παλιοχαρακτήρες

Μπρος στο τελευταίο περιστατικό αστυνομικής βίας η ανάλωση της σκέψης στα γνωστά προαιώνια πολιτικά/κοινωνικά ζητήματα για τη θέση της αστυνομίας στη ταξική πάλη, την ουσία της αστυνομικής καταστολής, ακόμα και το περισσότερο αντιδραστικό "ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες", είναι σαν την απόπειρα διαλόγου με ένα μπάτσο: άνευ νοήματος. 

Γιατί εδώ η σκέψη ακόμα αγκιστρώνεται σε πρωτόγονα θέματα, της εποχής της στοιχειώδους οργάνωσης κανόνων και τρόπων συμπεριφοράς μεσα στην κοινωνία.

Δεν είναι μόνο το προσωπικό τους μένος, το εξατομικευμένο τους μίσος, το αυτονόητο δικαίωμα της επιβολής, ο τραμπουκισμός της  άγριας δύσης. Αυτοί οι άνθρωποι μισούν την κοινωνία και αφήνονται  επισήμως να σταθούν μέσα της απαίδευτοι και απολίτιστοι, μισάνθρωποι και μισαλλόδοξοι, σεξιστές και ρατσιστές, Κορκονείς και Σαραλιώτηδες. Οι ψυχοπαθητικές  τους προσωπικότητες διαφέρουν από κάποιες πίσω από τα κάγκελα μόνο στο ότι οι δικές τους κουβαλούν τα όπλα τους νόμιμα και πάντοτε καταφέρνουν να τη βγάζουν καθαρή. Ο "μπάτσος" για αυτή τη κατηγορία ένστολων είναι ο κερδισμένος τους τίτλος τιμής.