business as usual

φεύγουμε

Ωστόσο, η γενική συνέλευση των αντικαπιταλιστικών οίκων μόδας που τόσο πετυχημένα εμπορευόμαστε στα υποκαταστήματά μας αποφάσισε ομόφωνα να αφήσουμε το μαγαζί ανοιχτό για να μπορεί ο καθένας να κάνει τη λεηλασία του απρόσκοπτα και με την ησυχία του. Μπείτε μέσα και πάρτε άφοβα ό,τι κομψό προσφέρει η γκάμα των προϊόντων μας. Μπορείτε και να το κάψετε αν θέλετε.

Ξεφυλλίστε όμως πρώτα τους ανάρπαστους καταλόγους μας για καυτές εμφανίσεις και θυμηθείτε τις κολλεξιόν που άφησαν εποχή. Και αν αποφασίσετε μια παύση πυρός από τη συνεχή fashion διαμαρτυρία που φέρνει το άκρως εναλλακτικό και πολιτικοποιημένο στιλ, ρίξτε μια ματιά στην ανεπανάληπτη συλλογή αξεσουάρ που διαθέτουμε και στα αισθησιακά εσώρουχα απ' τα κομψά μας καλάθια. και απαλλαγείτε έτσι μια και καλή από το άγχος του κακού γούστου. Και επειδή πάνω απ' όλα αγαπούμε τη κουλτούρα και μας αρέσει να σπάμε τις προκαταλήψεις, μη ξεχάσετε το δώρο σας, μια υπέροχη ποιητική συλλογή που τα ίδια μας τα μανεκέν δημιούργησαν.

Η μόδα μας άλλωστε έχει φτιαχτεί από ανθρώπους που δεν κοιμούνται ποτέ για ανθρώπους που δεν κοιμούνται ποτέ από μια πόλη που επίσης δεν κοιμάται ποτέ. Η αϋπνίες μας ανοίγουν το δρόμο προς αυτές τις ευφάνταστες pret-a-porter αλλά και haute couture δημιουργίες.

Πριν αφήσουμε το μαγαζί στις διαθέσεις της εκλεκτής πελατείας, στέλνουμε θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς στα υπέροχα μανεκέν που ακόμα μας καθηλώνουν, δηλώνουμε αμέριστη αλληλεγγύη  στις εξαιρετικές μπουτίκ που συνεργάζονται μαζί μας και παράγουν σύνολα απαράμιλλης κομψότητας και εκφράζουμε τις πλέον θερμές ευχαριστίες σε όσους εξακολουθούν να μας προτιμούν για τις αγορές τους, σε όλους αυτούς που στριμώχνονται στο δοκιμαστήριο και βέβαια στους ανεπανάληπτους πελάτες του μήνα.

θα επιστρέψουμε με ακόμα μεγαλύτερες εκπτώσεις στις αξίες μας

με τιμή

el Romandante

creative director

ΥΓ. και αφού λεηλατήσετε το μαγαζί μη ξεχάσετε να πείτε κάτι και για το νέο σας κοστουμάκι

κανείς δε μπορεί να τραβήξει τη πρίζα (κάτι για το δρόμο)

 ωμή, αδάμαστη νεανική ορμή και ενέργεια

από τους Clash

μιας και θα λείπω στους (σιδηρο)δρόμους, ιδού πως θα συνόψιζα τη σκέψη μου για τις ωραίες μέρες που έρχονται...

White riot - I want a riot
White riot - a riot of my own

White riot - I want a riot
White riot - a riot of my own

Black people got a lot a problems
But they don't mind throwing a brick
White people go to school
Where they teach you how to be thick

And everybody's doing
Just what they're told to
And nobody wants
To go to jail!

All the power's in the hands
Of people rich enough to buy it
While we walk the street

Too chicken to even try it

Everybody's doing
Just what they're told to
Nobody wants
To go to jail!

Are you taking over
Or are you taking orders?
Are you going backwards
Or are you going forwards?

άντε μωρή πανάθα!

