επιτέλους και λίγη τέχνη

Επισκέφθηκα σήμερα την έκθεση Altermodernism στη Tate Britain για να πάρω ιδέες για καινούργια συνολάκια.

Ο διευθυντής της έκθεσης (δες το βίντεο πιο κάτω) επιμένει πως ο Altermodernism είναι η πολιτισμική απάντηση στην "εναλλακτική" παγκοσμιοποίηση, ένα άθροισμα ντόπιων και μονήρων απαντήσεων, όπως λέει. Στη πραγματικότητα πρόκειται για την απάντηση στο τι υπάρχει μετά το τέλος του μεταμοντερνισμού.

Σκέφτομαι πως αν βρισκόμαστε στο σημείο όπου οι μόνες ήπειροι που μένουν να εξερευνηθούν είναι η ιστορία και ο χρόνος και πως τώρα ήδη ζούμε αυτό που ξεπέρασε το μεταμοντέρνο, η έκθεση στην Tate Britain απεικονίζει τη κυρίαρχη ιδεολογία, που είναι η πρωτοφανής έλλειψη βάθους, η απογοητευτική απουσία της φαντασίας, μια κοινωνία παγκόσμια που όμως οι φορείς της πολυπολιτισμικότητας παραμένουν ανύπαρκτοι και άτολμοι στο να αναδυθούν, η ανεπάρκεια στη συνοχή και ένα πολιτικό σχόλιο με νηπιακή σύνταξη και απήχηση χασμουρητού. Οι θεατές, ιδανικοί καταναλωτές, περιδιάβαιναν τις αίθουσες αμήχανα και μουδιασμένα, αναζητώντας το νόημα αλλά στο τέλος αρκούνταν στην ετικέτα -μήπως αυτό δε συμβαίνει και έξω από τη γκαλερί;

Τα όρια της τέχνης, φαντάζομαι, έχουν αναλυθεί από την εποχή κιόλας που ο μοντερνισμός πρωτοστατούσε, αυτό σημαίνει πως αν έκανα έρωτα με τη συνοδό μου πάνω σε ένα από τα αμπαλαρισμένα γραφεία-εκθέματα σίγουρα θα θεωρούμουν altermodern από το άναυδο κοινό που θα με χειροκροτούσε ως μέρος της έκθεσης.

Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι κάποια από τα εκθέματα θα γίνονταν πιασάρικα μπλουζάκια. Έτσι, πιστοί και εμείς στο πνεύμα αυτής της νέας εποχής -εθισμένοι στη σύγχυση- λανσάρουμε ήδη μια νέα κολλεξιόν με εντυπωσιακά καπέλα-κουνάβια και κομψότατα T-shirt διακοσμημένα με ολόκληρους λαγούς. Ίσως ακόμα να είναι νωρίς αλλά όταν ο Altermodernism θα επικρατήσει ως νέα τάση, θα έχουμε γίνει πλούσιοι.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Tate Britain Nicolas Bourriaud εξηγεί τον νεολογισμό Altermodernism