29.10.11

με κάθε επισημότητα



Η δημόσια διαπόμπευση των "επισήμων" στις παρελάσεις είναι η επιβεβλημένη από τους άλλους και η δια της βίας ανάληψη της ευθύνης που επί χρόνια οι "επίσημοι" απαρνούνταν. Είναι μια απότομη υπενθύμιση πως η λήψη από λίγους αποφάσεων που αφορούν τους πολλούς εμπεριέχει και την έννοια της λογοδοσίας πέρα από την έξη στη παχυσαρκία. 

Διαμαρτύρεται τώρα ο "επίσημος", πως ο βίαιος εξαναγκασμός του στην ανάληψη της ευθύνης του στρέφεται μεταξύ δίκαιων και αδίκων. 

Έτσι είναι όμως, μαλάκα επίσημε: Για να μπορέσεις εσύ πιο εύκολα να νομιμοποιήσεις την αποπομπή της δικής σου ευθύνης, σύμφυτη με τον δημιοσιοθεσίτικο εναγκαλισμό σου με την εξουσία, διαπότισες τη κοινωνία με τα εμέσματα της εξουσιαστικής σου θέσης -τον πλούτο, τη διαφθορά, την αδικία, τον αυταρχισμό, την επιβολή- ώστε να απαρνηθεί και η κοινωνία την ευθύνη που συνεπάγεται η δήθεν ελευθερία της που υπηρετούσες. Και η κοινωνία, που ουδέποτε αναζήτησε την ευθύνη στην ίδια και σε σένα, είναι τώρα η μάζα που ετοιμάζεται να σε καταπλακώσει. 

Η απαίτηση να αναλάβεις τις ευθύνες σου με τη βία, "επίσημε", είναι το πρώτο βήμα της μάζας για να γίνει ξανά κοινωνία. Το απαραίτητο βήμα για να αναλάβει και η ίδια τη δική της ευθύνη που για χρόνια μάθαινε να απαρνείται. Το κατάλαβε αργά, τώρα πια που ο πλούτος που πίστευε ότι είχε αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο σύμπτωμα της μεταδοτικής σου σήψης. 

Δυστυχώς για σένα, όπως καταλαβαίνεις, τα εμέσματα επιστρέφονται. 

28.10.11

Χ

αφιερώνω τη χρονιάρα μέρα στην ανάρρωση από τον αλλεπάλληλο βιασμό της λογικής μου, της στοιχειώδους νοημοσύνης μου και της αξιοπρέπειάς μου.  Δεν έχω κουράγιο να σκεφτώ το παραμικρό σαν διαπιστώνω πως ένα χρόνο αργότερα και το παραμικρό παραμένει το ίδιο. 


Αντιγράφω συνεπώς από πέρσι:

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, το ΛΑΟΣ και οι Μητσοτακαίοι, οι σύγχρονοι δωσίλογοι θα προβούν στην ανάπλαση της ιστορίας. Οι τιμητές του ναι που έντυσαν ξεδιάντροπα το έγκλημα κατά ενός λαού με τον μανδύα της ελπίδας, θα παρελάσουν σήμερα και θα μιλήσουν για την αξία του όχι. Θα απευθυνθούν στη λαϊκή ψυχή, στο αίσθημα και τις αξίες της κοινωνίας, στην εθνική της συνείδηση και τη υπερφυσική σύνδεσή της με το ένδοξο παρελθόν, θα φορτώσουν τον λαό με περηφάνια και θα του θυμίσουν ξανά το "χρέος" που βαρύνει τις πλάτες του. Και όσο αυτοί θα μιλούν για την εθνική ανάγκη, ο λαός θα βυθίζεται στις αυταπάτες του παρόντος, θα αναμοχλεύει τις μνήμες του παρελθόντος και θα προετοιμάζεται για τους εφιάλτες του μέλλοντος. Και όπως τότε έτσι και σήμερα καλείται από τους δυνάστες του να στρατευθεί σε αυτή την ώρα της εθνικής ανάγκης, ακούει από αυτούς να του ζητούν και πάλι να υπερασπίσει όσα κινδυνεύουν. Και να το κάνει βεβαίως συντασσόμενος κάτω από τα παράσημα των καπήλων του. Και εξαντλημένος πρόωρα από την αβεβαιότητα του επαναστατικού ονείρου τελικά θα το κάνει, γνωρίζοντας με τον ίδιο καημό πως πέφτει ξανά στη παγίδα, πως αν κάποτε περάσει ο κίνδυνος δε θα είναι ο ίδιος που θα έχει νικήσει.