διάβασα πρόσφατα σε μια βρετανική εφημερίδα ότι παραπάνω απ' τους μισούς βρετανούς φιλάθλους ζητούν από την αγγλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου να εφαρμόσει πιο αυστηρούς κανόνες για τη πάταξη του ομοφοβικού περιεχόμενου των οπαδικών εκδηλώσεων στα αγγλικά γήπεδα. Όπως συμπληρώνεται από επίσημους φορείς, ούτε ένας ομοφυλόφιλος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής δεν πιστεύει ότι η αγγλική ποδοσφαιρική βιομηχανία είναι ασφαλές πεδίο να εκφραστεί δημόσια ο σεξουαλικός προσανατολισμός. Μάλιστα συστήνεται ειδική εκπαίδευση των επιτηρητών ασφάλειας των γηπέδων (stewards) απέναντι στην ομοφοβικού τύπου λεκτική κακοποίηση, η αύξηση των ποινών για τους παραβάτες και η σύσταση ειδικών ομάδων υποστήριξης των ομοφυλόφιλων ποδοσφαιριστών.

Αυτή η προέκταση στη κοινωνιολογία του ποδοσφαίρου μοιάζει πρωτότυπη αλλά αν το σκεφτεί κανείς, εντός των γηπέδων είναι η πιο διαδεδομένη απ' όλες. Η μεγάλη πλειοψηφία της συλλογικής οπαδικής συνθηματολογίας και η συντριπτική της ατομικής έχει σεξουαλικό περιεχόμενο το οποίο είναι αμιγώς ομοφυλοφιλικό. Και για να είμαι πιο ακριβής, ομοφοβικό.
Και ενδεχομένως αυτό να μην είναι παράλογο, μιας και η όποια αμφισβήτηση της αρρενωπότητας του συγκεκριμένου αθλήματος σε συνδιασμό με τη συντηρητική στάση της κοινωνίας στα ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού θα μπορούσε να μετατρέψει ένα γήπεδο σε ηφαίστειο.
Το γήπεδο άλλωστε μοιάζει με στρατώνα: υπερβολική τεστοστερόνη, ακατέργαστο πάθος, οικειότητα, έντονο αίσθημα συντροφικότητας, μπόλικη συναισθηματική αβρότητα, σεξουαλικά απωθημένα, και το σημαντικότερο, χιλιάδες άντρες και ελάχιστες γυναίκες.

Η συσσωρευμένη ερωτική ένταση είναι αδύνατο να μην εκτονωθεί, και υπό τέτοιες συνθήκες, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αποκτήσει ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο. Ωστόσο, η κατάκτηση του πολιτισμού μετατρέπει τη μορφή αυτής της έντασης σε οργανωμένο σεξουαλικό σύνθημα ή ατομική φραστική σεξουαλική επίθεση στον διαιτητή ή στον επιθετικό της αντίπαλης ομάδας. Και βέβαια, τα κοινωνικά στερεότυπα θα επιβάλλουν και τον ομοφοβικό χαρακτήρα στην επίθεση αυτή.
Μοναδική εξαίρεση στα παραπάνω αποτελεί -φευ!- η ίδια η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, το γκολ. Τότε, τα στερεότυπα καταρρέουν, η ομοφοβία παραμερίζει και το γκολ γιορτάζεται ως ένας συλλογικός μικρός οργασμός, ως μια λιβιδινική έγχυση-καταξίωση μιας μεταφορικής πρωκτικότητας που συνοδεύεται από μια ολόκληρη συναισθηματική αναπαράσταση (όπως θα αποτολμούσα να σκεφτώ σε προηγούμενη ανάρτηση).

Στη Ελλάδα υπάρχουν σε Σούπερ Λιγκ και Β' εθνική 34 ομάδες και αγωνίζονται συνολικά περίπου 750 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Αν θεωρήσουμε σωστό το χονδρικό υπολογισμό ότι το 10% των ελλήνων είναι ομοφυλόφιλοι, αυθαίρετα υπολογίζω ότι οι ομοφυλόφιλοι ποδοσφαιριστές στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι γύρω στους 75.
Το να ζητήσουμε βέβαια κάποιος ομοφυλόφιλος έλληνας ποδοσφαιριστής να εκφράσει ελεύθερα τις σεξουαλικές του προτιμήσεις είναι ένα καλό αστείο. Άλλωστε και στην Αγγλία, όπου η κοινωνία βρίσκεται μερικά χρόνια μπροστά στα ζητήματα κοινωνικής ενσωμάτωσης, ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που εκδήλωσε ανοιχτα την ομοφυλοφιλία του, ο Justin Fashanu, αυτοκτόνησε πριν από 11 χρόνια!



