1.6.10

από τη διαδήλωση στο Λονδίνο για το μακελειό στη νηοπομπή προς τη Γάζα (Gaza flotilla massacre London demonstration)

Η διαδήλωση στο Whitehall ακριβώς μπροστά από την οικεία του πρωθυπουργού στη Downing Street 10 ήταν προγραμματισμένη ήδη, αλλά το σοκαριστικό γεγονός της εν ψυχρώ δολοφονίας των ακτιβιστών την έκανε κατεπείγουσα και επιβεβλημένη. Καθ' οδόν, αισθανόμουν το ίδιο μουδιασμένος όπως στη δολοφονία των τριών της Marfin. Ήταν η άδικη απώλεια πάνω απ' όλα μα και το απρόσμενο ενός γεγονότος που αλλάζει απότομα το τρόπο που αντιμετωπίζεις τον κόσμο και την αναγκαιότητα που καθορίζει τις αποφάσεις σου. 



Η συγκέντρωση είχε πάθος και ξεχείλιζε οργή. Δεν ήταν μόνο η καταδίκη του σιωνισμού, της απάνθρωπης στάσης του Ισραήλ, τις πειρατείας και της δολοφονίας, ήταν και η συνεχής και επιτακτική απαίτηση προς τη κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της διακρίνοντας το δίκαιο από το άδικο. Με μια φωνή και μια γροθιά από αυτό το ανομοιογενές μωσαϊκό φυλών που κατοικούν στη πόλη, που όμως η διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους δεν τίθεται στη φυλή, το χρώμα ή τη θρησκεία αλλά στο αν πολεμούν ή όχι ενάντια στην ανισότητα. Για αυτό και οι Εβραίοι σήμερα φώναζαν δίπλα στους μουσουλμάνους, και οι Έλληνες δίπλα στους Τούρκους, και οι Βρετανοί και αυτοί μαζί αναμειγμένοι μέσα στο πλήθος. 



Η ομάδα των υπερορθόδοξων Εβραίων της παρακάτω φωτογραφίας έκλεψε τη παράσταση στη προσυγκέντρωση. Κρατώντας παλαιστινιακές σημαίες και πικέτες κατά του σιωνιστικού χαρακτήρα του ισραηλινού κράτους υπέμειναν σιωπηλά την αχόρταγη καταγραφή αυτού του όμορφου παράδοξου της παρουσίας τους από τα ασταμάτητα φωτογραφικά κλικ επαγγελματιών και μη φωτογράφων. Ένας τους βρισκόταν καθ' όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης βαθιά απορροφημένος στην ανάγνωση προσευχών. 


Δεν έχω την απαιτούμενη εμπειρία για να εκτιμήσω αν η πορεία ήταν πολυπληθής ή όχι. Με ελληνικά δεδομένα, ο όγκος της ήταν παρόμοιος με τον όγκο μεσαίων διαδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα. Για τα δεδομένα του Λονδίνου, δεδομένου πως η ακτιβιστική δράση εδώ έχει συνήθως διαφορετικό περιεχόμενο, δεν έχω (ακόμη) ιδέα αλλά υποθέτω πως θα ήταν από τις μικρές. 
Οφείλω βέβαια να καταγράψω πως πυκνός ήταν ο όγκος των τουριστών, λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, στο Southbank, τη νότια όχθη του Τάμεση. Δε ξέρω αν όφειλαν να γνωρίζουν, αποτελούν άλλωστε μόνο ένα ακαθόριστο, αδόμητο πλήθος που ο τουρισμός τους συγκεντρώνει τυχαία όλους μαζί στον ίδιο τόπο και τους αποστασιοποιεί προσωρινά από την αληθινή ζωή. Μα ακριβώς αυτή τους η αποστασιοποίηση φάνταζε για μένα αβάσταχτη εκείνη τη στιγμή. Διότι και τα πτώματα στο πλοίο Mavi Marmara άνηκαν σε ανθρώπους που και εκείνοι ασκούσαν το δικαίωμα να ονομάζονται πολίτες του κόσμου. Αλλά αυτοί τώρα δε ζουν. 
Ωστόσο, και αν μπορεί να μου συγχωρεθεί ο κυνισμός, η διαδρομή από τον τόπο συγκέντρωσης προς την ισραηλινή πρεσβεία θα έχρηζε για τους τουρίστες ιδιαίτερου ενδιαφέροντος μιας και περνούσε από τον Big Ben και τη βουλή των κοινοτήτων (φώτο), μιας και έφερνε στα αριστερά το αβαείο του Westminster, συναντούσε τη Βικτόρια με τα περίφημα θέατρά της, ανέβαινε προς το κατάφυτο Hyde park corner, διέσχιζε την αυτοκρατορική Kensington Road, περνούσε μπροστά από το αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα του Royal Albert Hall και το πολυτελές Albert Memorial (φώτο) και έφτανε μέχρι τη καρδιά του αριστοκρατικού Kensington, πολύ κοντά στο κοσμοπολίτικο Notting Hill, όπου θα επέτρεπε με ενθουσιασμό στο τέλος ακόμα περισσότερα ψώνια. 



