υπάρχουν διόδια στις φαντασιώσεις;

μαζική έξοδος ενόψει δεκαπενταύγουστου οι τελευταίοι των Μοϊκανών με κάθε μέσο εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα οι αδειούχοι με σύμμαχο τον καλό καιρό ουρές σχηματίζουν τα αυτοκίνητα στο ρεύμα εξόδου όπου φύγει φύγει με αεροπλάνα και βαπόρια φεύγουν και οι τελευταίοι κορυφώνεται η έξοδος με πληρότητα που αγγίζει το 100% αυξημένη είναι από το πρωί η κίνηση των οχημάτων στις δύο εθνικές οδούς...

Η έξοδος του Δεκαπενταύγουστου μοιάζει η ιερότερη όλων των αστικών αξιών. Είναι η αυθεντικότερη και πιο ηγεμονική απεικόνιση του τρόπου που έχουμε επιλέξει να ζήσουμε μέχρι να πεθάνουμε και το πραγματικό της νόημα βρίσκεται στο ακατανόητο πάθος της πραγματοποίησής της: η συνειδητοποίηση της ανάγκης της αίσθησης ότι εξακολουθούμε ζωντανοί και όχι αναπνέοντες νεκροί του γραφείου και του υπολογιστή.

Αλλά αυτό δε φτάνει για να δώσει στην έξοδό μας αξία μεγαλύτερη από ένα διάλλειμα για τσιγάρο στο γραφείο ή ανανέωσης του status στο facebook. Γιατί στη πραγματικότητα αυτή η έξοδος υπάρχει για να αφεθούμε, να ενδώσουμε ανερυθρίαστα στη διαστροφή.

Μα μέσα στο κομφούζιο των διοδίων και της ουράς στο μπαρ του πλοίου, ο αρχικός ενθουσιασμός της υποταγής στη διαστροφή χρειάζεται να μεταπέσει σε ντελίριο για να μπορέσει να συνεχίσει να υπάρχει. Για να συνειδητοποιήσουμε τότε πως το ντελίριο είναι μόνο το πρώτο βήμα, η ασφαλέστερη μάσκα της φαντασίωσης ενός (τι έκπληξη!) τροχαίου ή ενός διήμερου ακατάπαυστου σεξ με αγνώστους. Και η φαντασιωσική αναγκαιότητα, όσο το πλήθος των συνταξιδιωτών αυξάνει, γεμίζει με χαρούμενες, καταπιεσμένες ακατανόμαστες εικόνες: βιασμούς, δολοφονίες, λεηλασίες, ίσως και κανιβαλισμό υπό το ευγενές σάουντρακ των απελπισμένων κραυγών μιας γυναίκας-επιζώντος ενός φρικτού τροχαίου.

Πόσο ασύμφορη είναι για ένα αστό η πραγματοποίηση των απόκρυφων φαντασιώσεων σε μια ακόμα έξοδο του δεκαπενταύγουστου! Βλέπει δίπλα του τον/την συνοδηγό, αντιλαμβάνεται πως αποτελεί το λιγότερο από ό,τι ποτέ έχει επιθυμίσει και χαμογελά συγκαταβατικά, όχι στο συνοδηγό, στη μοίρα. Βάζει πρώτη και φεύγει γιατί αλλιώς θα βρει μπροστά το μένος του αγανακτισμένου υπάλληλου των διοδίων που βρίζει σιωπηλά μπρος στη θέα χιλιάδων αυτοκινήτων να περιμένουν ανυπόμονα και αυτά τη δική τους εκπλήρωση της ετήσιας αυγουστιάτικης φαντασίωσης.

Το παρακάτω βίντεο είναι απόσπασμα από το "weekend" του Γκοντάρ. Σε ένα ασύλληπτο μονόπλανο διηγείται το μποτιλιάρισμα των αστών σε κάποια γαλλική εξοχή ένα παρόμοιο σαββατοκύριακο.