Στην απόκοσμη θέα του νεκρού συνταγματάρχη στέκομαι για λίγο στη λέξη "νεκρού". Κρύβει μέσα της την ουδετερότητα του άψυχου προσωπείου του. Ο "νεκρός" είναι σαφώς προτιμητέος από το "δολοφονημένος". Και ο "νεκρός" πολύ πιο καλός απ' το "αυτόχειρ". Ο δολοφονημένος συνταγματάρχης θα ήταν μια κηλίδα στη νίκη της αστικής δημοκρατίας που ξέρει πώς να οργανώνει τη δίκαιη δίκη που δεν έγινε. Και ο αυτόχειρας συνταγματάρχης θα ήταν μια τελευταία νίκη ενός αιμοσταγή παρανοϊκού ναρκισσιστική που θα έβγαινε πανηγυρικά μέσα απ' τον υπόνομο. Ο -απλά- νεκρός συνταγματάρχης μας αφήνει με αναπάντητο το ερώτημα της ανεπεξέργαστης σχέσης ενός αμφίσημου νομάδα της σαχάρας και μιας ακόμα πιο αμφίσημης ολόκληρης δύσης.
ξεχασες τη φωτο με το παρεακι Κανταφι-Μιτεραν- κι ο πατηρ του Μαλακα το 84 στην Ελουντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήβρήκα και μια με τον Κάστρο αλλά δεν ήθελα να χαλάσω την ιδέα της επανάστασης βλέπεις. Αν την έχεις τη φώτο στην Ελούντα με χαρά να την ανεβάσω
ΑπάντησηΔιαγραφή