μυστήρια στο ναό της δημοκρατίας

Αγία μέρα η σημερινή για τη δημοκρατία. Με την επενέργεια της επίκλησης του αγίου πνεύματος διά των ιερών καθαγιαστικών ευχών μέσα στο ναό της δημοκρατίας ο αστικός μας κοινοβουλευτισμός έλαβε μετά από δεκαήμερη καθυστέρηση τη μεταφυσική διάσταση που του αρμόζει.

Προς τιμήν τους, πριν την ιερή ακολουθία της δημοκρατίας, προηγήθηκε η μνημόνευση των ονομάτων ζώντων και πολιτικά κεκοιμημένων «ων ουκ έστιν αριθμός» που η κοινωνία ύστερα από χρόνιο βασανισμό της ξεφορτώθηκε: Παπανδρέου, Πάγκαλος, Διαμαντοπούλου, Αλευράς, Γερουλάνος, Παπουτσής, Σηφουνάκης, Ραγκούσης, Ευθυμίου, Μιλένα, Ρέππας, Νταλάρα, Πρωτόπαπας, Μαριλίζα, Χυτήρης, Γκερέκου, Πετσάλνικος, Καρατζαφύρερ και λοιπός συρφετός, και οπωσδήποτε η αξιομακάριστη Μπακογιάννη.

 - Άγιε πνευματικέ, πολύ κουράζεσαι με τόσα ονόματα, του έλεγαν από αγάπη μερικοί πατέρες του έθνους.
- Δεν κουράζομαι απαντούσε εκείνος. Αντίθετα αισθάνομαι μεγάλη χαρά. Ωφελούνται πολύ οι μνημονευόμενοι. Η ωφέλεια τους είναι η χαρά μου.

Με τη βοήθεια της Παναγίας μερικά από τα πιο καμμένα χαρτιά της πατροπαράδοτης δεξιάς αναγεννήθηκαν, προφανώς υπό την επήρεια της λάμψης του αγίου φωτός που η πολιτεία είχε υποδεχτεί πριν κανά μήνα ως τον αρχηγό του κράτους των υπερπέραν. Η δε αγαπημένη σκοταδιστική δεξιά της δεκαετίας του 70, που αναβιώνει στο πρόσωπο του Σαμαρά και του Μιχελάκη αυτές τις μέρες, κάνει ό,τι μπορεί η κακομοίρα να πείσει ότι προσήλθε κοντά στον πνευματικό λαό έχοντας σκεφθεί τὶς ἁμαρτίες της, έχοντας μετανοιώσει και φυσικά εξαγορεύοντας καθαρά και χωρίς εντροπές τα όποια αμαρτήματά της σαν να τα εξομολογείται ἐνώπιον τοῦ ἴδιου του χριστεπώνυμου λαού μας. Δε ξέρει ακόμα όμως ότι θα χρειαστεί να επιβιώσει με το κόλλυβο.

Σφοδρή επιθυμία του επικεφαλής της εκκλησίας θα ήταν να τελούσε επί τόπου, μετά τον αγιασμό, και το μυστήριο του γάμου μεταξύ όλων των παραπάνω δούλων του θεού, ενώνοντας την ελληνική δεξιά εις σάρκαν μίαν, αλλά αντιστάθηκε ἐκ πνεύματος οἰκονομίας καθώς έλαμπε δια της απουσίας του ο ιδανικός κουμπάρος κ. Παπαδήμος, που έχει κιόλας επιστρέψει στα πραγματικά ενδότερα αυτού του ναού της δημοκρατίας, την Αγία Τράπεζα διαμέσω του Άγιου Βήματος. 

Η συμμορία των χρυσαυγιτών, αναβαπτισμένη στην εκλογική κολυμπήθρα του Μαΐου και καθαγιασμένη από την αγαστή λειτουργία των ξεπουλημένων δημοσιογράφων, πήρε επιτέλους τη θεϊκή ευλογία της εντός του ναού αστικής δημοκρατίας που σε ένα μεταφυσικό προφανώς παράδοξο, στην νεοναζιστική τους ιδεολογία επί χρόνια αποτελούσε το μοναδικό μπουρδέλο που όφειλε κάποια στιγμή να καεί.