26.10.11

#occupylsx - ιστορία από τη κατάληψη του Λονδίνου 1

Ένα μικρό παραλειπόμενο -και άκρως βρετανικό- από τα πολλά ωραία που συμβαίνουν πέριξ του άγιου Παύλου στο χώρο κατάληψης του occupy London: 


Σύμφωνα με τις λονδρέζικες αντιδραστικές φυλλάδες, υπάρχει η υποψία πως οι καταληψίες προτιμούν κατά τις βραδυνές ώρες τη θαλπωρή των ζεστών τους στρωμάτων από την υγρασία του βρετανικού φθινοπώρου, κατά συνέπεια από τις περίπου διακόσιες στημένες σκηνές η αστυνομία να υπολογίζει ότι κατά τη διάρκεια της νύχτας κατοικούνται στο λιγότερο από το 10%. Για να το αποδείξουν μάλιστα, αστυνομικοί χρησιμοποίησαν ειδικές κάμερες θερμικής απεικόνισης με τις οποίες -λένε- εντόπισαν "θερμική δραστηριότητα" - δηλαδή ζωή- σε ελάχιστες.
Αυτό πυροδότησε τα ένστικτα των μάνατζερ του ναού, ο οποίος για πρώτη φορά κρατήθηκε κλειστός για το κοινό από την εποχή του βομβαρδισμού του Λονδίνου απ'τη Λουφτβάφε το 43, βάζοντας τους δικηγόρους να κινηθούν νομικά κατά της κατάληψης και κάνοντας τη σοκαριστική δήλωση πως ο καταυλισμός είναι στη πραγματικότητα καταυλισμός φάντασμα, αποδεικνύοντας έτσι πως η αγγλικανική εκκλησίας δεν είναι κατά της κατάληψης διαμαρτυρίας αλλά κατά του κάμπινγκ. 
Οι διαδηλωτές αρνούνται ότι κατά 90% λείπουν το βράδυ και υπολογίζουν το ποσοστό γύρω στο 25%. Εκπρόσωπός τους, ένας μετανοημένος πρώην συντηρητικός, ανέφερε ότι οι καταληψίες είναι άνθρωποι της μεσαίας τάξης που το πρωί χρειάζεται να πάνε στη δουλειά τους και τα παιδιά στο σχολείο. Όσο για το 90% οι καταληψίες υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιούν νέας τεχνολογίας σκηνές που εμποδίζουν τη θερμική ακτινοβολία να εντοπιστεί εξ'ου και η φαινομενική έλλειψη ζωής εντός των σκηνών. Μάλιστα έκαναν και ένα πείραμα βάζοντας ένα καταληψία να ξαπλώσει ανάμεσα στα δύο είδη σκηνών, με το ένα πόδι στη νέου τύπου, και αποδείχτηκε ότι με τις ειδικές κάμερες ο καταληψίας αυτός είναι κουτσός. 
Εξαιρετικού επιπέδου αντιπαράθεση, αν σκεφτεί κανείς πως το ελληνικό αντίστοιχο θα ήταν 12 καμιόνια δακρυγόνα και ανελέητο άνευ αιτίας ξύλο από αμέτρητες διμοιρίες μπάτσων. 


Το κατατοπιστικότατο site του occupy London εδώ, και το πρόγραμμα για όσους είναι ή σκοπεύουν να επισκεφθούν το Λονδίνο σύντομα εδώ

21.10.11

μια νεκρολογία για τον συνταγματάρχη







Στην απόκοσμη θέα του νεκρού συνταγματάρχη στέκομαι για λίγο στη λέξη "νεκρού". Κρύβει μέσα της την ουδετερότητα του άψυχου προσωπείου του. Ο "νεκρός" είναι σαφώς προτιμητέος από το "δολοφονημένος". Και ο "νεκρός" πολύ πιο καλός απ' το "αυτόχειρ". Ο δολοφονημένος συνταγματάρχης θα ήταν μια κηλίδα στη νίκη της αστικής δημοκρατίας που ξέρει πώς να οργανώνει τη δίκαιη δίκη που δεν έγινε. Και ο αυτόχειρας συνταγματάρχης θα ήταν μια τελευταία νίκη ενός αιμοσταγή παρανοϊκού ναρκισσιστική που θα έβγαινε πανηγυρικά μέσα απ' τον υπόνομο. Ο -απλά- νεκρός  συνταγματάρχης μας αφήνει με αναπάντητο το ερώτημα της ανεπεξέργαστης σχέσης ενός αμφίσημου νομάδα της σαχάρας και μιας ακόμα πιο αμφίσημης ολόκληρης δύσης. 