ΥΓ οι φωτογραφίες είναι τοποθετημένες προς χάριν αστειότητος αλλά απεικονίζουν χαρακτηριστικά τη σημειολογία του σεξουαλικού περιεχομένου των συλλογικών οπαδικών συνθήματων, ο δε τίτλος της ανάρτησης ένα παράδειγμα ομοφοβικής ατομικής-οπαδικής στάσης

το μοντέλο Ηλείας

με αφορμή τα μέτρα της κυβέρνησης για την άμεση ανακούφιση των πληγέντων, παρουσιάζουμε δείγμα της επερχόμενης κολλεξιόν του "Στάχτη και Burberry" με το γενικότερο τίτλο "Πυρόπληκτοι 2009-2010".

Φωτογραφίζεται και παρουσιάζει το μοντέλο Ηλείας.

Ο Ηλείας φοράει ένα νέο κομψό σύνολο με ειδική πυροπροστατευτική επίστρωση και επένδυση που παρουσιάζει υψηλό δείκτη πυραντίστασης και καλύπτει απόλυτα τις απαιτήσεις πυροπροστασίας. Οι επικαλύψεις και τα χρώματα προσφέρουν προστασία στις επιδράσεις του περιβάλλοντος και επιτυγχάνουν μια αισθητική εμφάνιση. Σε περίπτωση πυρκαγιάς οι οργανικές επικαλύψεις παραμένουν άκαφτες και προσφέρουν αξεπέραστο στυλ και απόλυτη προστασίας:

Τζάκετ: μονόχρωμο πιγμέντο από σκόνη ψευδαργύρου ή αλουμινίου, άνοιγμα με φερμουάρ, πατιλέτα κουμπιά τρουκ ματ στον ίδιο τόνο. Φάσα στο τελείωμα, πλαϊνές χωστές τσέπες. Σταματά τον καπνό, καθυστερεί την εξάπλωση της φλόγας και τη μεταφορά της θερμότητας.Τιμή 230€

Παντελόνι: στρατιωτικό καπαρντινα, ατσαλακωτο, ενισχυμενο στον καβαλο, ελληνική παραλλαγη. Πολυκυτταρικό στρώμα και θερμομονωτικό με προκαθορισμένο βαθμό αντίστασης στη φωτιά έτσι ώστε να παρεμποδίζεται η εξάπλωσή της. Τιμή 110€

Καπέλο από ριπ ύφασμα και υλικά προηγμένης τεχνολογίας από ενώσεις καδμίου, νικελίου και οξείδια μετάλλων ώστε να μειώνεται η εφίδρωση και ανάπτυξη βακτηριδίων. Τιμή 45€

 Mάσκα: από ειδικό πυράντοχο τζάμι με συρμάτινο πλέγμα πολλαπλών στρώσεων με φιλμς αφρού για ειδικότερες απαιτήσεις. Τιμή 100€ 
Αξεσουάρ-σκεύη: πωλούνται και ξεχωριστά σε κουτί δώρου, που προστατεύει συγχρόνως και από τυχόν χτυπήματα, και αποτελούν ένα υπέροχο δώρο προς τους φίλους σας και για νιόπαντρα ζευγάρια.

Το παραπάνω σύνολο εκτός από πυράντοχα χρώματα και χρώματα πυροπροστασίας, διατίθεται και σε χρώματα επιβραδυντικά φλόγας και χρώματα επιβραδυντικά φωτιάς με διόγκωση. Μια ακόμα αποκλειστικότητα των καταστημάτων μας.

