can't pay, won't pay, όχι άλλα πέη

Όσοι από σας βρίσκεστε στο Λονδίνο ή θα βρεθείτε εκεί τούτο το Σαββατοκύριακο, μπορείτε να περάσετε αύριο, 1η του Οκτώβρη, από το Camden town. Εκεί, αντί για τα κανάλια, την υπαίθρια αγορά, τις ατμοσφαιρικές παμπ ή τις καντίνες με τα ταϊλανδέζικα και κινέζικα, μπορείτε για αλλαγή να αναζητήσετε το camden centre όπου από τις 10 το πρωί θα διεξάγεται το συνέδριο με θέμα "Europe Against Austerity". 

Στο συνέδριο συμμετέχουν αντικαπιταλιστικές οργανώσεις από όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα, πανεπιστημιακοί, μέλη του βρετανικού κοινοβουλίου, επιτροπές αναπροσαρμογής χρέους, και απλοί πολίτες. Το συνέδριο υποστηρίζουν οργανώσεις και σωματεία επίσης από όλοι την Ευρώπη και την Ελλάδα καθώς και προσωπικότητες όπως πχ ο βρετανός σκηνοθέτης Ken Loach. 

Οι οργανωτές υπόσχονται σαφή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και θέτουν ως στόχο μια καλύτερη οργάνωση πανευρωπαϊκής αντίστασης απέναντι στις παρατεταμένες σφοδρές επιθέσεις κυβερνήσεων και τραπεζών που προσπαθούν με ενέσεις ακραίου νεοφιλελευθερισμού να εμποδίσουν το κουφάρι του καπιταλισμού να σαπίσει. 

Δυστυχώς, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων, προσωπικά δε θα μπορέσω να παρευρεθώ, ώστε να μεταφέρω στο ιστολόγιό μου τις εντυπώσεις  μου, αλλά το θεωρώ ενδιαφέρουσα πρόταση για το σαββατιάτικο πρωινό και παρακινώ το καθένα που ενδιαφέρεται να το κάνει. 

Η είσοδος κοστίζει 5 λίρες. 

Για περισσότερες λεπτομέρειες, η ιστοσελίδα του συνεδρίου εδώ. Το facebook event εδώ και το κάλεσμα στα ελληνικά εδώ.

τρομοκράτος

Αν νιώθεις τρομαγμένος είναι απόλυτα φυσιολογικό και αν η παράλυση του τρόμου σού προκαλεί θλίψη είναι πραγματικά εντάξει να την εκφράσεις. Δε ξέρω αν αισθάνεσαι περικυκλωμένος από τη παρατεταμένη απειλή, τη τρομοκρατία, αλλά από δω έξω έτσι φαίνεσαι. 

Γιατί η αιφνίδια επιστροφή του αεροπλάνου χωρίς ακριβή επεξήγηση είναι τρομοκρατία. Η παρασκηνιακή λήψη των αποφάσεων για τη ζωή σου από την μαριονέτα που δε φαίνεται πουθενά και αρέσκεται στην ιδέα να τη περνάς για καθυστερημένη είναι τρομοκρατία. Η "πολιτική" που άξαφνα αντικατέστησε την τεχνοκρατία είναι τρομοκρατία. Η οργανωμένη κλοπή όσων ακόμα σου έχουν απομείνει με το πρόσχημα πως θα σώσεις κάποτε τη πατρίδα είναι τρομοκρατία. Η μεθοδευμένη διαρροή στο τύπο που πατά στις χειρότερες ανασφάλειές σου είναι τρομοκρατία. Η αισιοδοξία των αρπακτικών που ψήφισες και που σε κρατούν ακόμα απ' τα γαμψά τους νύχια είναι τρομοκρατία. Το θράσος των χρόνιων συνενόχων να οραματίζονται τη οριστική κατατρόπωση της αξιοπρέπειάς σου ζητώντας εκ νέου ψήφο είναι τρομοκρατία. 

Και τώρα βλέπεις πως σε αυτή τη τρομοκρατία βρίσκεσαι μόνος στα χέρια του κράτους που περιθάλπτεις. Και τώρα καταλαβαίνεις πως σε αυτή τη τρομοκρατία αφήνεις τα ρυπαρά του χέρια να σε πιάνουν απ' το λαιμό. Σε αυτή τη τρομοκρατία το αναγεννημένο ακαδημαϊκό του προσωπείο σού στερεί τη περίσσεια δύναμης για να καταλάβεις πως το εξωραϊσμένο περίβλημά της είναι το λιπαρό τοίχωμα μιας πολιτικής παχυσαρκίας. 

