύρω από τη Δημοκρατία. Ο υπουργός έστειλε μήνυμα και προς την κοινωνία ότι «είμαστε παρόντες» και προς τους δράστες πως «η απάντησή μας θα είναι άμεση και αποφασιστική».
Δεν θα επιτρέψουμε, είπε ο κ. υπουργός προστασίας του πολίτη, να μετατραπεί η χώρα «σε επικράτεια του φόβου» και διαβεβαίωσε πως «οι θρασύδειλοι δολοφόνοι θα συλληφθούν και θα παραδοθούν στη Δικαιοσύνη».
Η κα υπουργός υγείας επίσης εξέφρασε και εκείνη την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή της στους τραυματίες και στους οικείους τους...

τα παραπάνω αποτελούν μια πιστή αντιγραφή από εδώ,
(υποσημείωση: σε αυτό το  εδώ ο υπουργός προστασίας του πολίτη δεν αναφέρεται στους πολίτες της φωτογραφίας)



26.10.09

Είδα κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη στο μέλι και κατάλαβα



από την "Αναφορά στο Γκρέκο" του Ν. Καζαντζάκη
Ο Ν. Καζαντζάκης πέθανε σαν σήμερα πριν 52 χρόνια

22.10.09

στη λωρίδα της ΓΑΔΑ

Σκέφτομαι τα πρόσφατα γεγονότα των Εξαρχείων και την κατάληψη της περιοχής από εκατοντάδες κρανοφόρους, γνωστούς αλλά -παρανόμως- άγνωστους αστυνομικούς. Παρακάμπτω το ότι κάποιος διέταξε τη παρουσία τους εκεί έχοντας συγκεκριμένες προθέσεις, το ότι οι ίδιοι παραμένουν απαίδευτοι και ανεκπαίδευτοι και το ότι αποτελούν το κατώτερο κρίκο μιας αλυσίδας με βεβαρυμένο ιστορικό και καταπιεσμένα ένστικτα. Θέλω να περιοριστώ στη δράση τους και στο τρόπο που επικοινωνούν αυτό που είναι με την υπόλοιπη κοινωνία.
Η προάσπιση της νομιμότητας έχει γι' αυτούς αντικατασταθεί από το αυτονόητο δικαίωμα του οπλισμένου, το "έτερο" είναι ποινικοποιημένο από μια ιδιότυπη αίσθηση δικαίου, και η νεολαία -η ίδια η πηγή στρατολόγησής τους- το βασικό πεδίο άσκησης της δικής τους δικαιοσύνης. Μόνο που δεν είναι εκεί για να διακρίνουν τον ένοχο απ' τον αθώο. Η αποστολή τους, δηλαδή η άνευ όρων και προϋποθέσεων καταστολή, μοιάζει  και αυτή να είναι αλλοτριωμένη, σαν να μην έχουν και οι ίδιοι επαφή με αυτό το "ιερό" τους λειτούργημα. Η εξουσία τους ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν ήταν τόσο καθορισμένη, μα η ουσία αυτής τόσο ακαθόριστη.
Αλλά γι' αυτούς, η διά του τρόμου επιβολή αυτής της ακαθόριστης εξουσίας μοιάζει να είναι η ουσία, το θεμέλιο όλης τους της ύπαρξης, το σημείο αναφοράς που παρέχει τον ύστατο νοηματικό τους ορίζοντα, κάτι για το οποίο αξίζει να θυσιάσουν ακόμα και τη ζωή τους. Αλλά, κατά ένα μαγικό τρόπο, το μόνο που υπάρχει πραγματικά δεν είναι η επιβολή,  είναι μόνο αυτά τα άτομα και η δραστηριότητά τους.
Και όπως θα έγραφε ο Λακάν, αυτό δεν είναι μια βαθιά αλήθεια με την οποία οφείλω να ταυτιστώ, αλλά μια αφόρητη αλήθεια με την οποία πρέπει να μάθω να ζω.


