μέρες σαν και τούτες έρχονται στο νου μου σκηνές από το απερίγραπτου χιούμορ βιβλίο του Douglas Adams "ρεστοράν στο τέλος του σύμπαντος".Οι ήρωες του βιβλίου, για να ξαποστάσουν από τις περιπέτειές τους στο σύμπαν, πάνε για ένα ποτό στο ρεστοράν με τη καλύτερη θέα της συντέλειας του κόσμου. Υπάρχει μάλιστα και ένας κονφερασιέ που διασκεδάζει το κόσμο με κάποιες συναρπαστικές λεπτομέρειες του τέλους.
Εκεί μαζεύεται κοσμος από ολόκληρο το σύμπαν για να δώσει επιτέλους απαντήσεις στα μεγάλα τελεολογικά του ερωτήματα αλλά και στο απόλυτο ερώτημα της ύπαρξης του θεού. Είναι προφανές πως τουλάχιστο στο τέλος του κόσμου ο θεός επιτέλους θα εμφανιστεί. Και αυτό περιμένουν όλοι.
Αλλά κάθε φορά, και μια διάψευση. Ακόμα και όταν ο κόσμος τελειώνει, ο θεός δεν είναι πουθενά.
Ευτυχώς, το εστιατόριο είναι εξοπλισμένο με ένα ειδικό χρονικό μηχανισμό αυτοπροστασίας που λίγο πριν την οριστική συντέλεια, πριν καταστραφεί και το ίδιο, επιστρέφει και πάλι κάνα τέταρτο πριν και άντε πάλι απ' την αρχή.
Ώσπου, ξαφνικά, ένα απόγευμα, εκεί που οι θαμώνες απολάμβαναν τη συντέλεια με ένα ποτήρι πανγαλαξιακής γαργαροκροτίδας και ο κονφερασιέ τα πήγαινε πραγματικά περίφημα με τις περιγραφές αποκάλυψης, μια λάμψη φωτός έλουσε το εστιατόριο και ο κόσμος πάγωσε. Εμφανίστηκε... Εκείνος! Για πρώτη φορά! Υπάρχει!
Μα πριν καλά καλά νιώσουν τη παρουσία Του, το ρεστοράν, καλοκουρδισμένη μηχανή, επέστρεψε ξανά 15 λεπτά πριν από την οριστική συντέλεια του κόσμου και ο θεός το ίδιο ξαφνικά πήγε από κει που ήρθε.
σκέφτομαι τη χριστιανοσύνη που περιμένει με ανυπομονησία το χαρμόσυνο μήνυμα. Κάθε φορά αυτό έρχεται. Σαν καλοκουρδισμένη μηχανή.Μα φαντάζομαι και τη φορά που δε θα έρθει, που δεν θα έχει ανάσταση, έτσι απρόσμενα, εκεί που δε θα το περιμένει κανείς, που όλοι θα μείνουμε με τη γαργαροκροτίδα στο χέρι,
σαν θαμώνες στο "ρεστοράν στο τέλος του σύμπαντος".
βιβλίο: Douglas Adams, Το ρεστοράν στο τέλος του σύμπαντος, μετ. Δημήτρης Αρβανίτης, εκδ. Φανταστικος Κόσμος, Αθήνα
o μεγαλειώδης Douglas Adams εδώ
Αυτός ο...Ντούγκλας, ο αγαπημένος πασών ανδρών και Ρωσιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πρώτα τον ανακάλυψαν οι άντρες και μετά εμείς οι γυναίκες.
Πολύ εύστοχη η γεγο-μεταφορά της εμφάνισης του Θεού από το ρεστωράν στην ανάσταση του ενός λεπτού που διαρκεί το Χριστός Ανέστη, μέχρι να ξαναχαθεί στο χρόνο.
Τι θα κάντε εκεί που είστε τώρα το Πάσχα; Θα σουβλίσετε Quinnes?
γεια σου τσαούσα, από ότι βλέπω στο μπλογκ σου, και συ με αισιοδοξία περιμένεις το χαρμόσυνο μήνυμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήενδιαφέρον ο παραλληλισμός που κάνεις για το περιεχόμενο της ανάρτησης... και να σκεφτείς ότι την "εμπνεύστηκα" ενώ αναρωτιόμουν αν έπρεπε να ξυριστώ ή όχι...(ok,συμβαίνει καμιά φορά Douglas Adams να ελέγχει τις σκέψεις των άλλων)
για αυτό το πάσχα ξέρω κάποιους που θέλουν να σουβλίσουν παραδοσιακότατα κάτι consultant που επιμένουν να ζητούν περισσότερη δουλειά οι άθεοι!!!
Τρελαίνομαι για το 'Buddy Christ' inset! Πάμε να λανσάρουμε 'Orthodoxy Wow'?
ΑπάντησηΔιαγραφήvamos Lalu! ήδη στα καταστήματά μας προπωλούμε ανεπανάληπτα fashion objects με το νέο στυλ! Επιτέλους η ορθοδοξία συναντήθηκε με το καλό γούστο
ΑπάντησηΔιαγραφή