Και ενώ σε βυθίζει η εκ των άνωθεν τρομοκρατία και ελπίζεις πως στον πάτο που θα καταλήξεις θα βρεις μια φυσαλίδα ονειροπόλησης αντί για σκατά, εκεί, στο πυθμένα της κατατρομοκράτησης σου, όπου η βρωμιά των μεθόδων θα επέτρεπε τη λέξη απόπατος και που ο φυσικός πόνος γίνεται το κίνητρο του επίκτητου σαδισμού, θα συναντήσεις τη παραδοσιακή πρακτική της κατ' επίφαση προστάτιδάς σου, της αστυνομίας. Ακόμα και ο πιο ευυπόληπτος, ο πιο νομοταγής των πολιτών να είσαι στέκεσαι τώρα ανασφαλής στο δέος της παράταξης των μηχανόβιων, στη θέα της πολεμικής εξάρτυσής τους, στην οσμή των χημικών τους απεκκρίσεων, στην ορμή της καθοδικής πορείας ενός γκλομπ σε μια απροφύλακτη πλάτη που κατά πάσα πιθανότητα είναι πλέον η δική σου (δες πιο κάτω 1, 2). Και δεν αργείς, ευυπόληπτε να καταλάβεις  πως ό,τι ως τώρα πίστευες ως ασφάλεια ήταν μόνο η άμυνα ζώνης ενός συστήματος που τρέπεται σε φυγή και ότι αυτοί που καλούσες για την υπεράσπιση της δημοκρατίας σου θα ήταν οι πρώτοι που θα σε τσάκιζαν σαν πραγματικά επέμενες να την εξασκήσεις. 

Δε ξέρω αν αισθάνεσαι περικυκλωμένος από τη παρατεταμένη απειλή, τη τρομοκρατία, αλλά από δω έξω έτσι φαίνεσαι. Περικυκλωμένος και από τα πάνω και από τα κάτω. Από τη σοφικιστικέ προσέγγιση της απάτης ως τη αδρή, πρωτόγονη βία. 

Τώρα, σαν νοικοκυραίος που είσαι, ανακουφιστικά απαλλαγμένος απ' το βραχνά των 20χρονων με τις κατσαρόλες που κρίνοντας από το ότι θα σαπίζουν στις φυλακές για 130 χρόνια υπήρξαν όντως η σπουδαιότερη απειλή για την ευζωία σου, μπορείς ελεύθερα να το εξομολογηθείς, να το βγάλεις από μέσα σου, να του προσδώσεις τις λέξεις που φωνάζουν μέσα απ' τη σιωπή της παρατεταμένης σου κατάθλιψης: Από όπου και να το δεις, από τα πάνω ή από τα κάτω, στη κορυφή ή στον πάτο, στη ζωή σου, στη δική σου ζωή, το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης. Και ας μη σπάσεις σαν νοικοκυραίος που είσαι, και ας μη καταστρέψεις ω ευυπόληπτε, και ας μη κάψεις, και ας καταδικάζεις ακόμα τη βία απ' όπου και αν προέρχεται, αρκεί που το καταλαβαίνεις, που το νιώθεις, που δε μπορείς να το κρύψεις άλλο πια απ' την αμίλητη υπόλοιπη οικογένεια: στη ζωή σου, στη μία σου ζωή, το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης.

1. http://www.youtube.com/watch?v=8L43A8___-k
2. http://www.youtube.com/watch?v=Poqlfp5u380&feature=related

ανακοίνωση για την αιχμαλωσία Ψωμιάδη

Ακολουθεί ανακοίνωση για την αιχμαλωσία Ψωμιάδη από τη πανελλήνια ομοσπονδία απατεώνων ποδοσφαίρου.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΜΑΚΗ ΨΩΜΙΑΔΗ – ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