πυρ, πυρ, πύραυλος

Από ό,τι με κάνει να υπάρχω, αντιλαμβάνομαι πια μόνο το δέος, καθώς συγκρίνω την ανημποριά μου με τη δύναμη της φωτιάς. Αδυνατώ να κατανοήσω την καταστροφή γιατί ποτέ δε διδάχθηκα την αξία του κατεστραμμένου. Δεν αναγνωρίζω τη δική μου συμμετοχή γιατί ποτέ δε διένησα την απόσταση που με χωρίζει από εκείνη. Η οργή μου και ο θυμός είναι κατασκευάσματα της τηλεόρασης και των αγανακτισμένων ιστολογίων, ακριβώς όπως και η χαρά μου, η λύπη μου και η εθνική μου υπερηφάνεια στις ποδοσφαιρικές νίκες. Μόνη μου ελπίδα το πυροσβεστικό αεροπλάνο και η προσμονή του χειρότερου.

Μην αγανακτείς μαλάκα, και συ το ίδιο είσαι...

το πρωτάθλημα αρχίζει και η εξέδρα πλημμυρίζει από την ενορμητική ιστορία του υποκειμένου

Με αφορμή την έναρξη του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, θα αποτολμήσω θρασύτατα μια ψυχαναλυτική προσέγγιση της επιθυμίας του έλληνα οπαδού, ως απόρροια της ψυχοσεξουαλικής του εξέλιξης, να οργανώσει την οπαδική του ύπαρξη ακολουθώντας τα στάδια της λίμπιντο.

Το γήπεδο, ως γνωστόν, αποτελεί το χώρο μιας συμβολικής φαντασιογενετικής διεργασίας που επιτρέπει τη θεωρητικοποίηση. Αυτό βέβαια δύσκολα κάποιος είναι σε θέση να το αντιληφθεί όταν απ' το ημίχρονο κιόλας η ομάδα έχει φάει τρία.

Στο γήπεδο αντιλαμβάνεται κανείς την συνύπαρξη όλων των αμυντικών μηχανισμών του ψυχισμού: από τη συγχυτική-ονειρική ψευδαίσθηση της ευρωπαϊκής κούπας στο τέλος της σεζόν, ως την τελετουργικοποιημένη μετουσίωση μέσα απ' τις "φιέστες" και τις οπαδικές τελετουργίες, όταν αντί για το κύπελλο κερδίζουμε τουλάχιστο τον ιστορικό Παναρκαδικό.
Όλα αυτά στο πλαίσιο μιας ανεπαρκούς οιδιποδειακής οργάνωσης περιοριζόμενης κυρίως στην στοματική εξουσία (γνωστό το σύνθημα "γαμιέται η ο ΠΑΟ και η Λεωφόρος") και στην εκφοβιστική παρουσία μιας γνώριμης πατριαρχικής φιγούρας που κρατά τον έλεγχο (ο οποιοσδήποτε ακατανόμαστος διαιτητής). Εδώ η οπαδική στοματικότητα στοχεύει τη γενετήσια εξουσία του διαιτητή, με το ζήτημα του ευνουχισμού (καμιά φορά και κυριολεκτικού) να προεξέχει.

Για την εδραίωση της συλλογικής φαντασίωσης των οπαδών (για παράδειγμα: ο μεγάλος τελικός) χρειάζεται οπωσδήποτε ο γλωσσικός φαντασιωτισμός (ένας οπαδικός ύμνος ή ένα καινούργιο υβριστικό σύνθημα για το αριστερό εξτρέμ της αντιπάλου), ο οποίος και θα οργανώσει το αμυντικό υλικό (δεν εννοώ βέβαια την αμυντική γραμμή που έχει ήδη εισπράξει τα γκολάκια). Η οργάνωση αυτή είναι ανάλογη προς την αρχή: δυσαρέσκεια/ευχαρίστηση (ειδικά εμείς οι βάζελοι στη δυσαρέσκεια κάναμε μεταπτυχιακά), όχι μόνο αναφορικά με τη προσυνειδιακή δυναμική της αλλά και με το αμυντικό σύνολο του ομαδικού ψυχικού οργάνου (επαναλαμβάνω: δεν αναφέρομαι στην αναγκαιότητα του παναθηναϊκού για καινούργιο στόπερ). Ωστόσο, όλα τα παραπάνω πιστοποιούν μια άλλη αναγκαιότητα: αυτή της μεταφυσικής παρουσίας του θεού (Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι ο Σισέ εκπληρώνει την ανάγκη αυτή σε ένα μεγάλο κομμάτι του οπαδικού ψυχισμού) και την οργάνωση θρησκευτικού περιεχομένου που τη πλαισιώνει (γνωστά άλλωστε τα οπαδικά συνθήματα: "ΠΑΟ θρησκεία θύρα 13" και "Θρύλε Θεέ μου Ολυμπιακέ μου).

