Το βίντεο πιο κάτω δείχνει το πώς είδε τη διαδήλωση του περασμένου Σαββάτου μια νεαρή κάτοικος του Λονδίνου της οποίας η ζωή πρόκειται να πληγεί από τις δραστικές περικοπές που ετοιμάζονται στο όνομα του κέρδους των λίγων. Το βίντεο ξεκινά με μια διαμαρτυρία για το τι θα σημάνει η αυστηρή λιτότητα για την ίδια και τη κοινωνία που θα κληθεί να υπηρετήσει, προχωρά με μια ενθουσιώδη περιγραφή της διαδήλωσης στην οποία συμμετείχε, καταγράφει την δική της μαρτυρία για την αστυνομική βία και καθηλώνεται σε μια γνήσια, σχεδόν αγνή έκφραση οργής απέναντι στο ρόλο της αστυνομίας και στις πρακτικές της.
Στο βίντεο αυτό εγώ βλέπω σε 14 λεπτά μια συνοπτική αλληλουχία σκέψεων, επιπόλαιων γενικά αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία, ενός νεαρού ατόμου που αρχίζει να συνειδητοποιεί τη ταξική της θέση μέσα στη κοινωνία, που κατανοεί το ρόλο της αστυνομίας στη πάλη της εναντίον των καταπιεστών της, που αντιλαμβάνεται την αξία της αλληλεγγύης, που αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της φυσικής συμμετοχής στη πάλη αυτή και κατανοεί την ανάληψη ευθύνης για τη συμμετοχή της. Βλέπω μια νεαρή γυναίκα, απόλυτα σύγχρονη του καιρού της, να κοινωνεί την πρόσφατη ριζοσπαστικοποίηση της, με τη δροσιά της νεανικότητάς της, με χιούμορ και αμεσότητα, εκμεταλλευόμενη το μόνο μέσο που μπορεί ελεύθερα να διαθέτει, και με ένα τρόπο, προσωπικό, ενταγμένο σε ένα υπόβαθρο που χωρίς να την εκπλήσσει χωρά το πέτσινο πανωφόρι της, τη μουσουλμανική της μαντίλα, τα κινέζικα ιδεογράμματα, τη λονδρέζικη προφορά και μια πέπσι για ένα δροσερό διάλειμμα.
Ίσως στη φωνή της να ακούγονται και όλοι εκείνοι οι Έλληνες συνομήλικοί της που ξεχύθηκαν στους δρόμους τον Δεκέμβρη του 08 σε μια πρώτη δικιά τους απόπειρα ριζοσπαστικοποίησης και απογαλακτισμού από το σκοτάδι που τους (μας) καταπλακώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;