27.1.11

άσυλο και έξω από το ίδρυμα

Αισθάνομαι αλληλέγγυος με τους καταληψίες μετανάστες της νομικής. Και χαίρομαι που αποφάσισαν (οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι γι' αυτούς) να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης για την παραχώρηση ασύλου ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα. 

Η ιστορία τους γίνεται πια τόσο έντονα στιγματισμένη από αυτές τις δύο λέξεις "ίδρυμα" και "άσυλο" που με προκαλεί να συγκεντρωθώ σε αυτές. Το άσυλο είναι τόπος κατοικίας, ασφαλής, απαραβίαστος, τόπος που δε μπορεί να συληθεί. Εκείνοι που κατοικούν σε αυτόν απολαμβάνουν φροντίδα, περίθαλψη και ειδική αντιμετώπιση [*]. Μα πάνω απ' όλα, το δικαίωμα να διατηρούν την ετερότητά τους. Να συνεχίσουν να είναι αυτό που είναι όταν οι γύρω τους είναι κάτι διαφορετικό. Το άσυλο είναι ένας τόπος αφ-ιερωμένος στη προστασία του έτερου, το μέρος όπου το έτερο είναι ιερό. Το ίδρυμα, από την άλλη, υπάρχει, έχει ιδρυθεί για ένα σκοπό χρηστικό. Και αυτό είναι που το στερεί από την ιερότητα του ασύλου.

Οι συγκεκριμένοι μετανάστες μέσα από τη δυστυχία και την εξαθλίωσή τους, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται, λένε στην ελληνική κοινωνία κάτι πολύ σημαντικό. Κατέλαβαν ένα ίδρυμα όπου κάποιο διαφορετικό είδος ασύλου είναι προς το παρόν εξασφαλισμένο. Χρησιμοποιώντας το πανεπιστημιακό θέλουν να στρέψουν τη προσοχή της ακριβώς στο άσυλο, καλώντας τους προς εξαθλίωση Έλληνες να στραφούν στα απομεινάρια του εσωτερικού τους νόμου και να αναζητήσουν μέσα τους τα ίχνη των πολιτισμικών τους επιτευγμάτων. Δύο από τα οποία υπήρξαν ανέκαθεν η αναζήτηση της ταυτότητας του ατόμου ως πολίτη και η προστασία του έτερου ως κάτι ιερό. Η σύγχρονη ελληνική δημοκρατία επιμένει να αρνείται την υπόσταση χιλιάδων ανθρώπων αγνοώντας την ύπαρξή τους σχεδόν μεταφυσικά, ενώ η έννοια της ιερότητας έχει ευτελισθεί στο επίπεδο της μονής ή της μητρόπολης, ακόμα και των "Ελλήνων τα ιερά" πωλούνται σε τιμές ευκαιρίας σήμερα από τους ενδο- και εξωκοινοβουλευτικούς τηλεοπτικούς ελληνεμπόρους.

Οι πουλημένοι δημοσιογράφοι, τα αφεντικά τους -πολιτικά και μη- και οι δορυφόροι μπάτσοι τους (και δεν εννοώ τους ένστολους) αγωνιούν να πείσουν τη κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα της (ας το πω) απο-ιδρυματοποίησης των μεταναστών, δηλαδή της άμεσης εκδίωξής τους από τη νομική, προβάλλοντας επιχειρήματα που μόνο αγγίζουν ζητήματα ηθικής ή αισθητικής και που όμως δε καταφέρνουν να νομιμοποιήσουν. Το κάνουν γιατί είναι πολύ πιο βρώμικοι από τους μετανάστες που καταγγέλλουν. Και το κάνουν ύπουλα μιας και ταυτίζουν την απο-ιδρυματοποίηση με την απο-ασυλοποίηση αφαιρώντας από την τελευταία την ιερότητά της.

Οι μετανάστες προσπαθούν να πουν στους πολίτες αυτής της ξεφτισμένης δημοκρατίας να κοιτάξουν ξανά μέσα τους. Και να κατανοήσουν πως όταν ακούνε για "έξω οι μετανάστες από τη νομική" σημαίνει "άρνηση αναγνώρισης υπόστασης". Και να νιώσουν πως η ανοχή σε αυτή τη βαθιά υποτίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης των άλλων είναι ακόμα πιο βαθιά υποτίμηση και για τους ίδιους, ως ανθρώπους και ως πολίτες που φιλοξενούν ανθρώπους με ανάγκες στη κοινωνία τους.

[*] Θ. Υφαντή "otherness and de-institutionalisation process" (ημερ/νια-εκδ. αναζητούνται)

4 σχόλια:

  1. Δεν πρόκειται για "άρνηση αναγνώρισης υπόστασης" (αναγνωρίζουν την υπόσταση και αυτή είναι που τους ενοχλεί) αλλά για μη αναγνώριση του Άλλου ως ανθρώπου του ίδιου είδους και μη αναγνώριση της "εξέλιξης" των ιδιων. Έπαψαν να είναι πολίτες που ζουν μια καθημερινότητα και έγιναν πολίτες που ζουν μια καθημερινοτητα που περιλαμβάνει μετανάστες. Η αναγνώριση αυτής της εξέλιξης είναι κατι παραπάνω από αναγνώριση/ανάληψη ευθύνης. Είναι αρετή. (και χαρά σ'τον που την έχει...χεχε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. θα επιμείνω στη άποψη μου περί άρνησης αναγνώρισης υπόστασης, παρόλα αυτά, φίλε ανώνυμε. Νομίζω ότι το ζήτημα των μεταναστών γίνεται ως ένα μέρος και υπαρξιακό. Παρόλο που η ύπαρξη δε καθορίζεται από το χαρτί και τη σφραγίδα της μεταναστευτικής υπηρεσίας, είναι ζωτικής σημασίας αυτοί η άνθρωποι (και όλοι οι άλλοι) να γνωρίζουν το στάτους τους εντός μιας πολιτείας και κοινωνίας. Η ελληνική τους χώνει τη ταμπέλα "λαθραίοι" λες και πρόκειται για αυτοκίνητα. Αλλά το χειρότερο είναι ότι μένοντας σ' αυτό αναιρεί οτιδήποτε άλλο, από τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, την εργασία, την ασφάλεια μέχρι την εκπλήρωση αυτονόητων επιθυμιών όπως η οικογένεια ή η διασκέδαση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ απολύτως με αυτές τις σκέψεις.Με ενοχλεί πολύ όμως και η χειραγώγηση αυτών των ανθρώπων.Για σκοπούς,προφανώς όχι και τόσο ανθρωπιστικούς, όσο κομματικούς κλπ.Είναι εξίσου χυδαίο να προσπαθείς να έχεις και προσωπικό όφελος από όλη αυτή τη δυστυχία και από το ειλικρινές ξέσπασμα της οργής των μεταναστών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δυστυχώς φίλε μου η ουσία μέσα από όλα αυτά είναι η μόνη χαμένη. Ένα πρόβλημα πολιτικό για μια δημοκρατία και ανθρωπιστικό για μια κοινωνία ξέπεσε στη μόνη διαχείριση που μπορεί να γίνει επαρκώς σε αυτή τη χώρα, τη μικροπολιτική και των προσωπικών φιλοδοξιών.
    Σε παραπέμπω σε ένα ωραίο άρθρο:
    http://jungle-report.blogspot.com/2011/01/blog-post_27.html

    ερώτηση: ο χαμένος τα παίρνει όλα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

έχεις κάτι να προσθέσεις;

οι πελάτες μας ψώνισαν και αυτό

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

διάβασε και αυτό

AddThis