Η πορεία ολοκληρώθηκε στο κτίριο της πρεσβείας του Ισραήλ, το οποίο δεν ήταν αποκλεισμένο από αστυνομικά λεωφορεία, δεν ήταν περικυκλωμένο από χιλιάδες αστυνομικούς και δεν λούστηκε ποτέ από δεκάδες δακρυγόνα. Οι διαδηλωτές κατά ένα περίεργο λόγω δεν ήταν εχθροί! Η μαζική έκφραση αποτροπιασμού για ένα δολοφονικό κράτος και η απαίτηση για στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα για ένα λαό υπό συνεχή γενοκτονία δεν αντιμετωπίστηκε ως εχθρική κίνηση, δεν κρίθηκε απαραίτητο να κατασταλεί με τον πιο ετσιθελικό τρόπο! Λες και ξαφνικά το να διαδηλώνεις εξακολουθεί να παραμένει δικαίωμα! (Προφανώς και δε τρέφω την αυταπάτη πως η καταστολή δε θα ήταν μαζική και άμεση σε περίπτωση θερμόαιμης πρωτοβουλίας, όμως η αυτοσυγκράτηση ήταν σχεδόν προϋπόθεση για τους διοργανωτές προκειμένου να προχωρήσουν. Άλλωστε από τη προηγούμενη διαδήλωση για τη Γάζα, κάποιοι είναι ακόμα στη φυλακή. Με αυτή τη διαδήλωση, η ισραηλινή κυβέρνηση των δολοφόνων δεν έπεσε αλλά κατάλαβε για τα καλά πόσο μισητή είναι, το ίδιο και η νέα βρετανική που τέθηκε με τον πιο άμεσο τρόπο εμπρός των δικών της ευθυνών. Χωρίς επιπολαιότητες από πλευράς διαδηλωτών, χωρίς ανούσιες απώλειες-συλλήψεις, χωρίς τον τρόμο, χωρίς τις μαζικές εξορμήσεις του ιππικού).   


Άφησα για το τέλος μερικές αποκλειστικές φωτογραφίες από τη δράση του black block. Οι γνωστοί άγνωστοι "μαύροι" ήταν και πάλι εκεί, με τα πρόσωπά τους καλυμμένα, κουβαλούσαν ύποπτα σακίδια στη πλάτη, περπατούσαν αμέριμνοι κρατώντας σημαίες και πορτοκαλάδες...