21.10.09

το πάθος για τη λευτεριά είμαι δυνατότερο απ' όλα τα κελιά




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΥ
Μερικούς μήνες μετά την οριστική παραγραφή απ' την βουλή των οικονομικών σκανδάλων, και το μόνο θύμα της βίαιης καταστολής του αστικού κράτους που κρατούταν ακόμα προφυλακισμένος (στα απάνθρωπα κάτεργα του Μονάχου) ήταν ο σύντροφος Μιχάλης Χριστοφοράκος. 
Ο Μ. Χριστοφοράκος το καλοκαίρι που μας πέρασε, αντί να απολαμβάνει τις ετήσιες του διακοπές στη μαγευτική Κοπακαμπάνα, έπεσε θύμα του τυφλού κύματος συλλήψεων και βιαιοπραγιών και της συνηθισμένης τακτικής εκφοβισμού και τρομοκράτησης των επιχειρηματιών αγωνιστών που είχαν ξεχυθεί δωροδοκώντας στα υπουργικά γραφεία. Εβδομάδες ολόκληρες, η επιλεκτική «δικαιοσύνη», που επέτρεψε σε «αθώους» να βγαίνουν από τη φυλακή μετά από 45 μόνο μέρες απεργίας πείνας, που κυνήγησε λυσασμένα τους αγνούς εξολοθρευτές της κακιάς Κωνσταντίνας Κούνεβα, που βασάνισε, και κακοποίησε τίμιους αγωνιστές των εθνοσωτήριων φασιστοσυμμορίων και τους αφαίρεσε κάθε δικαίωμα να δολοφονούν ανενόχλητα μετανάστες, αυτή η δικαιοσύνη τολμούσε να κρατά φυλακισμένο το σύντροφο Μιχάλη και καταργώντας κι αυτή ακόμα την αστική «νομιμότητα» του προκαλούσε επικίνδυνη για το νέο του κούρεμα κλειστοφοβία ώστε να μη μπορούσε να κοιμηθεί και να μη μπορούσε να φαει. Ήταν πολύ ανήσυχος και είχε κρίσεις πανικού. Για να περνάει το χρόνο του, αυτός ο τίμιος αγωνιστής των επιχειρηματικών συμφερόντων, διατηρούσε αλληλογραφία με την αγωνίστρια  Πάρις Χίλτον, ενα ακόμα θύμα του ταξικού χαρακτήρα της σύγχρονης δικαιοσύνης, που πέρασε 45 ολόκληρες μέρες και αυτή στη φυλακή. 
Είναι προφανής η προσπάθεια εξόντωσης του Μ. Χριστοφοράκου, που στο πρόσωπό του (όπως και πολλών διωκόμενων επιχειρηματιών) η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί προσπαθούν να πάρουν τη ρεβάνς από την αναγκαστική μείωση των ποσών της μίζας λόγω της παγκόσμιας κρίσης. Και τώρα πια, σε αυτή τη νέα αρχή, όλοι εμείς πρέπει να σταθούμε δίπλα του, για να τον βοηθήσουμε στον αγώνα για τριφυλλή ζωή, για να αποτρέψουμε παρόμοιες εξοντωτικές πρακτικές του κράτους απέναντι σε κάθε αληθινό καπιταλιστή αγωνιστή.


ΝΑ ΑΘΩΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ SIEMENS
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΠΑΡΙΣ ΧΙΛΤΟΝ
Οργάνωση Ελλήνων Καπιταλιστών
 


16.10.09

Άγιοι μεγαλομάρτυρες του έθνους πρεσβεύσατε υπέρ ημών



(Και πάλιν· έσομαι πεποιθώς επ' τώ προηγηθέντι postιω)


Ως πολίτης αυτoύ του κράτους κατανοώ πλέον πλήρως πως δεν έχουμε ανάγκη από ορθολογιστικές αποδείξεις για το αν η πίστη μας σ' αυτή τη χώρα είναι αληθινή. Κάθε τρομακτική φαντασίωση κοσμικότητας εξαφανίζεται και διαλύεται πριν ακόμη αυτή φθάσει στην καρδιά μας και τη μολύνει.


