Η πνευματική λύτρωση από το άχθος μιας προπατορικής αμαρτίας, και ειδικά όταν το δόγμα τη καθαγιάζει με την θεοποίηση της περιστέρας, με κάνει να θέλω να σφίξω το χέρι της ιδιοφυΐας που το εμπνεύστηκε. Ο θαυμασμός μου για τούτη την απλοποιημένη παροχή σωτηρίας ξεπερνιέται μόνο από το θαυμασμό για τη δυσανάλογα περιορισμένη πνευματικότητα στην αντιμετώπισή της.
Έτσι δε μου μένει να λογαριάζω την ημέρα των Θεοφανείων παρά μόνο για τα παρακάτω δύο:
- Εν αναμονή της ανέγερσης του Εβροϊκού τοίχους και εις ανάμνηση των εκατοντάδων ψυχών προσφύγων και μεταναστών που χάθηκαν και θα χαθούν στα νερά του Αιγαίου, θα ήθελα να σας υπενθυμίσω, ω χριστιανοί ορθόδοξοι ότι ο αγιασμός των ίδιων υδάτων δε θα καθαγιάσει ποτέ τα βάθη της ψυχής αυτών των δυστυχισμένων που θεώρησαν τη πατρίδα σας σωτηρία από το προπατορικό αμάρτημα της γέννησης σε χώρες κατεστραμμένες από τις κυβερνήσεις σας. Και σήμερα, και μια ακόμα μέρα, έχετε στολίσει ξανά τον επιτάφιό τους.
- Τούτο το αριστούργημα (παρακαλώ κάντε διπλό κλικ για να το απολαύσετε στις πλήρεις του διαστάσεις):
