Είναι πολύ κρίσιμη για τη κοινωνία η στιγμή όπου μια ετικέτα (δολοφόνος) συνδέεται με ένα πολιτισμικό χαρακτηριστικό (σχιζοφρενής, Αλβανός κτλ), αφού με αυτό το τρόπο δημιουργείται ένα στερεότυπο σχεδόν ακλόνητο (Αλβανός φονιάς, φιλιπινέζα υπηρέτρια, σχιζοφρενής δολοφόνος, βρωμιάρης γύφτος, ξεφωνημένος ομοφυλόφιλος κτλ). Η σύνδεση αυτή κατασκευάζει τη λογική του διαχωρισμού και της υποτίμησης. Η διάκριση στο "εμείς" και "εκείνοι" γίνεται έτσι σχεδόν ασυναίσθητα. Και οι "εκείνοι" είναι απειλή για τους "εμείς" γιατί οι "εκείνοι" είναι οι ανήθικοι, οι αλλόδοξοι, οι τεμπέληδες, οι βρώμικοι, ενώ οι "εμείς" είναι αυτονόητα οι δικαιούχοι, οι επιούσιοι, οι θιγόμενοι, οι καθαροί.
Στη καλύτερη των περιπτώσεων, αυτός που φέρει το πολιτισμικό χαρακτηριστικό (Αλβανός) θα είναι μόνο στιγματισμένος. Στη χειρότερη, θα γνωρίσει τη καταπίεση, θα συναισθανθεί το μίσος, θα γίνει το θύμα στο όνομα της παράλογης συλλογικής ευθύνης.Είναι προφανές όμως πως το γενεσιουργό "κακό" δε βρίσκεται στο πρόσωπο που υφίσταται τις συνέπειες του στερεότυπου, αλλά στη κοινωνία που του αποδίδει την ετικέτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;