Η Ελλάδα που πλασάρει ο έμπειρος ελληνέμπορας των περιθωριακών καναλιών και εκείνη που προσφέρθηκε στη τρόικα από τα πρόθυμα τσιράκια της εξουσίας στα οποία ανήκει, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: και οι δυο πωλούνται πάντα σε τιμή ευκαιρίας. Σε αυτή την υπέροχη έκπτωση που εξασφαλίζει η συναίνεση, το αυτονόητο δικαίωμα της επιβολής καθαγιάζεται, το ηθικό δίκαιο που πηγάζει απ' τη παρατεταμένη ελληνοψυχία του εδραιώνεται και μια νέα μορφή πρώτου πληθυντικού έρχεται για να μείνει:
Αφουγκράσου για λίγο αυτόν τον πρώτο πληθυντικό: κάνουμε, ζητήσουμε, τελειώνουμε, χρειαζόμαστε, σας πλησιάζουμε. Ακούγεται αόριστος μα γνωρίζεις καλά πόσο συγκεκριμένος είναι. Αποκαλύπτει την πατροπαράδοτη απειλή της ιδεολογίας του για σκότος και ανελευθερία, η μισαλλοδοξία του ασφυκτιά μα ξεχύνεται, μας αφήνει υστερικά την υπόσχεση πως οι πρακτικές των εκλεκτών χρυσαυγίτικων συγγενειών του θα κοσμούν εφεξής τον δημόσιο βίο.
Στη δική του δημοκρατία, η εκπλήρωση του διακαούς πόθου της κατάργησης του ασύλου είναι η καλύτερη αφορμή για την εκδίκηση. Στη δική του δημοκρατία, το πρόσωπό του ταυτίζεται με το νόμο και η προσωπική πεποίθηση με τη δικαιοσύνη. Γίνεται ο ίδιος μπάτσος στη δημοκρατία που ονειρεύεται μετατρέποντας τη θλιβερή υποταγή του στους κυρίαρχους σε μια ετσιθελική εξουσία. Στον κοπρώνα της δικής του δημοκρατίας ο φασισμός βρίσκει επιτέλους το γόνιμο έδαφος που αναζητούσε.
ο τίτλος είναι στίχος του Γ. Αγγελάκα