7.10.11

τι θα συνέβαινε αν ο Steve Jobs είχε γεννηθεί στη Ελλάδα

Οι καταδικαστικές συνθήκες που κυριαρχούν στην Ελλάδα για τους ανθρώπους που συνδιάζουν νεανικότητα, υψηλή μόρφωση, καινοτόμο σκέψη, διερευνητική οπτική και στοιχειώδη αξιοπρέπεια κάνουν διασκεδαστική την υπόθεση του να είχε γεννηθεί ο Steve Jobs στην Ελλάδα. Στο διαδίκτυο κυκλοφορούν διάφορες εκδοχές της πορείας του και θα ήθελα να προσθέσω μία ακόμα.


Αν ο Steve Jobs είχε γεννηθεί λοιπόν στην Ελλάδα, καταρχήν δε θα είχε γκαράζ να στήσει την Apple μιας και αυτό θα είχε μετατραπεί σε παράνομη γκαρσονιέρα ή μαγαζάκι, ενώ σε μια άλλη εκδοχή θα ζούσε σ' ένα δυάρι στα πατήσια με θέα το πολύ-πολύ τον ακάλυπτο. Ηλεκτρονικό υπολογιστή θα είχε δει μάλλον σε κάποια αμερικάνικη κολλεγιακή σεξοκωμωδία στο βίντεο, όχι όμως από κοντά. Πιθανότατα όμως θα είχε επεξεργαστεί αρκετές φορές το λογισμικό λειτουργίας του με το μυαλό του όσο θα έριχνε εικοσάρικα στα ηλεκτρονικά της γειτονιάς του.

Στο σχολείο θα τιμωρούταν συχνά μιας και θα απέφευγε συστηματικά τη πρωινή προσευχή, θα αναρωτιόταν μυστικά για το γελοίο των παρελάσεων, δε θα ήταν καθόλου καλός στο μπάσκετ και θα αγωνιούσε για το μάθημα "Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός" τη στιγμή που όλοι οι άλλοι θα το έβλεπαν ως την ιδανική ευκαιρία να λουφάρουν. Στο λύκειο ο Steve Jobs θα ήταν οπωσδήποτε πρώτη δέσμη και οι γονείς του θα τον πίεζαν να γίνει μηχανικός (αδιάφορο το τι είδους) ή έστω να μπει βρε αδερφέ στο πολυτεχνείο και μετά έχει ο θεός. Η υψηλή ευφυία του Steve Jobs θα ασφυκτιούσε ανάμεσα στο αυστηρό χρονοδιάγραμμα του φροντιστηρίου, τα κυριακάτικα "πρόχειρα" και τη καθαρόαιμα ελληνική γονεϊκή υπερέκφραση συναισθημάτων άγχους και αγωνίας και ως εκ τούτου η συμμετοχή του στις πανελλήνιες θα ήταν μια αποτυχία, όπως κατά συνέπεια και η μετέπειτα ζωή. Ο έλληνας Steve Jobs όπως και ο έλληνας Mark Zuckerberg όπως και ο έλληνας Bill Gates όπως και ο έλληνας George Lucas όπως και ο έλληνας Jack Dorsey όπως και ο έλληνας Tom Anderson στη κρισιμότερη περίοδο για την ανάπτυξη της καινοτόμου σκέψης τους, δε θα είχαν ελεύθερο χρόνο. Τουλάχιστον όμως θα είχαν γκόμενα με την οποία θα πήγαιναν μαζί για καφέ όταν το φροντιστήριο θα γινόταν η συνήθης απελπισία. Η πληροφορική δε θα είχε εισαχθεί ακόμα στα ελληνικά πανεπιστήμια και ο Steve Jobs θα περνούσε τελικά από τους τελευταίους σε κανά μαθηματικό ή κανά φυσικό στην επαρχία.

Στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου, μαγεμένος από τα μεγαλειώδη επιτεύγματα του αμερικάνου εαυτού στην ίδια ηλικία, ο Steve Jobs θα περίμενε τη σειρά του στη μικροσκοπική άιθουσα υπολογιστών του πανεπιστημίου για να κάτσει για κανά δύωρο στον έναν από τους τρεις για να παίξει Tetris ή, υπό τη παρόρμηση μιας ανάμνησης από ένα άλλο μέλλον, για να μελετήσει τη GW Basic. Στο δεύτερο έτος ο Steve Jobs θα είχε γίνει μέλος των ΕΑΑΚ ή όποιων αντίστοιχων αριστερών σχημάτων θα έστησαν μικροφωνική στη λέσχη και για τα επόμενα πέντε-έξι χρόνια θα ξεχνούσε παντελώς οτιδήποτε σχετικό με την επιστήμη -και θα γούσταρε! Προφανώς και ο Steve Jobs δε θα γινόταν πότέ μέλος της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ και προφανώς θα διατηρούσε την έμφυτη σιχασιά για τις εκπαιδευτικές εκδρομές στη Μύκονο που θα ήταν παρόμοια σε μέγεθος με την απέχθεια για τη σχολική προσευχή.


