τρέχουμε τώρα! (για την €λλά$α, πάντα)

δεν είμαι τακτικός στις αναρτήσεις τελευταία γιατί προετοιμάζομαι εντατικά για τον μαραθώνιο του Λονδίνου στις 25 του τρεχοντος. Αντί να σκέφτομαι, να διαβάζω και να γράφω, γυμνάζομαι σκληρά καταναλώνοντας πίτσες, νούντλς και μακαρόνια για να αποκτήσω το απαραίτητο θερμιδικό φορτίο και να αντέξω και τα 42 χιλιόμετρα. Το ασθενοφόρο με τη κινητή μονάδα εντατικής έχει ήδη κανονιστεί να με παραφυλάει από τα 600  κιόλας πρώτα μέτρα (εδώ το κράτος δουλεύει), μα και αν με χάσει, μία από τις χιλιάδες κάμερες που με στοχεύουν καθημερινά θα καταγράψει  την επικείμενη κατάρρευση (παραδουλεύει θα έλεγα). Το μόνο που χρειάζεται να προσθέσω είναι η αναγκαιότητα της επισήμανσης ότι η συμμετοχή μου στο μαραθώνιο γίνεται για καλό σκοπό. Όπως συνηθίζεται στην Αγγλία, αυτός που αποφασίζει να ξυπνήσει πριν τις 8:30 το πρωί της κυριακής έχει ήδη αφοσιώσει τον εαυτό του στον αλτρουισμό, που αντί βέβαια για κινηματικές διαδικασίες, υπονοεί τη συμμετοχή σε μια φιλανθρωπία. Έτσι κάποιοι θα τρέξουν για τον καρκίνο, άλλοι για το πάρκινσον,  κάποιοι για τους εθελοντές της metropolitan police. Εγώ πάλι θα τρέχω απ' τις οκτώμισι για να μαζέψω χρήματα για τη φτωχή μικρή χώρα της καταγωγής μου. Στόχος μου οι 1000 λίρες, καταλαβαίνω, ταπεινό το ποσό, αλλά αυτές τις δύσκολες ώρες προέχει ο πατριωτισμός και η αυτοθυσία. Δώμου κάτι και συ λοιπον πατριώτη,  42 χιλιόμετρα θα κάνω για τη χώρα της δημοκρατίας, του ξένιου Δία και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Κάθε ευγενική προσφορά θα τιμηθεί με ιδιαίτερη μνεία. Για όλες τις μνείες, για όλα τα ονόματα των φιλελλήνων και ό,τι φιλανθρωπία έχει μαζευτεί ως τώρα (για την Ελλάδα πάντα) μπορείς να νιώσεις υπερήφανος (ως έλληνας) εδώ.