η παρακάτω είναι μια αισιόδοξη χριστουγεννιάτικη ιστορία που την παραθέτω ετεροχρονισμένα.
Αναγνωρίζοντας την απειλή ενός ακόμα θλιβερού χριστουγεννιάτικου Νο 1 στο βρετανικό τσαρτ, προϊόντος της αδίστακτης μουσικής βιομηχανίας, της τηλεοπτικής κυριαρχίας της ασημαντότητας που κατασκευάζει σε μια νύχτα τα είδωλα και της ακάματης βλακείας του καταναλωτή που ξοδεύει σε ό,τι του λένε, ένα αηδιασμένο κομμάτι από το αγγλικό κοινό αποφάσισε να πάρει τη κατάσταση στα χέρια του.
Ο εχθρός ήταν ασήμαντος αλλά κουβαλούσε ένα ειδικό βάρος αβάσταχτο: το βρετανικό X Factor και το κακόγουστο μουσικό μονοπώλιο που αντιπροσωπεύει κυριαρχούσε στο χριστουγεννιάτικο νο 1 για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια και αυτή τη χρονιά ο νικητής του, ο Joe McElderry, πιο καλοχτενισμένος από ποτέ, απειλούσε να ντύσει ξανά τη χριστουγεννιάτικη βρετανική θαλπωρή με το πιο ανατριχιαστικά ξενέρωτο τραγούδι της χρονιάς (άκουσέ το με δική σου ευθύνη). Έτσι, με μια πρωτοφανή συσπείρωση και αυτοοργάνωση στο facebook και το Twitter, προωθήθηκε ένα άλλο τραγούδι με μοναδικό σκοπό έστω και για μια φορά να μη κυριαρχήσει την εβδομάδα των χριστουγέννων η κουλτούρα του X Factor. Η επιλογή του αντίπαλου τραγουδιού συμβολική και με το δικό της ειδικό βάρος: "Killing in the name of" Rage Against the Machine. Οι στίχοι του τραγουδιού εξηγούν με 9 λέξεις το γιατί: Fuck you, I won't do what you tell me!
Η μάχη με τη βαριά βιομηχανία κράτησε 3 εβδομάδες και είχε πολύ γούστο. Ο εμπνευστής του X Factor χαρακτήρισε την κίνηση "Scrooge" υπονοώντας ότι παραβιάζει το άγιο πνεύμα των χριστουγέννων, η παρουσιάστρια του X Factor την αποκάλεσε "κακεντρεχή", ενώ ο καλοχτενισμένος Joe, που γεννήθηκε την ίδια χρονιά που οι RATM κυκλοφορούσαν το "Killing in the name of" και το άκουσε για πρώτη φορά μόλις ανακοινώθηκε η κίνηση, δήλωσε ότι το βρήκε "φρικτό". Επιπλέον, για μερικές ώρες, η σελίδα της κίνησης στο facebook παρέμεινε περιέργως κατεβασμένη. Από την άλλη, οι RATM (που θα έβγαιναν και οικονομικά κερδισμένοι) ανακοίνωσαν ότι θα δώριζαν όλα τα έσοδα σε ένα ίδρυμα αστέγων και ότι θα γιόρταζαν τη μεγάλη νίκη απέναντι στη καφρίλα της τηλεοπτικής και μουσικής βιομηχανίας με μια μεγάλη δωρεάν συναυλία στο Λονδίνο. Τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης έδωσαν μεγάλη διάσταση στη διαμάχη, ενώ τα κρατικά BBC 1 & 6 ανακοίνωσαν ότι θα έπαιζαν το "Killing in the name of" μόνο λογοκριμένο, ενώ το BBC 2 δε θα το έπαιζε καθόλου. Παρεπιπτόντως, τα γραφεία στοιχημάτων έδιναν στους RATM ποσοστό 7:1. Τελικά, την άγια νύχτα, το χριστουγεννιάτικο θαύμα συνέβη. Η εταιρεία που διαχειρίζεται το βρετανικό τσαρτ ανακοίνωσε μια περήφανη νίκη του αγγλικού κινήματος, η οποία -όπως πολλοί θα σκέφτηκαν με ενθουσιασμό- θα συμβάλλει στο μπόλιασμα των αγώνων με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο και θα κινηθεί με στόχο τη συνολική ανατροπή, τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας και την αντικαπιταλιστική επανάσταση. Βέβαια, την ίδια νύχτα η προοπτική του να ξεκινήσει επιτέλους η επανασταση από το χριστουγεννιάτικο τσαρτ της βρετανίας ξεχάστηκε μπρος στην προοπτική μιας ακόμα αγαπημένης ολονύχτιας κρεπάλης.
Παρεπιπτόντως, ο κρυφός πραγματικός νικητης δεν ήταν άλλος από τη Sony, τη δισκογραφική εταιρία που (κατά σύμπτωση...) πουλάει και τα δύο αντιμέτωπα τραγούδια...
Ορίστε και το τραγούδι που νανουρίζει γλυκά τη σκέψη καθενός που προσπαθεί έστω και μια φορά να το δηλώσει φωναχτά: Fuck you, I won't do what you tell me!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;