Στα είκοσί του ο αμερικάνος Steve Jobs θα είχε ιδρύσει την Apple. Στα είκοσί του ο έλληνας Steve Jobs θα είχε ιδρύσει την ΑΠΛ (Αντικαπιταλιστική Πανεπιστημιακή Λέσχη). Τα πανεπιστημιακά χρόνια θα κυλούσαν καταπληκτικά για τον έλληνα Steve Jobs. Θα είχε επιτύχει εξαιρετική κοινονικοποίηση, θα είχε ζήσει το πανεπιστημίο ως ένα πραγματικό εργαστήριο ιδεών, θα είχε κάνει γαμάτες παρέες, θα είχε πάει τουλάχιστο μια φορά στο καρναβάλι της Πάτρας και μια φορά στο καρναβάλι της Ξάνθης, θα είχε τουλάχιστο 3 γκόμενες από τις οποίες η δεύτερη θα γινόταν και η γυναίκα της ζωής του μετά το πτυχίο, και θα απολάμβανε μανιωδώς το μόνο κοινό με τον αμερικάνο Steve Jobs την ίδια ηλικιακή περίοδο: τους αμέτρητους μπάφους.
Για κανά μήνα περίπου ο έλληνας Steve Jobs θα είχε γνωρίσει και κάποιο καθηγητή, προοδευτικό, αριστερό, καινοτόμο και επιστήμονα που θα τον είχε εμπνεύσει να απελευθερώσει επιτέλους την ακραία ευφυία του που ξεχείλιζε αόρατη και αναξιοποίητη, και την ίδια περίδο κάποιες σκέψεις να τελειώσει με το πτυχίο σχετικά στην ώρα του και να φύγει στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο θα είχαν περάσει σίγουρα απ' το μυαλό του, αλλά κάθε πιθανό πλάνο διακόπηκε απότομα γιατί ο καθηγητής επέστρεψε στην Αμερική μιας και τη θέση του την έφαγε ο ξάδερφος του πασόκου νομάρχη με το πλαστό PhD. Μετά από 8 γαμάτα χρόνια στο μαθηματικό ή το φυσικό, ο έλληνας Steve Jobs θα άρχιζε να δεχόταν το πρώτο σοβαρό πρήξιμο των δικών του για το πότε θα έβλεπαν το πτυχίο. Θα άρχιζε έτσι η περίοδος που θα έδινε περισσότερα από 3 μαθήματα στην εξεταστική, ώσπου τελικά η πίεση θα γινόταν ανελέητη και ο έλληνας Steve Jobs θα έπρεπε να αποφασίσει τι θα έκανε με τα υπόλοιπα 55. Ο έλληνας Steve Jobs θα έπαιρνε τελικά το πτυχίο στα 28. Ο μαλάκας ο αμερικάνος Steve Jobs δε θα το έπαιρνε ποτέ.

Όσο ο αμερικάνος Steve Jobs θα κατατασσόταν στα μεγάλα κεφάλια της δημιουργίας, ο έλληνας εαυτός του θα κατατασσόταν στα τεθωρακισμένα. Ο αμερικάνος Steve Jobs θα μεγαλουργούσε στη Silicon Valley και ο έλληνας εαυτός του στη Γκατζολία. Δε θα είχε σημασία όμως, γιατί όπως κινυηματογράφησε και ο καλλιτέχνης: "είτε αμερικάνος είναι, είτε έλληνας, ο Steve Jobs στον στρατό τα ίδια σκατά θα καθαρίσει". Σοφές κουβέντες, αποστάγμα εμπειρίας και ζωής.

Στα 30 του ο αμερικάνος Steve Jobs θα απολάμβανε 3 δις χρηματιστηριακή αξία και 4.000 υπαλλήλους χάρης την ευφυία του. Στα 30 του ο έλληνας Steve Jobs θα μοίραζε πίτσες με το μηχανάκι παρά την ευφυία του. Και τα πρωινά θα διαδήλωνε το δικαίωμα της πρόσληψης ως αδιόριστος εκπαιδευτικός. Οι γονείς του, οι οποίοι θα τον φιλοξενούσαν με ευχαρίστηση ως τα 35 του οπότε το "παιδί" θα παντρευόταν επιτέλους, δε θα του το έλεγαν ποτέ αλλά  είχαν μεσολαβήσει κρυφά στον πασόκο νομάρχη και βάλανε επιτέλους το παιδί τους στο δημόσιο. Τελικά ο έλληνας Steve Jobs θα γινόταν ο καθηγητής μέσης εκπαίδευσης που πάντα σκεφτόταν ότι τελικά θα γίνει.

