Από ό,τι με κάνει να υπάρχω, αντιλαμβάνομαι πια μόνο το δέος, καθώς συγκρίνω την ανημποριά μου με τη δύναμη της φωτιάς. Αδυνατώ να κατανοήσω την καταστροφή γιατί ποτέ δε διδάχθηκα την αξία του κατεστραμμένου. Δεν αναγνωρίζω τη δική μου συμμετοχή γιατί ποτέ δε διένησα την απόσταση που με χωρίζει από εκείνη. Η οργή μου και ο θυμός είναι κατασκευάσματα της τηλεόρασης και των αγανακτισμένων ιστολογίων, ακριβώς όπως και η χαρά μου, η λύπη μου και η εθνική μου υπερηφάνεια στις ποδοσφαιρικές νίκες. Μόνη μου ελπίδα το πυροσβεστικό αεροπλάνο και η προσμονή του χειρότερου.
Μην αγανακτείς μαλάκα, και συ το ίδιο είσαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;