μια ψυχολογική ερμηνεία της αντίδρασης Κασιδιάρη

Τίποτα δεν είδαμε από τον Κασιδιάρη που δε γνωρίζαμε ή δε περιμέναμε. Η δράση του, η σκέψη του και ο χαρακτήρας του χαρακτηρίζεται από βαθιά αντικοινωνικά χαρακτηριστικά και η διαβόητη τηλεοπτική του εμφάνιση ανέδειξε περίλαμπρα στην ολότητά της μια χαρακτηριστικά διαταραγμένη προσωπικότητα. Ο Κασιδιάρης κατέδειξε μια φτωχή αντίληψη της προσωπικής ευθύνης, πλήρη απαξίωση των κοινωνικών κανόνων και νορμών, ανύπαρκτη ανοχή στην προσωπική δυσαρέσκεια και εξαιρετικά χαμηλή ουδό έκφρασης οργής και βίας. Επιπλέον αυτός και οι όμοιοι του αδυνατούν να αντιληφθούν την έννοια του οίκτου, των τύψεων ή του "σωφρονισμού" από μια τιμωρία, και οπωσδήποτε η αποδεδειγμένα αντικοινωνική δράση του χαρακτηρίζεται διαχρονικά από παντελή έλλειψη εμ-πάθειας και ενσυναίσθησης απέναντι στο άλλο και ειδικά στο Έτερο, το Ξένο. 

Κάποτε η συμπεριφορά αυτή ονομαζόταν "ψυχοπαθητικότητα, psychopathy ή sociopathy", οι όροι αυτός όμως έχουν εγκαταλειφθεί. Συνήθως άνθρωποι με τέτοια προσωπικότητα καταλήγουν σε σωφρονιστικά ή άλλα ιδρύματα. Το 40% των κρατούμενων στις αγγλικές φυλακές φέρει στοιχεία τέτοιου είδους προσωπικότητας. Απροσδιόριστο είναι το ποσοστό της στους bankers του λονδρέζικου City ή στους δεσμοφύλακες των φυλακών. (Να θυμίσω μια άλλη χαρακτηριστική περσόνα με παρόμοια δομή προσωπικότητας που επίσης είχε σοκάρει την ελληνική κοινωνία, τον Πάσαρη).

Αυτό που όμως, πέρα από το προφανές του παλιοχαρακτήρα του Κασιδιάρη, τσακίζει κόκαλα σε αυτόν και στους υπόλοιπους νεοναζί συμμορίτες της χρυσής αυγής (καθώς και σε άλλα ακροδεξιά παλιοτόμαρα, αναβαπτυσμένα τώρα στη κολυμπήθρα του αστισμού) είναι το ιδιαίτερα κοινό ψυχολογικό φαινόμενο που ονομάζεται Cognitive dissonance. Σύμφωνα με αυτό το άτομο αισθάνεται μια πραγματική ψυχική δυσανεξία στο να συντηρεί ταυτόχρονα δύο αντικρουόμενες γνωσίες (αξίες, ιδέες, πεποιθήσεις) ή συναισθηματικές αντιδράσεις. Για παράδειγμα, ο Κασιδιάρης να μισεί παράφορα τους αριστερούς και να καλείται να συζητήσει μαζί τους στη τηλεόραση ή -άλλο παράδειγμα- ο Κασιδιάρης με γραβάτα τη στιγμή που ο Κασιδιάρης αγαπά τον εαυτό του με το μπλουζάκι με τα ναζιστικά σύμβολα. Ο Κασιδιάρης και στα δυο αυτά παραδείγματα δίχως αμφιβολία θα ασφυκτιά. Πώς εξομαλύνει λοιπόν τούτη τη δυσανεξία; Με το να χρησιμοποιεί την ανώριμη εκλογίκευση όταν αναγκαστικά θα κληθεί να υποκύψει στη μία από τις δύο γνωσίες: Ο Κασιδιάρης θα διακηρύξει το μίσος του για την αριστερά και θα γρονθοκοπήσει τη Κανέλη. Η ανώριμη εκλογίκευση έγκειται στο ότι, ενώ όλοι αντιλαμβανόμαστε το πραγματικό νόημα της πράξης του, ο ίδιος τη θεωρεί ως μια πραγματική γροθιά στο κατεστημένο με το βραχύχρονο όφελος της παροδικής υποστήριξης από μερικούς ακόμα καθυστερημένους. Μια ακόμα ανώριμη εκλογίκευση που ενδεχομένως να προκύψει θα είναι και η αυτοανάδειξή του σε "μάρτυρα του καθεστώτος" όταν η αστυνομία θα τον συλλάβει, κάνοντας τη καρδιά της πέτρα. 

Ό,τι συμβαίνει στο Κασιδιάρη είναι παραπλήσιο με αυτό που λαϊκά κάποιοι θα λέγανε "θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δε την αφήνει" το οποίο ανώριμα θα εκλογικευτεί με το "όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια". 

ΩΣΤΟΣΟ

Κάθε απόπειρα ψυχιατρικοποίησης αυτού του διαταραγμένου νεοναζί είναι παγίδα. Του προσκολλά μια διάγνωση και του αποστερεί την προσωπική ευθύνη. Η αντικοινωνική του προσωπικότητα δεν είναι διάγνωση και δεν είναι αρρώστια. Ο Κασιδιάρης έχει πλήρη επίγνωση του ποιος είναι και ποιο ρόλο αναλαμβάνει, και φέρει την απόλυτη προσωπική ευθύνη γι' αυτό. Και σαν καλός χρυσαυγίτης που του φόρεσαν γραβάτα θα είναι καταδικασμένος στη cognitive dissonance. Η ιδεολογία του δεν είναι αρρώστια, όσο αρρωστημένη και αν είναι. Ο Κασιδιάρης είναι ένας Έλληνας Μπρέιβικ που δεν έχει ακόμα δολοφονήσει μαζικά. Ακόμα και αν του φορτώσουν μια νόσο, αυτός θα την αποτινάξει. 

Και για όσους ενδιαφέρονται, μια παλιότερη ψυχαναλυτική ερμηνεία από αυτό το μπλογκ του ελληνικού χρυσαυγίτικου μίσους απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Εδώ: για έναν απελευθερωμένο ακροδεξιό σαδομαζοχισμό