ένα άλλο tea party είναι εφικτό ΙΙ

Ευελπιστώ στην οργανωτική πρόνοια των συντρόφων βρετανών και προσδοκώ μεγαλειώδη επιτυχία στη σημερινή διαδήλωση στο κέντρο του Λονδίνου. Όταν οι βρετανοί φοιτητές βγήκαν μαζικά στους δρόμους τον Οκτώβρη και το Νοέμβρη διεκδικώντας απροσδόκητα δυναμικά την αποτροπή της συνέχισης της ανισότητας στην εκπαίδευση και απαιτώντας αλλαγή, τρόμαξαν ακόμα και τους ίδιους τους τους εαυτούς. Ο ασυγκράτητος ψυχισμός του Έλληνα -με το αίμα που κατά παράδοση βράζει σε απρόσμενες ώρες και σε παράξενες θερμοκρασίες- θα δυσανασχετούσε με την απόφαση ότι η επόμενη δράση θα γινόταν 5 μήνες μετά. Γι' αυτό και ίσως ακόμα και τώρα, 5 μήνες αργότερα η ήρεμη πρόσκληση του συντρόφου P για ένα προ της διαδήλωσης πρωινό φαντάζει εξωγήινη. Γιατί, ο σύντροφος P. ένας πρώην βουδιστής και ακαδημαϊκός της Οξφόρδης που είδε κάποια στιγμή το φως και κίνησε στα οδοφράγματα της Βαρκελώνης για περαιτέρω εκπαίδευση, με τους υπόλοιπους συντρόφους έχουν ορίσει προσυγκέντρωση στο κέντρο, πρωί, πρωί - όπως και κάθε παράταξη ή κίνηση άλλωστε-  με τη διαφορά πως η προσυγκέντρωση αφορά τη λήψη καθωσπρέπει αγγλικού πρωινού. Είμαι σίγουρος πως η δράση έχει προαποφασιστεί αλλά φαίνεται ότι σε αυτή τη χώρα, το σχέδιο πάντα εμπεδώνεται με μια γερή πρωινή δόση χοληστερίνης και μερικά φλυτζάνια εκλεκτό τσάι.