ή εκείνοι ή εμείς

Απ’ όλα τα εκλογικά αποτελέσματα αυτό που με έκανε να αφιερώσω περισσότερο σκέψη είναι της β’ Πειραιώς. Στη περιφέρεια αυτή, νδ και πασόκ καταποντίστηκαν, ενώ σάρωσαν σύριζα, κκε και οι χρυσαυγίτες (κατά σειρά ψήφων). Δε το βρίσκω καθόλου τυχαίο. Η β’ Πειραιώς αποτελείται από δήμους όπως η Νίκαια, το Κερατσίνι, το Πέραμα, ο Κορυδαλλός, η Δραπετσώνα. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών είναι κατεξοχήν μέλη της εργατικής τάξης και ανήκουν στα «χαμηλότερα» κοινωνικά στρώματα, τα λαϊκά. Και είναι αυτοί που επλήγησαν πρώτοι από την οικονομική κρίση και ειδικά αυτοί που καταπιέστηκαν περισσότερο από τις πολιτικές του μνημονίου. Είναι άδικο να θεωρούμε πως με τη ψήφο απλά και μόνο τιμώρησαν τους δυνάστες τους, γιατί θα είναι σαν να παραβλέπουμε την ανάγκη αυτών των στρωμάτων για στήριξη και κοινωνική δικαιοσύνη. Με τη ψήφο έδειξαν ακριβώς και αυτό που απαιτούν. Γι’ αυτό στήριξαν το κκε, το οποίο ούτως ή άλλως αυτοπροβάλλεται ως το κόμμα του λαού και της εργατικής τάξης, γι' αυτό και προσέφεραν θρίαμβο στον σύριζα που απαλλαγμένος από το ελιτίστικο βαρίδι της δημάρ μπόρεσε να προσεγγίσει πιο καθαρά και για πρώτη φορά τα χαμηλότερα εργατικά στρώματα πέρα από το κλασσικό πεδίο απήχησής του, τη νεολαία και τα άτομα υψηλής μόρφωσης. Για παρόμοιους λόγους όμως σήκωσαν στα ύψη και τα ποσοστά των χρυσαυγιτών.

Οι χρυσαυγίτες από ό,τι φάνηκε από τη συντριπτική παρουσία τους στις εκλογές, δουλεύουν μεθοδευμένα και πολύ συστηματικά, από τα κάτω, και με τη μορφή μικρών και σκληρών πυρήνων μέσα στις κατά τόπους κοινωνίες. Χρησιμοποιούν τη τρομοκρατία για να παραλύσουν τους ήδη φοβισμένους από τη φτώχεια και από την επερχόμενη εξαθλίωση ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων και κατόπιν προσφέρουν την υποτιθέμενη υποστήριξη και αλληλεγγύη λειτουργώντας ως το ασφαλές υπόστρωμα εντός της κρίσης για τη διατήρηση των στοιχειωδών. Στη πραγματικότητα, εκτός από το τρόμο, εγκαθιστούν το μίσος και το διχασμό στις συνειδήσεις των ανθρώπων που προσεγγίζουν, ενισχύοντας τις διαχωριστικές γραμμές εντός των κοινωνιών και αλλοιώνοντας τα κοινά χαρακτηριστικά όσων αποτελούν την εργατική τάξη δημιουργώντας τους γνωστούς αλλά ανύπαρκτους στην ουσία τους εσωτερικούς εχθρούς.

Η δράση των χρυσαυγιτών πρέπει να ληφθεί ιδιαίτερα στα σοβαρά, ιδιαίτερα τώρα που η χρεωκοπία –και η επισημοποίηση της εξαθλίωσης των μικρομεσαίων και κατώτερων στρωμάτων- είναι προ των πυλών. Οι καταγγελίες ασήμαντων γελοιοτήτων τύπου «εγέρθητι» και η ύστερη τηλεοπτική «αμαύρωση» του προφίλ αυτής της συμμορίας από τα κατάπληκτα μέσα ενημέρωσης που μέχρι τώρα προπαγάνδιζαν αυτό που τώρα καταδικάζουν εκτός από το να απλά εγείρει επίγνωση δε χρησιμεύει σε τίποτα άλλο. Στο Δίστομο, στο Κομμένο, στις Λιγγιάδες, στα Καλάβρυτα, οι φυσικοί απόγονοι των σφαγιασθέντων δε δίστασαν να στηρίξουν –ανεξάρτητα των λόγων- τους πολιτικούς απογόνους των σφαγιαστών. Η νεοναζιστική ιδεολογία των χρυσαυγιτών, που και γνωστή είναι και δεν μπορεί να κρατηθεί κρυφή, δεν αποτέλεσε εμπόδιο στη πράξη, γιατί μπρος στην απελπισία και την εξαθλίωση η ιδεολογική ακεραιότητα εύκολα μπορεί να θολώσει, πόσο μάλλον η μνήμη.

Μπρος στην εξαθλίωση, οι μάζες των πολιτών, από τους μικρομεσαίους που φτωχαίνουν ραγδαία, μέχρι και τους ήδη εξαθλιωμένους, όλοι θα στραφούν σε αυτούς που στα μάτια τους θα φανούν ως οι περισσότερο έμπρακτα υποστηρικτικοί. Και αυτή τη στιγμή οι δυο διέξοδοι είναι προφανείς: ή αριστερά ή φασισμός. Γι' αυτό και ο αγώνας της αριστεράς είναι σαφώς πιο δύσκολος. Γιατί εκτός από την έμπρακτη στήριξη και την άρση της κοινωνικής μοναξιάς και ανασφάλειας των στρωμάτων αυτών, απαιτείται από εκείνη να επανεγκαταστήσει και εντός της κοινωνίας τα ανθρωπιστικά ιδανικά της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ισονομίας και της δικαιοσύνης που στο όνομα της ακραίας ατομικότητας, της φτώχειας και της προπαγάνδας έχουν παραμεριστεί. Και ταυτόχρονα να τσακίσει όταν χρειάζεται και τους τραμπούκους πιθηκάνθρωπους που θα παρεμβαίνουν συντονισμένα με το δικό τους έργο. Πολύ σκληρή δουλειά για να γίνει από λίγους, και πολύ σκληρή δουλειά για να γίνει μερικώς.

Αλλά αν δε γίνει τώρα, τόσο η μάχη, όσο και ο πόλεμος θα έχουν χαθεί οριστικά.