σαδομαζοχιστική επίδειξη στα καταστήματά μας

Η φροϋδική άποψη περί σαδομαζοχισμού επιμένει ότι τόσο ο σαδισμός όσο και ο μαζοχισμός μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο άτομο το οποίο και αλλάζει συνεχώς τους ρόλους για την άντληση της μέγιστης ικανοποίησης.

Είναι αλήθεια ότι μέσα μου κάποια στιγμή το περίμενα και να που επιτέλους εκδηλώθηκε.
Μέχρι τώρα, η κυβέρνηση, της αρρωστημένης φαντασίας και των πρωτογονικών ενστίκτων, παρέδιδε στους πολίτες αυτού του δύσμοιρου κράτους μαθήματα άκρατου σαδισμού που θα έκαναν ακόμα και τον ρέκορντμαν των φετιχιστών να φάει το μαστίγιό του. Αυτή η σχάση κοινωνικής δικαιοσύνης και αντεκδίκησης στα βαθύτερα του ψυχικού της οργάνου, έφερε πόνο, βαρβαρότητα, φυσική και ψυχολογική βία για τη κοινωνία και ατέλειωτη ηδονή για την εξουσία. Μετά τα τελευταία γεγονότα, το επόμενο στάδιο δε θα αργούσε...

Ο μαζοχισμός έχει ως βασικό χαρακτηριστικό την άρνηση του αντικειμένου να συμμετάσχει στην εκπλήρωση της επιθυμίας του υποκειμένου και η ηδονή πηγάζει από την αίσθηση της απόρριψης και την επερχόμενη τιμωρία. Εδώ, οι παραλληλισμοί με τη κοινωνία είναι πιο προφανείς. Η κοινωνία γυρίζει τη πλάτη στη κυβέρνηση, την αρνείται, την έχει ήδη απορρίψει και ετοιμάζει γι' αυτή μια παραδειγματική τιμωρία.

Και να που, λες και το γνωρίζαμε, τα πρώτα σημεία της ηδονής εμφανίστηκαν: ένας πρώην υπουργός παρακάλεσε για τη δημόσια μαστίγωσή του σε κεντρική μας πλατεία. Εδώ βέβαια παρατηρούμε μια σκανδαλώδη εκδήλωση μαζοχισμού η οποία εκτός από τη τιμωρία ενέχει και το στοιχείο της αυτοθυσίας (...για το κόμμα). Η μεταμόρφωση αυτής της λιβιδινικής ώθησης σε αυτοτιμωρία, προσωπικά με γεμίζει τρόμο, αναλογιζόμενος μια μελλοντική επιστροφή της στη φάση του σαδισμού.

Προς κάθε ενδιαφερόμενο πάντως, πολλοί χαρακτηρίζουν ως πιο ηδονιστική μορφή μαζοχισμού την συνεπικουρούμενη αυτοκτονία. Χμ, καλή ιδέα... αλλά κανείς βέβαια δεν έζησε να μας το επιβεβαιώσει.