Η σύλληψη του Μάκη Ψωμιάδη στις 15 Σεπτέμβρη μαζί με τις εισβολές και έρευνες της αστυνομίας σε σπίτια και άλλων απατεώνων του ποδοσφαίρου είναι ένα μέρος της πολυμέτωπης επίθεσης του κράτους ενάντια στην ακομμάτιστους κομπιναδόρους και ιδιαίτερα σε ένα από τα πιο εξεγερμένα τμήματα αυτών, τους απατεώνες του ποδοσφαίρου και τους μυστικούς συντρόφους τους. Ο Μάκαρος συμμετείχε σε πολλές απ' τις απάτες των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών που συνέβησαν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αποτελώντας και ένα πανίσχυρο διαδραστικό δίαυλο επικοινωνίας μαζί τους. Προχώρησε σε φυγοδικίες και εξαπάτηση δικαιοσύνης και νοημοσύνης δείχνοντας την αλληλεγγύη του στους συντρόφους πολιτικούς και διεκδικώντας τους όρους της επιβίωσης και ύπαρξής τους σε αυτή τη δύσκολη τωρινή θέση της κομματοκρατίας. Το κράτος, επικαλούμενο ξαφνικά το ιδεολόγημα της "δικαιοσύνης", προσπαθεί τώρα να εξωραΐσει τα καταστροφικά και αντικοινωνικά σχέδιά του απέναντι στη παρανομία. Γι' αυτό και στην πραγματικότητα, ο Μάκης ο Ψωμιάδης βρίσκεται στη φυλακή γιατί είναι υπερκομματικός, γνωστός στους διωκτικούς μηχανισμούς για τη μακρόχρονη, συνεπή και αγωνιστική του παρουσία στα πεδία της καθημερινής απάτης μακριά από τις οργανωμένες κομματικές ή παρακρατικές συμμορίες που λυμαίνονται το χώρο. Με τη ποινικοποίηση του παράνομου στοιχήματος, την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, την αναγνώριση των σκυλάδικων ως πνευματικών κέντρων, οι εξουσιαστές τον στοχοποιούν και αποδυναμώνουν ολόκληρο τον γκανγκστερικό χώρο, προσπαθώντας να προλάβουν τη διάχυση των ιδεών και πρακτικών του σε αυτή την χρονική συγκυρία και ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η πιο σκληρή και επιθετική πολιτική εις βάρος της κοινωνίας.  Δε θα περάσει!

ΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΩΣΙΕΣ ΤΟΥ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΓΑΠΟΥΛΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΝΩΘΕΙΤΕ

ΜΕ ΓΗΠΕΔΙΚΗ ΒΙΑ – ΠΑΜΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑ– ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΑ ΠΕΝΑΛΤΥ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥΣ

μια μικρή νίκη της αντιφασιστικής αριστεράς

που όμως συνέβη στο Λονδίνο, αυτό το σαββατοκύριακο.

Η ιστορία συνοπτικά: 

Η πλέον ρατσιστική-ακροδεξιά οργάνωση της Αγγλίας, η English Defence League (EDL για συντομία), προσπαθούσε εδώ και εβδομάδες να διοργανώσει πορεία ενάντια στη "πολυπολιτισμικότητα" γενικά και απέναντι στους μουσουλμάνους του Ανατολικού Λονδίνου συγκεκριμένα, με κεντρική στόχευση το μεγάλο τζαμί τους. Αυτό σήμανε συναγερμό στις αντιρατσιστικές οργανώσεις και την ευρύτερη αγγλική αριστερά που κλήθηκαν να δράσουν. Μετά από πολυήμερες ζυμώσεις εντός τις αριστεράς και συγκεκριμένες δράσεις η EDL περιορίστηκε τελικά σε μια σύντομη, άνευ ουσίας και αποτελεσματικότητας "στατική" συγκέντρωση σε διαφορετικό χώρο το Σάββατο 3 του Σεπτέμβρη ενώ ο καταδικασμένος αρχηγός τους (όντας παρών μεταμφιεσμένος σε ραββίνο! παραβιάζοντας τους όρους αποφυλάκισης του) οδηγήθηκε στη φυλακή. Η λονδρέζικη αντιφαστιστική αριστερά αντι-διαδήλωσε πανηγυρικά και κατοχύρωσε μια μικρή σημαντική νίκη, σε πρακτικό και συμβολικό επίπεδο. 

Η δράση: 

1.  Μια βασική αρχική πρόταση ήταν να ζητηθεί η απαγόρευση της πορείας της EDL. Για τους Άγγλους συντρόφους κάτι τέτοιο δεν σήμαινε περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης και των ιδεών, μιας και η πορείες της EDL συνοδεύονται πάντα από επιθέσεις λεκτικού μίσους και σωματικής βίας. Η αστυνομία υπήρξε καταρχήν θετική στη πρόταση αυτή δίνοντας σε ένα κομμάτι της αριστεράς τη χαρά της πρωταρχικής νίκης και την ανακούφιση για την αποφυγή επεισοδίων στη βέβαιη αντι-διαδήλωση που θα οργανωνόταν (η αποφυγή των οποίων σε κάθε διαδήλωση τελευταία αποτελεί μια στρεσογόνα εμμονή). Η πρόταση απορρίφθηκε για τρεις λόγους: Αρχικά γιατί η θετική στάση της αστυνομίας δημιουργούσε από μόνη της μια αυταπάτη. Κυρίως γιατί η εκ των προτέρων βεβαιότητα για επεισόδια υποτιμούσε τόσο την αποφασιστικότητα των αντι-διαδηλωτών όσο και τη σοβαρότητα με την οποία θα αντιμετώπιζαν το γεγονός και την ευθύνη της αυτοσυγκράτησης για την αποφυγή περιττών συλλήψεων. Αλλά ουσιαστικά γιατί θα έπεφταν στη τρομερή παγίδα - δεδικασμένο γενικών απαγορεύσεων, καθώς η παράταξη των συντηρητικών άρπαξε την ευκαιρία ζητώντας απ' την αστυνομία να απαγορευτεί κάθε πορεία σε 5 δήμους του Λονδίνου για ένα ολόκληρο μήνα. 

