27.9.10

ανερυθρίαστα


Κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα για την αρχηγεία του βρετανικού εργατικού κόμματος, ο τελικός νικητής και νέος πρόεδρος Ed Milliband είχε ονομαστεί «Κόκκινος Εντ» από μέσα ενημέρωσης που έβλεπαν τις πολιτικές ιδέες του να εδράζονταν στα αριστερά αυτών του αδερφού του και βασικού αντιπάλου David. Η άποψη αυτή περί "κόκκινου Εντ" ενισχύθηκε όταν έγινε γνωστό ότι κέρδισε την ηγεσία λόγω της υποστήριξης των συνδικαλιστών και των συνδικάτων, σε αντίθεση με τον Ντέιβιντ που είχε μαζί του κυρίως βουλευτές και μέλη του κόμματος. Με σαφή κίνδυνο να χαρακτηριστεί ανδρείκελο των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ο νέος ηγέτης των Εργατικών, κινήθηκε γρήγορα για να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά αποτινάσσοντας σε συνέντευξη στο BBC το απεχθές προσωνύμιο "Κόκκινος" θεωρώντας το "rubbish". "Και βέβαια δεν πρόκειται να μπαντάρουμε προς τα αριστερά" πρόσθεσε (με μια ελεύθερη δική μου μετάφραση). Δήλωσε επίσης ότι τα συνδικάτα δε πρέπει να θεωρούν δεδομένο ότι ο ίδιος θα στηρίξει αυτόματα κάθε απεργιακή κινητοποίηση κατά των σχεδιαζόμενων περικοπών των δημοσίων δαπανών.
Η αριστερά στη χώρα που αποτελώ εργατικό της δυναμικό ξεφορτώνεται ανερυθρίαστα το ιδεολογικό της φορτίο με μια συνειδητότητα που με σοκάρει. Αναρωτιέμαι αν θα ήταν καλύτερα να παραδινόμουν στην μειωμένη ενσυναίσθηση της δικιάς μας αριστεράς για να ατενίσω το μέλλον με λιγότερη θλίψη. 
Η φώτο είναι από το Great Gorilla Race που  συνέβη στο Λονδίνο κατά σύμπτωση το ίδιο σαββατοκύριακο με τις παραπάνω εξελίξεις και τη παραθέτω εν είδη αβίαστου χαρούμενου συνειρμού. Εκατοντάδες άνθρωποι ντυμένοι γορίλες έτρεξαν για τη πλάκα τους και για μερικές φιλανθρωπίες. Εδώ απεικονίζεται ένας γορίλλας Τσε που θα μπορούσε να είναι και Guerilla (=αντάρτης) Che υπό άλλες -πιθανότατα εξωγήινες- συνθήκες. 

2 σχόλια:

  1. κι εγώ αναρωτιέμαι καμιά φορά πού είναι η αριστερά στη Μ. Βρετανία...πώς και έχει αφήσει τόσο χώρο στους εργατικούς;
    Θα μου πεις, τι θέλω και μιλάω όταν το ίδιο ισχύει και στην χώρα που αποτελώ εργατικό δυναμικό;
    Μπονζούρ αφεντικό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. από τη μικρή εμπειρία σε αυτή τη περίεργη χώρα, καταλαβαίνω πως η αντικαπιταλιστική αριστερά παραπαίει μεταξύ ανυποληψίας και γραφικότητας, όταν δε τρώει το ξύλο της αρκούδας, δεν υφίσταται τα "όρθια βασανιστήρια"-πολύωρους αποκλεισμούς ή κλείνεται στη φυλακή για ψύλλου πήδημα σε μια πρωτοφανή σχολαστικότητα στην εφαρμογή του νόμου. Εκτός αν μιλάμε για την εξαιρετική κατά τ' άλλα "γηπεδική" αριστερά του Ζίζεκ.
    Από σκέψη, δε λέω, καλά πάμε. Από πράξη επίσης καλά. Από απήχηση, εκεί πρέπει να δουλέψουμε λίγο τα skills...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έχεις κάτι να προσθέσεις;

οι πελάτες μας ψώνισαν και αυτό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

διάβασε και αυτό

AddThis