Υπέρ της χώρας ταύτης και των πίστει οικούντων εν αυτής, του Κυρίου δεηθώμεν. Έχει μείνει κάτι άλλο;


τη φώτο τη "δανείστηκα" από εδώ

 

15.10.09

Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου


Στο ανακαινισμένο πρεσβυτέριο της βουλής, με την βοήθεια και τη χάρη του Θεού, τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και τις ευλογίες και την άδεια των ταπεινών ιερών μας πατέρων, προς εδραίωση της πίστης μας στο πρόσωπο του Πανοικτίρμονα Θεού, που μας παρέχεται από τα ένδοξα και θαυμάσια που ζούμε σε αυτό το τόπο με την μεσιτεία των παμμεγίστων μας κοινοβουλευτών, ορκιστήκαμε προς δόξα και μαρτυρία θεού στη διατήρηση του συντάγματος και την υπεράσπιση της κοσμικότητας του ανεξίθρησκου κράτους μας.


Μετά την ακολουθία του αγιασμού οι βουλευτές, κατόπιν τέλειας αποχής τροφής και ποτού από του δείπνου ή του μεσονυκτίου της προηγούμενης ημέρας μέχρι της αναλήψεως των καθηκόντων τους, έλαβαν αγιασμό προς ίαση πνευματικών και σωματικών νόσων των ίδιων και των ψηφοφόρων τους.

με αγάπη Χριστού


απ' το ναό της δημοκρατίας


10.10.09

κυκλοφορούν ανάμεσά μας


δες αυτή τη τρομακτική ταινία του ενός λεπτού:

η μέρα ψυχικής υγείας υπάρχει για να τονίζει ότι κάποιες διαφορετικότητες εξακολουθούν περισσότερο "διαφορετικές" από ότι κάποιες άλλες. Ο τρελός του χωριού είναι σήμερα ο ψυχωτικός της κεντρικής πλατείας, αυτός ή αυτή με το ατημέλητο ντύσιμο και τα αχτένιστα μαλλιά που κυνηγά μοναχικά τους δαίμονές του/της πότε ξορκίζοντάς τους με λόγια, πότε αφημένος/η στο οδυνηρό αποτέλεσμα της κυριαρχίας τους. Ευτυχώς, καμιά προκατάληψη δε ξεπερνιέται καλύτερα από αυτή όπου μεσολαβεί η επαφή. Ένα άγγιγμα στον ώμο και μια φιλική κουβέντα, η τυπική ανθρώπινη επαφή δηλαδή, είναι ο  πιο απλός τρόπος και ο πιο αποτελεσματικός για να καταλάβεις ότι ο "σχιζοφρενής της γειτονιάς σου" δεν είναι μόνο ο ψυχάκιας που σε διασκέδαζε με τα καμώματά του ή  ο περίεργος που στο διάβα του άλλαζες με φόβο το πεζοδρόμιο.

η 10η Οκτώβρη είναι η παγκόσμια μέρα ψυχικής υγείας

3.10.09

βαριά καρδιά


Αριστεροί φίλοι μου επιμένουν: το πραγματικό διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι να αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει στη βουλή. Το πολιτικό σκεπτικό είναι μακρύ (περισσότερο από μισάωρο τηλεφωνικής ανάλυσης) και θα μπορούσε να συνοψιστεί (αν μου επιτρέπουν οι συγκεκριμένοι φίλοι την απλούστευση) στο ότι τώρα είναι μια καλή ευκαιρία αυτός ο συνασπισμός τάσεων να ξεφορτωθεί το "δεξιό" παρακλάδι του που εδώ και καιρό εγκολεάζει πραξικοπιματικά το παρόν και το μέλλον (ο ακόλουθος ευφημισμός ανήκει σε μένα) της πιο ελπιδοφόρας προσπάθειας της αριστεράς των τελευταίων χρόνων.