2.  Αποδιοργάνωση του εχθρού: Οι φασίστες είχαν οργανώσει προ-συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία του Α. Λονδίνου από τα οποία θα ξεκινούσαν οι πυρήνες τους μέχρι να ενωθούν στη κεντρική πορεία. Αυτά ήταν ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Liverpool Street, καθώς και διάφορα μπαρ και παμπ δίπλα σε άλλους σταθμούς τοπικά. Οι σύντροφοι, συστηματικά και μεθοδευμένα, κατάφεραν και τους απέκλεισαν απ' τους σταθμούς οργανώνοντας και συμμαχώντας με το σωματείο εργαζομένων στα μέσα μεταφοράς. Στη συνέχεια επικοινώνησαν με κάθε παμπ και μπαρ ενημερώνοντας και στέλνοντας φυλλάδια και προκηρύξεις. Το αποτέλεσμα ήταν η EDL να μη γίνει δεκτή πουθενά και να απευθυνθεί τελικά σε ένα μεγάλο σούπερ-μάρκετ ζητώντας το πάρκινγκ του για τη προσυγκέντρωση. Το σούπερ-μάρκετ βρίσκεται απέναντι από τη πολυσύχναστη αγορά του Whitechapel οπότε μια προσυγκέντρωση εκεί θεωρήθηκε επισφαλής και η άδεια απορρίφθηκε απ' την αστυνομία. Τελικά βρέθηκε μια παμπ στη Liverpool Street αφού πρώτα οι φασίστες υποχρεώθηκαν να οπισθοχωρήσουν ζητώντας να κάνουν μια απλή "στατική" συγκέντρωση σε μέρος εντελώς διαφορετικό από τον αρχικό τους στόχο. 

3.   Δημιουργία ισχυρής συμμαχίας με τη κοινωνία: Ακτιβιστές πέρασαν σαββατοκύριακα σε τοπικές αγορές, κεντρικούς δρόμους και σταθμούς, μοιράζοντας χιλιάδες φυλλάδια, οργανώνοντας τοπικές συγκεντρώσεις και συσκέψεις, και δουλεύοντας σκληρά για να εδραιώσουν την υποστήριξη των τοπικών κοινοτήτων σε αυτό το είδος της απάντησης στους φασίστες. Σε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις που φιλοξένησε πάνω από χίλια άτομα στο τζαμί στο ανατολικό Λονδίνο, μόλις μία εβδομάδα μετά το τραγικό αιματοκύλισμα στη Νορβηγία από τον ομοϊδεάτη της EDL Breivik  εκλήθησαν και μίλησαν και Νορβηγοί σοσιαλιστές και συνδικαλιστές καλώντας τους East Enders να μην επιτρέψoυν φασίστες και ρατσιστές να πορευτούν στην περιοχή τους. Το εγχείρημα αυτό ήταν και εκείνο που κέρδισε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, και που κατέρριψε τη σκέψη για την αναστολή της αντι-διαδήλωσης και τη άφεση της όλης υπόθεσης αποκλειστικά στην αστυνομία.

Τα συμπεράσματα:

1.  Η αντιπαράθεση με την ακροδεξιά είναι αντιπαράθεση πολιτική. Δεν είναι ούτε αντεπίθεση, ούτε αντεκδίκηση για να αφεθεί σε μικρές επιφορτισμένες ομάδες. Και οπωσδήποτε δεν είναι ζήτημα τάξης και νόμου ώστε το κράτος και τα όργανά του να αναλαμβάνουν αποκλειστικά τη δράση απέναντί της. 