Αν βέβαια η συγχρονική διάσταση του ελληνικού οπαδικού όντος έρχεται σε αντίθεση με τη διαχρονική αντίληψη της ψυχανάλυσης και την οντολογική θεώρηση αυτού του πρωτοφανούς γηπεδικού πολυθεϊσμού, (Γκέκας, Ογκουνσότο, Καραγκούνης, Μπακαγιόκο και το λοιπό ολύμπιο ποδοσφαιρικό πάνθεο), το παρακάτω βίντεο είναι απόλυτα διαφωτιστικό:

η σκέψη μου άντλησε στοιχεία από το βιβλίο "θεοφαγία" του Ν. Νικολαΐδη, βιβλιοπωλείο της εστίας, 1994

ευτυχώς, κάπου αλλού υπάρχει κράτος

αποκαλύφθηκαν από τις ελεεινές λονδρέζικες δωρεάν φυλλάδες τα σχέδια της βρετανικής κυβέρνησης για το νέο κύμα της γρίππης των χοίρων που θα δροσίσει τους πανικόβλητους λουόμενους αναγνώστες τους τον Σεπτέμβρη:

1. για τις περιοχές που θα πληγούν περισσότερο προβλέπονται ειδικοί ομαδικοί τάφοι νέας τεχνολογίας-θαύματα μηχανικής, ανοιγμένοι εκ των προτέρων, κατάλληλοι για μεγάλο αριθμό νεκρών που δε σχετίζονται μεταξύ του με δεσμούς συγγένειας. Οι τάφοι θα ανοιχτούν σε ειδικό χώρο που θα επιτρέπει απρόσκοπτες συνεχείς ταφές. Παρά το συνωστισμό, κάθε νεκρός θα δικαιούται τη δική του ειδική διακεκριμένη θέση στο τάφο.
2. ειδικά καμιόνια και κοντέϊνερ καθώς και φουσκωτοί αποθηκευτικοί χώροι θα χρησιμοποιηθούν για προσωρινή αποθήκευση των πτωμάτων, ωστόσο γίνεται σαφές πως φορτηγά-ψυγεία δε θα χρησιμοποιηθούν.
3. τα νεκροταφεία και τα κρεματόρια θα δουλεύουν 7 μέρες την εβδομάδα και ενδεχομένως να χρειαστεί να προσλάβουν έξτρα προσωπικό
4. επισημαίνεται με αυστηρότητα πως οι συγγενείς που θα επιθυμήσουν νεκρώσιμες τελετές και μνημόσυνα θα είναι προτιμότερο να τις τελέσουν σε δικό τους χώρο.
5. δε θα είναι δυνατή η ταφή σε οικογειακούς τάφους
6. θα ψηφιστεί νέος νόμος που θα επιταχύνει και διευκολύνει τις διαδικασίες για τη καύση των νεκρών.
7. τα γραφεία κηδειών συστήνεται να φροντίσουν άμεσα για την επάρκεια των φερέτρων
8. συνταξιούχοι γιατροί θα επανέλθουν στη δράση για να αποσυμφορήσουν τους εν ενεργεία γιατρούς από τη συγγραφή των πιστοποιητικών θανάτου.
9. βρετανοί πολίτες που θα πεθάνουν από τη γρίπη στο εξωτερικό δε θα έχουν τη δυνατότητα να μεταφερθούν τα πτώματά τους στη πατρίδα.
10. παρακαλούνται οι πολίτες να δώσουν από τώρα αίμα για τη περίπτωση που οι συστηματικοί αιμοδότες αρρωστήσουν (οπότε η προσφορά αίματος απαγορεύεται)

Όπως διαπιστώνει κανείς, δεν υπάρχει ελπίδα. Αλλά ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει ελπίδα, υπάρχει κράτος!

