Ανησυχητικές είναι οι προβλέψεις των λονδρέζικων φυλλάδων για τα χθεσινά γεγονότα στον ουρανοξύστη που φιλοξενεί τα γραφεία των Torries. Δεν ήταν η απρόβλεπτη μαζικότητα και η πρωτοφανής επίδειξη αποφασιστικότητας, ούτε ο νεανικός αυθορμητισμός φοιτητών από όλα τα κοινωνικά στρώματα και όλων των επιπέδων τα πανεπιστήμια, ούτε καν η αξιοπρόσεχτη άγνοια κινδύνου μπρος στην αμείλικτη μπότα του βρετανικού νόμου και της πιστής εφαρμογής του. Ήταν όλα αυτά μαζί που προκάλεσαν τον τρόμο! Και βεβαίως οι χαρωπές ενδείξεις ότι τα ζητήματα που τέθηκαν είναι πια σαφώς πολιτικά. Μια ματιά στις ιστοσελίδες των πανεπιστημιακών συλλόγων θα καταδείξει ότι οι πολιτικές ζυμώσεις των τελευταίων δύο ετών αρχίζουν να αποκτούν την ωραία εξεγερτική τους ευωδία.
Θυμίζω συνοπτικά ότι πρόσφατα φοιτητικοί σύλλογοι σε διάφορα πανεπιστήμια (UCL, SOAS, KCL, LSE κα) με ή χωρίς ριζοσπαστική παράδοση, πέτυχαν μικρές ή μεγάλες νίκες (μη απέλαση μεταναστών-εργατών, εξίσωση των μισθών τους με τους αγγλικούς, κλείσιμο μιλιταριστικών εκθέσεων κτλ) ενώ ο αγώνας των φοιτητών και των καθηγητών του πανεπιστημίου του Middlesex να διατηρήσουν τη φιλοσοφική σχολή καταργήθηκε ως μη κερδοφόρα ενέπνευσε πολυήμερες καταλήψεις, διαδηλώσεις και συνελεύσεις όπου υπάρχει βρετανική academia.
Μια μικρή γύρα στις βρετανικές εφημερίδες είναι αρκετή να δει κανείς ότι η κοινή γνώμη αντιμετωπίζει κατ' αρχήν θετικά τις κινητοποιήσεις αναγνωρίζοντας το δίκαιο των φοιτητών και την επικείμενη ανισότητα στην εκπαίδευση που προετοιμάζεται πυρετωδώς. Βέβαια, τα μέσα, ως αναμενόταν έπιασαν αμέσως δουλειά για τη χαλιναγώγησή της. Δημοσιεύουν φωτογραφίες και ονόματα "ταραξιών", απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία και καταγγέλλουν την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες που δε κατάφεραν να ελέγξουν και να προβλέψουν τα γεγονότα. Και οπωσδήποτε εφαρμόζουν και τα γνωστά και εις Παρισίους μέσα της κατασυκοφάντησης της αναρχικής σκέψης και συμμετοχής, που όπως θα συμπεραίνει ο αναγνώστης μόλυναν τη διαδήλωση και έσπειραν το μίσος και τη βία. Διασκεδαστική είναι η περιγραφή στην αποψινή Evening Standard ενός ζευγαριού "που δεν ήταν φοιτητές και που έμοιαζαν με κάτι σαν old-school anarchists". Όπως και του πρωτοσέλιδου αποτροπιασμού της στο γεγονός ότι ο σύλλογος διδασκόντων του Goldsmith τόλμησε και χαιρέτησε τη διαδήλωση, έκλεισε δηλαδή κατά τη γνώμη τους το μάτι στη βία (Full marks for the riots, say lectures, έγραψε).
ΥΓ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι κάτι περισσότερο από ανάγκη, τα ελληνικά πανεπιστήμια -πέρα απ' τους δικούς τους αγώνες- να επιδείξουν άμεσα την αλληλεγγύη τους στα αγγλικά και οι ελληνικοί σύλλογοι να προσανατολιστούν σε συντονισμό και συνεννόηση με τους αγγλικούς ώστε η αντίδραση να διεθνοποιηθεί και να αποκτήσει μια πιο συμπαγή βάση. Η πρόσφατη αδράνεια από τα ελληνικά πανεπιστήμια σε επίπεδο φοιτητών να συμπαρασταθούν στον αγώνα φοιτητών-καθηγητών της φιλοσοφικής στο Middlesex University, θα είναι πλέον συνειδητή αμέλεια αν επαναληφθεί.
Εφόσον μας ξεπέρασαν οι Άγγλοι στην αντίδραση, τότε πρέπει να βρούμε καμία γωνία για να κλάψουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε μία από τις παλαιότερες κινητοποιήσεις ενός συγκεκριμένου πανεπιστημίου, του SOAS, η οργάνωση, η επιμέλεια και η αποτελεσματικότητα της δράσης των φοιτητών ήταν τόσο χαρακτηριστική, λές και βγήκε από εγχειρίδιο. Το ένα δέκατο από αυτά που έκαναν τότε τα αγγλάκια να έκαναν οι της φουρνιάς του νόμου πλαισίου θα είχαν ρίξει τη κυβέρνηση στο χαλαρό.
ΑπάντησηΔιαγραφή