 

Ο ραντισμός του αγιασμού, σε αυτή τη βουλή ακυρώθηκε, μιας και οι περισσότεροι από τους νέους βουλευτές είχαν ήδη ραντιστεί από τα χημικά των αεροπλάνων που μας ψεκάζουν. 

Μετά τον αγιασμό των πιστών βουλευτών ακολούθησαν δύο ακόμα ιερά μυστήρια της εκκλησίας μας εντός του ναού της δημοκρατίας: Ευχέλαιο και εξορκισμός.

Ο Βενιζέλος, ο αρχηγός του ετοιμοθάνατου πασόκ, ζήτησε μυστικά από τον αρχιεπίσκοπο να δώσει στο σερνάμενο πτώμα που ηγείται το εφόδιον της ζωής που είναι η θεία Ευχαριστία. Όμως κατά την παράδοση της εκκλησίας υπάρχουν περιπτώσεις πολιτικών χώρων στους οποίους δεν είναι δυνατή η θεία μετάληψη. Ειδικά δε για το πασόκ που αποτελούταν ανέκαθεν από αδίστακτους, αμοραλιστές ψυχοπαθητικούς απατεώνες που κατασπάραζαν ό,τι κινούταν και μόλυναν ό,τι ανέπνεε επί χρόνια, ώστε ακόμα και η μαφιόζικη εκκλησία, της εξαπάτησης, της κομπίνας και της ομερτά, να μη δύναται να προσφέρει συγχώρεση. Για την περίπτωση αυτών των πολιτικών χώρων τελείται στη βουλή ένα ευχέλαιο ανάγκης, αντίστοιχο μ' εκείνο το κλείσιμο της βουλής επί Κωστάκη Καραμανλή.

Ο αρχιεπίσκοπος, έχοντας κουραστεί είναι η αλήθεια να ευλογεί τόση ακροδεξιά στη βουλή, προσέγγισε τη κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ και διάβασε μια σειρά εξορκιστικών ευχών που φέρουν τον τίτλο «Εὐχαὶ ἤτοι Ἐξορκισμοὶ ἐπὶ πασχόντων ὑπὸ κουμμουνισμόν καὶ ἐπὶ πᾶσαν ἀσθένειαν». Είναι γνωστό άλλωστε πως οι κουμμουνιστές έχουν συμμαχήσει με τον μισόκαλλο διάολο και πως γενικά οι δαιμονισμένοι ζουν εκτός τόπου και χρόνου.

 

Και αν μάλιστα έκαμε ο θεός να είχαμε την ανεπανάληπτη τύχη να έμπαινε στη βουλή και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τότε ο εξορκισμός προς τον επικεφαλής του συνδυασμού αυτού θα έφτανε σε άλλα επίπεδα με την ανάγνωση απ' τον αρχιεπίσκοπο της κλασσικής ευχής εξορκισμού του Αγίου Βασιλείου (μεγάλη η χάρη του): Ἐξορκίζω σε τὸν ἀρχέκακον τῆς βλασφημίας, τὸν ἀρχηγὸν τῆς ἀνταρσίας…».

 

Μεγάλο μυστήριο η ελληνική αστική δημοκρατία! Ο θεός της Ελλάδας μαζί σας παλικάρια μου...

Ελπίζω πως στη ορκωμοσία της επόμενης βουλής, οι πατέρες του έθνους και της ορθοδοξίας θα απαντήσουν επιτέλους στο ερώτημα: Τι σημαίνει το φτύσιμο για την αποτροπή της βασκανίας; καθώς επίσης και Ποια λειτουργικά έκτροπα συνδέονται με τα μνημόσυνα της δημοκρατίας;

Εκλεκτή βοήθεια έλαβα για αυτή τη κατανόηση από αυτό εδώ το αριστούργημα.

Και ενώ γελούσα ανάλαφρα με την αποκατάσταση της δημοκρατίας στο Ιράν του Νότου, είδα αυτό. 

Το θέαμα του επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ριζοσπαστικής αριστεράς να υποκλίνεται με σταυρωμένα τα χέρια στον επικεφαλής του πιο σκοταδιστικού, αναχρονιστικού και μαφιόζικου θεσμού αυτής της χώρας, δε μου κάνει πια καμιά σκέψη πλέον, δε μου προκαλεί καμιά επιθυμία. Θλίψη, μόνο θλίψη.