(απαραίτητη σημείωση: η ανάρτηση αυτή ΔΕΝ είναι σατιρική, απόδειξη εδώ και εδώ)

άντε, να ζήσετε να με θυμάστε...

ἡ δὲ Σωσάννα ἦν τρυφερὰ σφόδρα, οἱ δὲ άρχονται ἐκέλευσαν ὅπως ἐμπλησθῶσι τοῦ κάλλους αὐτῆς

Καθώς η αθώα και όμορφη Σωσάννα έπαιρνε το μπάνιο της, δύο ηλικιωμένοι άντρες τη πλησιάζουν και ποθώντας τη την απειλούν πως θα τη κατηγορήσουν για μοιχεία αν δε κοιμηθεί μαζί τους. Η Σωσάννα αρνείται και πληρώνει τις συνέπειες της άρνησής της.
Τα πρόσωπά τους συγκαταβατικά προστάζουν τη συναίνεσή της καθώς τα χέρια τους καταδεικνύουν την υπόσχεση της επικείμενης βιαιότητας. Το έντονο κόντραστ στο φως και οι σκιές στα πρόσωπα και τα σώματα αφήνουν τη λευκή αθωότητα της νεαρής Σωσάννας εκτεθειμένη σε αυτή τη τρομακτική ρεαλιστικότητα των προθέσεων των δύο ηλικιωμένων.
Είναι αυτή η υπόσχεση της βίας που με καθηλώνει σε αυτόν τον πίνακα, και η αδυναμία της αθωότητας να αντισταθεί στην εξουσία που της ασκείται. Είναι το ίδιο το παιχνίδι της εξουσίας, που όταν δε σε ταπεινώσει με τους δικούς του κανόνες γνωρίζει τον τρόπο να σε πονέσει ακόμα περισσότερο.
Η βιβλική περικοπή (απόκρυφα 15-24, π. διαθήκη) από την οποία εμπνεύστηκε ο ζωγράφος δικαίωσε ηθικά τη Σωσάννα. Η αθωότητά της αποδείχτηκε και ο λιθοβολισμός της αποφεύχθη. Πόση δικαίωση θα έβρισκε άραγε στη πραγματική ζωή;


ο πίνακας του Guido Reni "Susannah and the Elders" (1620-5) βρίσκεται στο δωμάτιο 32 της εθνικής πινακοθήκης του Λονδίνου

υπάρχουν διόδια στις φαντασιώσεις;

μαζική έξοδος ενόψει δεκαπενταύγουστου οι τελευταίοι των Μοϊκανών με κάθε μέσο εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα οι αδειούχοι με σύμμαχο τον καλό καιρό ουρές σχηματίζουν τα αυτοκίνητα στο ρεύμα εξόδου όπου φύγει φύγει με αεροπλάνα και βαπόρια φεύγουν και οι τελευταίοι κορυφώνεται η έξοδος με πληρότητα που αγγίζει το 100% αυξημένη είναι από το πρωί η κίνηση των οχημάτων στις δύο εθνικές οδούς...

Η έξοδος του Δεκαπενταύγουστου μοιάζει η ιερότερη όλων των αστικών αξιών. Είναι η αυθεντικότερη και πιο ηγεμονική απεικόνιση του τρόπου που έχουμε επιλέξει να ζήσουμε μέχρι να πεθάνουμε και το πραγματικό της νόημα βρίσκεται στο ακατανόητο πάθος της πραγματοποίησής της: η συνειδητοποίηση της ανάγκης της αίσθησης ότι εξακολουθούμε ζωντανοί και όχι αναπνέοντες νεκροί του γραφείου και του υπολογιστή.

