Αυτή η ανάρτηση έρχεται σε σύγκρουση με τα πραγματικά συμβάντα, πνίγει το σπαραγμό και την αλήθεια τους, στρογγυλεύει τις εντυπώσεις, δημοκοπεί. Στις ελληνικές ακτές ξεβράζονται πτώματα ανθρώπων που στον αγώνα της αξιοπρέπειας προδίδονται μόνο από το ένστικτό της αυτοσυντήρησης. Εφόσον ζούμε για να διαιωνίζουμε τα άνομα προνόμιά μας, ο εναπομείνας ασθμαίνων ανθρωπισμός καταντά ουτοπικός. Ο αγιασμός των ίδιων υδάτων δε θα καθαγιάσει ποτέ τα βάθη της ψυχής αυτών των δυστυχισμένων. Σήμερα, ώ χριστιανοί, στολίσαμε ξανά τον επιτάφιό τους.
Σού {μάς...} αφιερώνω μιά φράση του Τσαρούχη που άκουσα προχτές από ένα παλιότερο ντοκυμαντέρ για τη ζωή του:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Όταν δίδεται ένα ανώτερο επίπεδο ζωής σε κάποιους, κάποιοι άλλοι τό έχουν πληρώσει αυτό».
Και δυό σχετικοάσχετα:
# Μετά την εκλογή Σαμαρά στην προεδρία της ΝΔ, ο Καρατζαφέρης ψέλνει συνέχεια:
«Σώσον λαέ τον ΛΑΟΣ σου».
# Το διανοείσαι οι μετανάστες να πνίγονταν σε ΜΗ αγιασμένα νερά;;;
Κόλαση κατευθείαν θα πήγαιναν... Ενώ τώρα...
# Στο "χωριό" μου, τα Γιάννενα, θυμάμαι πώς όποιος έπιανε το σταυρό, τα Φώτα, μετά τόν περιέφερε επί βδομάδες σπίτι-σπίτι και μάζευε χρήμα από τους πιστούς «έτσι για το καλό»...
Δεν ξέρω αν έχει αλλάξει αυτό.
Υ.Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο «ρολόϊ σου πάει κάνα δυό ώρες πίσω.
Ώρα Λονδίνου κρατάς;
να 'σαι καλά ναπολέωντα, ευχαριστώ για την αφιέρωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήφαντάζομαι μια επιστολή του ελληνικού κράτους προς τη μάνα του δύσμοιρου αφγανού που χάθηκε στο αιγαίο (εντάξει, λέμε και καμιά βλακεία που και που..) που μαζί με τη συγγνώμη να χρυσώνει το χάπι λέγοντας πως τουλάχιστο το κράτος φρόντισε να πάει διαβασμένος. Και να επισυνάπτει και έγγραφο καθαγιασμού των υδάτων επικυρωμένο από την αρχιεπισκοπή...
Το ξέρω, δεν είναι αστείο...
Κάποτε, στα αγαπημένα μας Γιάννενα, παραμονές των φώτων ένας παπας μου χτύπησε τη πόρτα. Πριν καλά ανοίξω τον βλέπω να εισβάλει. "ποιος είστε και τι θέλετε;" του λέω ενοχλημένος από την απρόσκλητη παρουσία του. "...ο θεόοοος.." μου απαντά ψάλλοντας και με ραίνει με άγιο ύδωρ. "Σας παρακαλώ"¨του λέω, "περάστε έξω", "μμμμ...αλαλα τα χείλη..." συνέχισε απτόητος εκείνος εισβάλλοντας προκλητικά και στα άλλα δωμάτια. "Με ποιο δικαίωμα..;" συνέχισα, για να σιωπήσω σχεδόν αμέσως διαπιστώνοντας το αβάσταχτο βάρος του παράλογου ενός ακόμα αυτονόητου δικαιώματος...
Greenwich time για την ακρίβεια