Η επαναστατική σέχτα στη πρώτη της προκύρηξη αρνήθηκε να αναφερθεί στο πολιτικό προτάγμα των πράξεων της δικαιολογούμενη πως ήρθε επιτέλους η ώρα της πράξης. Στη δεύτερη προκύρηξη όμως άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να γνωστοποιήσει στην αναστατωμένη ελληνική κοινωνία ένα κείμενο-βόμβα που κατάφερε να απαλλοτροιώσει από μαθητή της τρίτης γυμνασίου μετά από ενδελεχή μακρόχρονη παρακολούθησή του. Σε αυτό, η ανάλυση της επίδρασης της τηλεόρασης και της δημοσιογραφίας στη νοημοσύνη ξεπέρασε ακόμα και αυτά τα ακαδημαϊκά στάνταρτς του TV Zapping. Η αποστολή της προκύρηξης σε CD ήταν μια αδιαμφισβήτητη πρωτοτυπία ωστόσο λησμόνησαν την απαραίτητη ταινία δώρο. Η δε ανανέωση του ραντεβού με τους κακότυχους τεχνικούς για την επόμενη πορεία αποτέλεσε μια ξεχωριστή νότα δαιμονοποίησης κάθε εξεγειρόμενου απέναντι στη φρίκη των δελτίων διαδηλωτή.
Ωστόσο, η ωμή απειλή ως κουκούλα στη πολιτική γύμνια είχε ένα απρόσμενο αποτέλεσμα: τη κατατρομοκράτηση των πραγματικών τρομοκρατών, συγκεκριμένων δημοσιογράφων δηλαδή που υπηρετούν συγκεκριμένα αφεντικά. Η κοινή γνώμη αποκλείεται να μην ένοιωσε μια μικρή έστω διέγερση των κατώτερων ενστίκτων της στη φαντασίωση της εκπλήρωσης αυτής της απειλής. Όσο και αν σε ατομικό επίπεδο δείχνει αποκρούστικό, σε κοινωνικό μοιάζει με πράξη αυτοσυντήρησης μιας ολόκληρης κοινωνίας που διαρκώς στερείται το δικαίωμα της συμμετοχής στις αποφάσεις και τη διακίνηση της πληροφορίας. Άλλωστε, ο τρόμος των δημοσιογραφών δε διαφέρει σε τίποτα από αυτόν που οι ίδιοι χρόνια σκορπούν απλόχερα στους κουρασμένους και εσωστρεφείς τηλεθεατές-πολίτες. Η μοναδική διαφορά είναι ότι, σε αντίθεση με τη κοινωνία, αυτοί τον εισπράττουν τώρα μαζεμένο. Ευκαιρία να νιώσουν όπως μια ολόκληρη κοινωνία νιώθει εξαιτίας τους.Αλλά είναι σίγουροι πως θέλουν να προστατευτούν από αυτή την αστυνομία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;