Αλλά αυτό δε φτάνει για να δώσει στην έξοδό μας αξία μεγαλύτερη από ένα διάλλειμα για τσιγάρο στο γραφείο ή ανανέωσης του status στο facebook. Γιατί στη πραγματικότητα αυτή η έξοδος υπάρχει για να αφεθούμε, να ενδώσουμε ανερυθρίαστα στη διαστροφή.

Μα μέσα στο κομφούζιο των διοδίων και της ουράς στο μπαρ του πλοίου, ο αρχικός ενθουσιασμός της υποταγής στη διαστροφή χρειάζεται να μεταπέσει σε ντελίριο για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει. Για να συνειδητοποιήσουμε τότε πως το ντελίριο είναι μόνο το πρώτο βήμα, η ασφαλέστερη μάσκα της φαντασίωσης ενός (τι έκπληξη!) τροχαίου ή ενός διήμερου ακατάπαυστου σεξ με αγνώστους. Και η φαντασιωσική αναγκαιότητα, όσο το πλήθος των συνταξιδιωτών αυξάνει, γεμίζει με χαρούμενες, καταπιεσμένες ακατανόμαστες εικόνες: βιασμούς, δολοφονίες, λεηλασίες, ίσως και κανιβαλισμό υπό το ευγενές σάουντρακ των απελπισμένων κραυγών μιας γυναίκας-επιζώντος ενός φρικτού τροχαίου.

Πόσο ασύμφορη είναι για ένα αστό η πραγματοποίηση των απόκρυφων φαντασιώσεων σε μια ακόμα έξοδο του δεκαπενταύγουστου! Βλέπει δίπλα του τον/την συνοδηγό, αντιλαμβάνεται πως αποτελεί το λιγότερο από ό,τι ποτέ έχει επιθυμίσει και χαμογελά συγκαταβατικά, όχι στο συνοδηγό, στη μοίρα. Βάζει πρώτη και φεύγει γιατί αλλιώς θα βρει μπροστά το μένος του αγανακτισμένου υπάλληλου των διοδίων που βρίζει σιωπηλά μπρος στη θέα χιλιάδων αυτοκινήτων να περιμένουν ανυπόμονα και αυτά τη δική τους εκπλήρωση της ετήσιας αυγουστιάτικης φαντασίωσης.

Το παρακάτω βίντεο είναι απόσπασμα από το "weekend" του Γκοντάρ. Σε ένα ασύλληπτο μονόπλανο διηγείται το μποτιλιάρισμα των αστών σε κάποια γαλλική εξοχή ένα παρόμοιο σαββατοκύριακο.

Hiroshima/mon amour

HE: You saw nothing in Hiroshima.
SHE: I saw everything. Everything...

SHE: I saw the newsreels.
On the second day, History tells,
I'm not making it up,
on the second day certain species of animals rose again from the depths of the earth and from the ashes.
Dogs were photographed for all eternity.
I saw them.
I saw the newsreels.
I saw them.
On the first day.
On the second day.
On the third day.
HE: You saw nothing. Nothing.

HE: You made it all up
SHE: Nothing

όλα/τίποτα
Hiroshima/mon amour

το αριστούργημα του Αλέν Ρεναί επιβεβαιώνει τη σχέση μας με την ιστορία: είμαστε αιχμάλωτοί της, καταδικασμένοι να αντιλαμβανόμαστε μονάχα την αμφισημία της, έρμαια της ζοφερής ατέλειας της μνήμης.

SHE: Just as in love
this illusion exists,
this illusion of being able never to forget,
so I was under the illusion that I would never forget Hiroshima
Just as in love

Αγκαλιασμένα σώματα, γυμνά, πυρακτωμένα από έρωτα ή από 10.000 πυρηνικούς βαθμούς
το όμορφο (mon amour) και το τρομακτικό (Hiroshima) σε μια άβολη συμμαχία.

καταστροφή/αγάπη
ψευδαίσθηση/μνήμη
Hiroshima/mon amour

SHE: γιατί να αρνούμαστε τη προφανή αναγκαιότητα της θύμησης;

όλη η ταινία εδώ