τόση δημοκρατία ούτε στη χούντα

Για την απρόσκοπτη κατάλυση της δημοκρατίας, το ολονύχτιο άγχος του κυνηγητού των προσώπων είναι η επιστημονικότερη μέθοδος της οριστικοποίησής της.

Όμως, για την ευρωπαϊκή ολιγαρχία τα πρόσωπα δεν έχουν τη παραμικρή σημασία. Γιατί για αυτούς και για την ολοκλήρωση της οικονομικής υποδούλωσης του ελληνικού προτεκτοράτου από μέρους τους δεν απαιτείται κάποια σημαντική πολιτική προσωπικότητα, αλλά ένας αποφασισμένος ιδεολογικός τους αντιπρόσωπος (που ιδανικά θα ήταν και αντιπρόσωπος του λαού) ή μια μαριονέτα. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός ήταν και τα τρία, γι' αυτό και η δραματική ευκολία της αντικατάστασής του, σε μια ασύμβατη με την ουσία της δημοκρατίας διαδικασία.

Ο ερχόμενος, χωρίς αμφιβολία, θα είναι και ιδεολογικός αντιπρόσωπος και μαριονέτα. Το να είναι και αντιπρόσωπος του λαού δεν θα απαιτηθεί, ούτε καν ως ιδανικό άλλοθι, γιατί την ευρωπαϊκή ολιγαρχία δε τη νοιάζει η δημοκρατία όπως απέδειξε πρόσφατα, αλλά μόνο τα κέρδη των τραπεζών της. Αλλά ούτε και οι φυσικοί ενσαρκωτές των ελληνικών δημοκρατικών θεσμών (βουλή, πρόεδρος, δικαιοσύνη) έδωσαν καμιά δεκάρα για τη δημοκρατία ή τη λαϊκή βούληση, μιας και τούτο το σαββατοκύριακο έδειξαν καθαρά πως ανάμεσα στη δημοκρατία και τη σαπίλα που τους θρέφει και μπορεί ακόμα να τους αναγεννά, προτιμούν τη πιο βιώσιμη γι' αυτούς λύση.

Ας μην καταθλιβόμαστε όμως. Από αυτό το σαββατοκύριακο η σύγχυση θεσμών-φυσικών προσώπων ξεδιαλύνεται πανηγυρικά για όλους. Για εκείνους, με το πιο κερδοφόρο τρόπο που θα μπορούσαν να φανταστούν εν μέσω αυτοδιάλυσης, και για μας με ένα τρόπο απρόσμενο και λυτρωτικό που αποδιώχνει κάθε ενοχή από όλες τις επόμενες κινήσεις. 

Περιττό να αναφέρω ότι ΚΑΙ εγώ δεν αναγνωρίζω καμία τέτοια τέτοια κυβέρνηση.