ελευθέρωσε το μίσος σου

με αφορμή την επίθεση στο σχολείο, η μπλογκόσφαιρα έχει βουλιάξει από σχολιαστές που βρήκαν την ευκαιρία να αφήσουν το μισανθρωπισμό και τη μισαλλοδοξία τους να ξεχυθεί.

Και όμως, το μίσος, ο ρατσισμός, η ακραία κοινωνική και φυλετική διάκριση, η απαξίωση, η απόρριψη, η ύβρη που εκφράζουν όλα τούτα τα ανθρωποειδή δεν είναι παρά μόνο όσα αισθάνθηκε ο 19χρονός, όσα βίωσε από αυτούς και περιέγραψε στο τελευταίο του γράμμα.

Και όσα θα εξακολουθήσουν να αισθάνονται, να βιώνουν απ' τους ίδιους και να γράφουν στις τελευταίες τους επιστολές και οι επόμενοι 19χρονοι.

"δε έχετε πλέον λόγο να συνεχίσετε να ζείτε. Δυστυχώς για εσάς, είμαστε πολύ εγωιστές για να μείνετε και να συνεχίσετε να ζείτε τις γαμημένες ζωές σας. Πριν πεθάνουμε θα σας στερήσουμε ό,τι πολυτιμότερο έχετε. Δεν έχουμε σεβασμό για την ανθρώπινη ζωή. Φτύνουμε κατάμουτρα στην "αξιοπρέπεια" και την "τιμή" σας και σε ότι έχετε ιερό. Έχουμε πάρει τη απόφασή μας και δε πρόκειται να κάνουμε πίσω. Οποιοσδήπωτε βρεθεί μπροστά μας από το πρωί της 10ης Απριλίου 2009 γίνεται άμεσα στόχος - δεν θα υπάρξει καμία διάκριση στην ηλικία, το φύλο ή την καταγωγή εκείνων που θα δολοφονήσουμε, για εμάς είστε όλοι σκουπίδια. Θα σας σκοτώσουμε γιατί έτσι γουστάρουμε και θα φροντήσουμε να το...ευχαριστηθούμε όσο περισσότερο γίνεται. Για τους περισσότερους απο εσάς μπορεί να ακούγομαστε παρανοϊκοί, εγκληματίες ή δολοφόνοι... Δεν είμαστε αναγκασμένοι να δώσουμε περαιτέρω εξηγήσεις για τις πράξεις μας":

"ελευθέρωσε το μίσος σου", έλεγε το τραγουδι που άκουγε ο 19χρονος. Εμπρός έλληνα, ελευθέρωσέ το και συ.

αν κάθε ένα σχόλιο όλων αυτών των ελλήνων ήταν και από μία λέξη, μόλις θα είχε γραφτεί από αυτούς ξανά το τελευταίο γράμμα του αυτόχειρα.