Ακολουθεί το δικό μου σκεπτικό, το οποίο -προκαταλαμβάνοντας τον αναγνώστη- έχει σαφείς συντηρητικές καταβολές.


Το συντηρητικό του στοιχείο έχει να κάνει με την αποδοχή της συμμετοχής σε μια αστική διαδικασία, η οποία κατ' αρχήν επιβάλλει στην αριστερά συμβιβασμούς, που ξεκινούν από τη πολιτική ορθότητα και φτάνουν ως τη λαϊκίστικη ψηφοθηρία, και επί της ουσίας αναιρούν την έμφυτη ριζοσπαστικότητά της. Άλλωστε, η ουσία της αριστερής συνθηματολογίας (πχ "ενίσχυση και ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος", "ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού", "γερό μάθημα στο δικομματισμό") βρίσκεται στους εργασιακούς χώρους, στα πανεπιστήμια και σε κάθε χώρο παραγωγής γνώσης, στις γειτονιές, στον δρόμο και όχι στη βουλή και στις διαδικασίες εισόδου σε αυτή.

Από τη στιγμή που αποδέχομαι τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία (δηλαδή αριστερά κόμματα που υποβάλλουν υποψηφιότητα), και έχω παραδεχτεί τα παραπάνω, αναρωτιέμαι ποιο το νόημα ο στόχος της να μην είναι άλλος πέρα από την εκπροσώπηση. Γι' αυτό και θεωρώ πως ο προοδευτικός πολίτης που αποφασίζει να ψηφίσει οφείλει να υποστηρίξει τη παράταξη και τους υποψηφίους αυτού του χώρου που διατηρεί τη πιθανότητα να μπει στη βουλή. Αριστερή ψήφος αλλού, σκέφτομαι σε τι ακριβώς μπορεί να εξυπηρετήσει. Και πόσο καταστρεπτικό θα είναι για τη τηλεοκρατούμενη κοινωνία που ζούμε, ο δημόσιος λόγος (όπως αυτός κατά κύριο λόγο εκφράζεται: μέσα απ' τη βουλή και τις τηλεοπτικές της παραφυάδες) να στερείται προοδευτικής σκέψης, έστω και αν ένα κομμάτι της σκέψης αυτής θα προέλθει από αμφίβολων (για τους περισσότερους αριστερούς) προθέσεων αριστερούς βουλευτές. 

Δε πρέπει να ξεχνούμε ότι και η νέα βουλή θα αποτελείται από ρεβανσιστές "πράσινους", από "γαλάζιους" βεβαρυμένου ιστορικού, από ακροδεξιά ανθρωποειδή και κομμουνιστές από άλλο πλανήτη. Η κοινωνία θα συνεχίζει να βουλιάζει στην οπισθοδρόμηση και στο σκοτάδι, θα εξακολουθεί αμόρφωτη, απαίδευτη και εσωστρεφής και δε θα σταματήσει να βομβαρδίζεται από συντηρητική ρητορική. Η ύπαρξη έστω και μιας προοδευτικής φωνής μέσα στη βουλή δεν είναι λύση, ούτε ελπίδα, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες είναι επιβεβλημμένη. 

Με λίγα λόγια, δε μπορώ να αποδεχτώ ότι το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιταχυνόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας που ζούμε επιβάλλει διαφορετικό πρόταγμα. Η αριστερά οφείλει να είναι παντού, έστω και αν η παρουσία της σε κάποια μέρη θα επιβληθεί με τα ίδια τα συντηρητικά μέσα που προσπαθεί να αποτινάξει.

Με βαριά καρδιά...

οι πελάτες μας ψώνισαν και αυτό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

διάβασε και αυτό

AddThis