η BP ξέρει

Διαβάζοντας τις σημερινές αγγλικές εφημερίδες καταλαβαίνω πως θα ξυπνήσω ένα από τα επόμενα πρωινά και ένας ακόμα διεθνής πόλεμος θα έχει ξεκινήσει. Αυτός του ΝΑΤΟ απέναντι.... άραγε σε ποιον;

Διαβάζω εδώ για την ενθουσιώδη ανταπόκριση του εξεγερμένου λιβυκού λαού στο προοπτική της νατοϊκής επέμβασης κατά του παράφρονα δικτάτορά του. Η κοινή λογική προφανώς δε χρειάζεται περισσότερα για να πειστεί για την αξία της ζωής χωρίς τον Καντάφι. Γι΄αυτό ίσως και στη προοπτική του ΝΑΤΟ διστάζει να εξεγερθεί με την ίδια αποφασιστικότητα. Το γιατί "όχι Καντάφι" το ξέρουμε. Το γιατί "όχι ΝΑΤΟ" μπορούμε να το καλοσκεφτούμε: 

• άρση της εθνικής κυριαρχίας της Λιβύης
• βέβαιη κλιμάκωση της σύρραξης και πιθανή εκκίνηση κανονικότατου εμφυλίου
• ισχυροποίηση των φιλοαμερικανικών δικτατοριών του αραβικού κόσμου
• οι γείτονες Τυνήσιοι και Αιγύπτιοι πρέπει να έχουν το μπάτσο δίπλα τους για να μην φυτρώσουν ξαφνικά εκεί που δεν τους έχουν σπείρει
• η υποκρισία ξεχειλίζει: θα γίνει το ίδιο στο Μπαχρέιν, την Υεμένη, το Κονγκό; έγινε τίποτα για τη Παλαιστίνη; 
• το φιλμ έχει άλλωστε ξαναπαιχτεί: Αφγανιστάν, Ιράκ, Κόσοβο, Βοσνία
• και ναι, για το πετρέλαιο πρόκειται

Μα το δίλημμα δυστυχώς τίθεται  ξανά απ' τους κυρίαρχους, που απευθύνονται στους ανίσχυρους και απελπισμένους που ούτως ή άλλως η φωνή τους είναι σιγανή για να διατρανώσουν την απάντησή τους -ειδικά άλλωστε όταν είναι δυνατό αν χρειαστεί και να τους τη κατασκευάσουν. 

Ή ΝΑΤΟ ή Καντάφι λοιπόν, για μια ακόμη φορά. Όπως παλιά "ή ΝΑΤΟ ή Σαντάμ". Όπως πιο παλιά "ή ΝΑΤΟ ή ταλιμπάν". Και σαφώς όπως λίγο πρόσφατα: ή ΔΝΤ ή χρεωκοπία. Οι αλληλέγγυοι της άλλη λύσης -ούτε ΝΑΤΟ ούτε Ταλιμπάν/Σαντάμ/Καντάφι/χρεωκοπία- είναι ακόμα λίγοι και δυστυχώς καθόλου μα καθόλου εξοπλισμένοι.