
Είναι θυμός που όμως καλύπτεται απ' τη ματαίωση, οργή που καταπιέζεται απ' το φόβο, αγανάκτηση που παραμορφώνεται απ' τη κατασκευασμένη αίσθηση της απειλής. Ένα συναίσθημα διεγερτικό αφού η μόνη απόκριση που αποδέχεται είναι η ορμή της δικαιοσύνης, αλλά ταυτόχρονα κατασταλτικό γιατί ενέχει στη φύση του και την απελπισία, την απώλεια της ελπίδας μέσα από τη διαιώνιση της αδικίας.

Πράγματι, αυτή η δημοκρατία, αν θελήσει, μπορεί να γίνει από εξωφρενικά ειρωνική ως απροκάλυπτα εκδικητική σε αυτούς που την εξασκούν.
Και η πολιτική ορθότητα, ηδονισμένη από τη κατακράτηση των κοπράνων της, λέει ξανά: Αν οι εκλογές δε πιάνουν, η δεύτερη λύση είναι η αυστηρή θωράκιση της δημοκρατίας με πιο ισχυρό θεσμικό σύστημα.
Έτσι είναι, η αυστηρή θωράκιση αποτελεί το κρυφό όπλο του κοινοβουλευτισμού όταν τελειώνουν οι σφαίρες.
Η δικαιοσύνη που φαντάζομαι ειδικεύεται στη τιμωρία της απροκάλυπτης ατιμωρησίας όλων αυτών που ευθύνονται για την ομαδική κατάθλιψη μιας ολόκληρης κοινωνίας, για την αποσάρθρωση του συνεκτικού της ιστού, για τη βάρβαρη καταπάτηση της πολιτικής της υπόστασης και αξιοπρέπειας. Ο απλός οραματισμός όμως αυτής της δικαιοσύνης σημαίνει και την οριστική της απώλεια. Γιατί το αναστατωμένο θυμικό φαντασιώνεται τη δικαιοσύνη μα ταπεινώνεται αρκούμενο στη δικαίωση. Και πολύ φοβάμαι πως θα υπέκυπτε τελικά ακόμα και μόνο στην ιδέα της απλής αναγνώρισης του δικαίου.
το πόστερ "δημοκρατία" το "δανείστηκα" από το εξαιρετικό designobsession.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;