τι έχω καταλάβει μέχρι τώρα:

Ακούω προσεκτικά τις μοναδικές δημόσιες δηλώσεις των μαριονετών τις τρόικας και στραγγαλίζω το μυαλό μου να εντοπίσω την συνάφεια στο περιεχόμενο των λόγων. Αδίκως. Πιο προσιτή είναι η αλλοιωμένη δομή σκέψης ενός σχιζοφρενή και πιο απτό το διαστρεβλωμένο της περιεχόμενο του παράφρονα από τη σκέψη αυτών των δυο.

Μαζεύω ερμηνείες, διαβάζω γνώμες, πασχίζω για το συμπέρασμα. Ποια είναι η πορεία της αιτιολογικής σχέσης: Το χάος της διαρκούς καπιταλιστικής κρίσης διαχύθηκε στον οιδηματώδη εγκέφαλο ενός καταρρακωμένου πιονιού του και τον μετέτρεψε σε εκτελεστή; Ή η σύγχυση ενός συνειδητού θύτη εξαπλώθηκε στους ευαίσθητους νευρώνες ενός σαπισμένου συστήματος; 

Η γενικευμένη παράνοια με οδηγεί στην αναζήτηση απίθανων ερμηνειών: βλέπω τώρα το ύστατο όπλο της γενικής και αόριστης άρχουσας τάξης για την εκβιαστική τελική λύση; είναι ο γόνος μιας καταστρεπτικής οικογένειας σε ένα τελευταίο παραλήρημα παπανδρεϊκού μεγαλείου με ένα εγώ παχύτερο των αντιπροέδρων του; 

Όσο περισσότερο ο καθείς μας έρχεται σε επαφή με τη ψυχοπαθολογία, τόσο κατανοητό γίνεται πως κανείς από αυτά τα καθάρματα δεν είναι παράφρων. 

Και όταν το πιόνι κάποια στιγμή θα φαγωθεί, ο βασιλιάς βρίσκει εύκολα ακόμα ένα, αν μόνος στόχος του είναι να κερδίσει.