Ζώντας ως μεσήλικας την ελληνική του δυστυχία, o καημός του Steve Jobs θα άφηνε το μήλο που έτρωγε μισοδαγκωμένο αλλά κάτι τέτοιο δε θα σήμαινε τίποτα γι' αυτόν. Όταν θα άκουγε τους μουσικούς οδυρμούς του Μάλαμα από το κασσετόφωνό του και θα σκεφτόταν πόσο ωραία θα ήταν να είχε όλη τη μουσική του κόσμου στη παλάμη και κάτι ακαταλαβίστικο θα σκιρτούσε μέσα του, θα πίστευε μόνο ότι θα ήταν τα μεσημεριανά φασόλια. Και όταν θα έπαιρνε τη ταμπλέτα για τη αυξημένη του χοληστερίνη, θα τη κοιτούσε για λίγο πριν τη βάλει στο στόμα του, αλλά δε θα μπορούσε με τίποτα να εικονοποιήσει αυτό που θα γυρνούσε στο μυαλό του.

Ο Steve Jobs, αν ήταν έλληνας δε θα πέθαινε από καρκίνο του παγκρέατος αλλά απ' του πνεύμονα γιατί από το στρες θα κάπνιζε τέσσερα πακέτα Marlboro την ημέρα. Θα άφηνε και ως έλληνας τέσσερα παιδιά πίσω του, όλα όμως από την ίδια γυναίκα. Θα έφευγε και αυτός νωρίς. Και τραγικά. Και δε θα έβλεπε ποτέ τις θυσίες του να πηγαίνουν τόσο χαμένες, ούτε τα παιδιά του να μην έχουν το αύριο που και αυτός δεν είχε. Θα είχε να λεει και εκείνος όμως, ότι έζησε όπως ήθελε. Και ας μην έγραφε ποτέ κανείς για το πώς θα ζούσε και ο έλληνας φανταστικός εαυτός του αν είχε την ατυχία να γεννιόταν στην αμερική.

5.10.11

δύο χρόνια σοσιαλισμός πασόκ



Η οκτωβριανή πασοκική επανάσταση, όπως κάθε μαζική απάτη, ήταν δράση μιας ομάδας αποφασισμένων να ολοκληρώσουν την αρπαγή του πλούτου μιας παραπαίουσας κοινωνίας και όχι του παραπαίοντος λαού να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή. Η πασοκική επαναφορά ολοκλήρωσε με τη γνωστή από παλιά πασοκική επιστημονική ακρίβεια τις οικονομικές και κοινωνικές ανατροπές που η πρωτοφανής ανικανότητα της δεξιάς είχε αφήσει μισές. Με τη σοσιαλιστική κυβέρνηση παπανδρέου ο πλούτος έπαψε οριστικά να αποτελεί (την όποια) κοινωνική ιδιοκτησία, η δημόσια περιουσία ξεπουλήθηκε στην άρχουσα τάξη και η εξουσία διέλυσε και τη τελευταία ψευδαίσθηση σχέσης της με το λαό. Η πασοκική παλινόρθωση οργάνωσε και καλλιέργησε τον κοινωνικό αυτοματισμό και το μίσος μεταξύ των κοινωνικών τάξεων. Η πασοκική επανάσταση αναβίωσε την αυταρχική εξουσία και την ανανοηματοδότησε, πότε με τις κλασικές πασοκικές συκοφαντικές χυδαιότητές της και πότε με βαρυσήμαντους ακαδημαϊκούς βερμπαλισμούς παραμόρφωσης και ψευτιάς. Το πασόκ είναι το ανώτατο στάδιο της πολιτικής εξαπάτησης. Τα δυο αυτά χρόνια πασόκ είναι από μόνα τους ένας αιώνας μάκης ψωμιάδης. 

Καθώς και 
"αν γίνουμε ινδία ο πάγκαλος θα αναβαθμιστεί σε ιερή αγελάδα"
                                          η εξαιρετική άνωθεν ρήση από to portatif

οι πελάτες μας ψώνισαν και αυτό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

διάβασε και αυτό

AddThis