Η δαιμονοποίηση των μεταναστών σταμάτησε προσωρινά γιατί βρέθηκε νέο αίμα να ξεδιψάσει τους κανίβαλους. Και τι αίμα! οροθετικό. Αίμα από πουτάνες, που ήταν και πρεζόνια, διαταραγμένες προσωπικότητες, και κάποιες τους αλλοδαπές, βρώμικες, στη ψυχή και το σώμα, του δρόμου και των σκοτεινών παραδρόμων του κέντρου, του κατειλημμένου κέντρου από τους λαθραίους, που το έδιναν χωρίς να προνοήσουν για προφύλαξη. Να που φωτίζεται η γραμμή. Μετανάστες μαζί με πουτάνες και πρεζόνια, όλοι τους, στην ίδια πλευρά της κοινωνίας. Οι δαίμονες που χρειάζεται να εξορκιστούν αλλάζουν πρόσωπα αλλά παραμένουν πάντα οι ίδιοι. Τα απομεινάρια του διαχωρισμού της κοινωνίας σε τάξεις, οι υπολειπόμενοι της ανισότητας, θα σηκώσουν τώρα το βάρος της μικροαστικής τάξης στην ύστατη προσπάθειά της να αποφύγει το κρότο της ηθικής της συντριβής και της σύνθλιψης απ' τους εξουσιαστές της. Με το να γίνουν τα τέρατα που όλοι αντικρίζουμε στις φωτογραφίες. Ποτέ ξανά τόση αδυναμία δεν έκρυβε μέσα της τέτοια βιαιότητα. Και ποτέ ξανά ένα θύμα τόση αντεκδίκηση.
