βαριά καρδιά

Αριστεροί φίλοι μου επιμένουν: το πραγματικό διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι να αποτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπει στη βουλή. Το πολιτικό σκεπτικό είναι μακρύ (περισσότερο από μισάωρο τηλεφωνικής ανάλυσης) και θα μπορούσε να συνοψιστεί (αν μου επιτρέπουν οι συγκεκριμένοι φίλοι την απλούστευση) στο ότι τώρα είναι μια καλή ευκαιρία αυτός ο συνασπισμός τάσεων να ξεφορτωθεί το "δεξιό" παρακλάδι του που εδώ και καιρό εγκολεάζει πραξικοπιματικά το παρόν και το μέλλον (ο ακόλουθος ευφημισμός ανήκει σε μένα) της πιο ελπιδοφόρας προσπάθειας της αριστεράς των τελευταίων χρόνων.

Ακολουθεί το δικό μου σκεπτικό, το οποίο -προκαταλαμβάνοντας τον αναγνώστη- έχει σαφείς συντηρητικές καταβολές.

Το συντηρητικό του στοιχείο έχει να κάνει με την αποδοχή της συμμετοχής σε μια αστική διαδικασία, η οποία κατ' αρχήν επιβάλλει στην αριστερά συμβιβασμούς, που ξεκινούν από τη πολιτική ορθότητα και φτάνουν ως τη λαϊκίστικη ψηφοθηρία, και επί της ουσίας αναιρούν την έμφυτη ριζοσπαστικότητά της. Άλλωστε, η ουσία της αριστερής συνθηματολογίας (πχ "ενίσχυση και ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος", "ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην ΕΕ του κεφαλαίου, του πολέμου και του ρατσισμού", "γερό μάθημα στο δικομματισμό") βρίσκεται στους εργασιακούς χώρους, στα πανεπιστήμια και σε κάθε χώρο παραγωγής γνώσης, στις γειτονιές, στον δρόμο και όχι στη βουλή και στις διαδικασίες εισόδου σε αυτή.

Από τη στιγμή που αποδέχομαι τη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία (δηλαδή αριστερά κόμματα που υποβάλλουν υποψηφιότητα), και έχω παραδεχτεί τα παραπάνω, αναρωτιέμαι ποιο το νόημα ο στόχος της να μην είναι άλλος πέρα από την εκπροσώπηση. Γι' αυτό και θεωρώ πως ο προοδευτικός πολίτης που αποφασίζει να ψηφίσει οφείλει να υποστηρίξει τη παράταξη και τους υποψηφίους αυτού του χώρου που διατηρεί τη πιθανότητα να μπει στη βουλή. Αριστερή ψήφος αλλού, σκέφτομαι σε τι ακριβώς μπορεί να εξυπηρετήσει. Και πόσο καταστρεπτικό θα είναι για τη τηλεοκρατούμενη κοινωνία που ζούμε, ο δημόσιος λόγος (όπως αυτός κατά κύριο λόγο εκφράζεται: μέσα απ' τη βουλή και τις τηλεοπτικές της παραφυάδες) να στερείται προοδευτικής σκέψης, έστω και αν ένα κομμάτι της σκέψης αυτής θα προέλθει από αμφίβολων (για τους περισσότερους αριστερούς) προθέσεων αριστερούς βουλευτές. 

Δε πρέπει να ξεχνούμε ότι και η νέα βουλή θα αποτελείται από ρεβανσιστές "πράσινους", από "γαλάζιους" βεβαρυμένου ιστορικού, από ακροδεξιά ανθρωποειδή και κομμουνιστές από άλλο πλανήτη. Η κοινωνία θα συνεχίζει να βουλιάζει στην οπισθοδρόμηση και στο σκοτάδι, θα εξακολουθεί αμόρφωτη, απαίδευτη και εσωστρεφής και δε θα σταματήσει να βομβαρδίζεται από συντηρητική ρητορική. Η ύπαρξη έστω και μιας προοδευτικής φωνής μέσα στη βουλή δεν είναι λύση, ούτε ελπίδα, αλλά υπό τις παρούσες συνθήκες είναι επιβεβλημμένη. 

Με λίγα λόγια, δε μπορώ να αποδεχτώ ότι το διακύβευμα αυτών των εκλογών είναι η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Η επιταχυνόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας που ζούμε επιβάλλει διαφορετικό πρόταγμα. Η αριστερά οφείλει να είναι παντού, έστω και αν η παρουσία της σε κάποια μέρη θα επιβληθεί με τα ίδια τα συντηρητικά μέσα που προσπαθεί να αποτινάξει.

Με βαριά καρδιά...