2 σχόλια:

  1. Πολύ ωραία η ανταπόκρισή σου,
    Ίσως σε ενδιαφέρει και αυτή η πτυχή της ιστορίας που εκτυλίσσεται στο Ισραήλ:
    http://yporealismos.blogspot.com/2010/05/blog-post_22.html

    όσο για τις τελευταίες φωτογραφίες ...τι να πεις, είδα σήμερα και την Περσέπολις (αν δεν την έχεις δει σου την προτείνω ανεπιφύλακτα) όπου θίγεται μεταξύ άλλων το θέμα των ταυτοτήτων, των κοινωνικών αγώνων και των προκαταλήψεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. μαριάνα σε ευχαριστώ για το λινκ. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα γνώση. Παραθέτω όλο το κείμενο εδώ (ελπίζω να μην έχει πρόβλημα ο συντάκτης) για όποιον τυχερό διαβάσει τους σχολιασμούς μας (χεχε):

    μπλογκ:yporealismos.blogspot.com
    συντάκτης: caveman
    λινκ:http://yporealismos.blogspot.com/2010/05/blog-post_22.html

    Η βία της αρχαιολογίας

    Στην Παλαιστινιακή γειτονιά Silwan της Ιερουσαλήμ η αρχαιολογία επιστρατεύεται ως μέσο εκδίωξης των κατοίκων και αρπαγής της γης τους από το Ισραηλινό κράτος. Τα τελευταία χρόνια σχεδόν όλα τα πάρκα της γειτονιάς έχουν ανακηρυχθεί σε αρχαιολογικούς χώρους, έχουν περιφραχτεί και φρουρούνται από στρατιώτες. Με την πρόφαση ότι κάτω από τα σπίτια των Παλαιστινίων βρίσκονται τα κατάλοιπα της αρχαίας πόλης του Δαβίδ, έχει αποφασιστεί η κατεδάφιση εκείνων των συνοικισμών που "εμποδίζουν" την πραγματοποίηση του ενιαίου αρχαιολογικού πάρκου, το οποίο θα "αναδείξει" ένα ακόμη "μνημείο της παγκόσμιας πολιτισμικής κληρονομιάς". Βέβαια, σε κάποια από τα σημεία του μελλοντικού πάρκου, στη θέση των παλαιστινιακών κατοικιών έχουν ήδη χτιστεί σπίτια για τους ισραηλινούς εποίκους. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι "ανασκαφές" στους χώρους των Παλαιστινίων ξεκίνησαν χωρίς καμία προειδοποίηση και αρκετοί από εκείνους που κινήθηκαν νομικά ενάντια στην παραβίαση του προσωπικού τους χώρου συνελήφθησαν.
    Η αρχαιολογία έχει από πολύ παλιά προσδεθεί στο άρμα του εθνικισμού (εδώ στην Ελλάδα το γνωρίζουμε πολύ καλά αυτό). Στη Silwan, αλλά και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή της Ιερουσαλήμ, η βασική στρατηγική της αρχαιολογικής υπηρεσίας συνίσταται στην αναζήτηση της εβραϊκής ιστορίας της περιοχής και στην καταστροφή των αραβικών μνημείων.
    Η αποικιοκρατική πολιτική του Ισραηλινού κράτους φοράει στην περίπτωση αυτή την εξευγενισμένη μάσκα της "επιστήμης της αρχαιολογίας" προς όφελος υποτίθεται του παγκόσμιου πολιτισμού.
    Τελικά είχε δίκιο ο Walter Benjamin όταν έγραφε ότι δεν υπάρχει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας.

    Την ταινία δεν την έχω δει αλλά έχω διαβάσει το κόμικ. Παεπιπτόντως, η ίδια κοινωνία, η ιρανική, στερείται αυτές τις μέρες έναν άλλο σημαντικό καλλιτέχνη, τον σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί, που φυλακίστηκε λόγω των φιλελεύθερων ιδεών του.
    Όσο για τις γυναίκες στις φώτο, με τη πρώτη πηγαίναμε σχεδόν παράλληλα σε όλη τη πορεία. Κόντεψα να τρελαθώ από τη μοναξιά που εξέπεμπε, αλλά αυτό πάλι μπορεί να ήταν μια παρερμηνεία των δικών μου συναισθημάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έχεις κάτι να προσθέσεις;

οι πελάτες μας ψώνισαν και αυτό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

διάβασε και αυτό

AddThis