2. Η εναπόθεση της αντιπαράθεσης με την ακροδεξιά στο οργανωμένο κράτος και τα όργανά του, όσο φιλικά και να φαίνονται αυτά σε ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων και δημόσιας ασφάλειας, δε παύει να ενισχύει την ύπαρξη του διαχρονικού δούρειου ίππου στα έντερα του οποίου χάνονται επ' αόριστο τα αιτήματα για μια πιο δίκαιη κοινωνία

3.  Για να επέλθει νίκη, έστω και σε επίπεδο μάχης και όχι πολέμου, σε επίπεδο δομής δράσης χρειάζεται υπομονή, επιμονή, μεθοδικότητα, συστηματικότητα, εν τω βάθει οργάνωση, χρήσης της εμπειρίας από τα λάθη του παρελθόντος. Το group στο facebook που θα τους στείλει όλους στο δρόμο είναι μόνο το τελευταίο κομμάτι της μακράς αλυσίδας και όχι αυτό που τα ξεκινάει. 

4.   Για να επέλθει νίκη, έστω και σε επίπεδο μάχης και όχι πολέμου, σε επίπεδο περιεχομένου δράσης, οι Άγγλοι σύντροφοι έμαθαν ότι απαιτείται συμπαγές ιδεολογικό υπόστρωμα και διαρκής προετοιμασία του, ισχυρές συμμαχίες, γνώση του εχθρού και συστηματική αποδιοργάνωσή του. 

(...παρένθεση...)

Σχόλιο:

Η ανάρτηση αυτή δε γράφτηκε ούτε δεικτικά, ούτε συμπερασματικά για τη δράση της ελληνικής αριστεράς (το σχόλιο για facebook το έβαλα γιατί όλη η παραπάνω δράση διαφημίστηκε έντονα και σε αυτό). Οι ιδέες αυτοαναφοράς αποτελούσαν πάντοτε κομμάτι παθολογίας, κυρίως παράνοιας. Και εμείς δε χρειαζόμαστε παράνοια αλλά καθαρό, διαυγές, νέο μυαλό. 

Η παρένθεση άνοιξε σκόπιμα για να χωρέσει τα σχόλιο καθενός από εμάς όταν αναπόφευκτα αποπειραθούμε να αναπλαισιώσουμε τα ανωτέρα συμπεράσματα στα δεδομένα της ελληνικής αριστεράς και ακροδεξιάς, ελληνικού κράτους και δυνάμεων καταστολής. 

Ωραίες λεπτομέρειες, εδώ, εδώ, εδώ και αλλού. 

Pics by Geoff Dexter

θα έπρεπε κιόλας να είχαν ήδη συλληφθεί

Η Ελλάδα που πλασάρει ο έμπειρος ελληνέμπορας των περιθωριακών καναλιών και εκείνη που προσφέρθηκε στη τρόικα από τα πρόθυμα τσιράκια της εξουσίας στα οποία ανήκει, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: και οι δυο πωλούνται πάντα σε τιμή ευκαιρίας. Σε αυτή την υπέροχη έκπτωση που εξασφαλίζει η συναίνεση, το αυτονόητο δικαίωμα της επιβολής καθαγιάζεται, το ηθικό δίκαιο που πηγάζει απ' τη παρατεταμένη ελληνοψυχία του εδραιώνεται και μια νέα μορφή πρώτου πληθυντικού έρχεται για να μείνει: 

Αφουγκράσου για λίγο αυτόν τον πρώτο πληθυντικό: κάνουμε, ζητήσουμε, τελειώνουμε, χρειαζόμαστε, σας πλησιάζουμε. Ακούγεται αόριστος μα γνωρίζεις καλά πόσο συγκεκριμένος είναι. Αποκαλύπτει την πατροπαράδοτη απειλή της ιδεολογίας του για σκότος και ανελευθερία, η μισαλλοδοξία του ασφυκτιά μα ξεχύνεται, μας αφήνει υστερικά την υπόσχεση πως οι πρακτικές των εκλεκτών χρυσαυγίτικων συγγενειών του θα κοσμούν εφεξής τον δημόσιο βίο. 

Στη δική του δημοκρατία, η εκπλήρωση του διακαούς πόθου της κατάργησης του ασύλου είναι η καλύτερη αφορμή για την εκδίκηση. Στη δική του δημοκρατία, το πρόσωπό του ταυτίζεται με το νόμο και η προσωπική πεποίθηση με τη δικαιοσύνη. Γίνεται ο ίδιος μπάτσος στη δημοκρατία που ονειρεύεται μετατρέποντας τη θλιβερή υποταγή του στους κυρίαρχους σε μια ετσιθελική εξουσία. Στον κοπρώνα της δικής του δημοκρατίας ο φασισμός βρίσκει επιτέλους το γόνιμο έδαφος που αναζητούσε.

ο τίτλος είναι στίχος του Γ. Αγγελάκα