remember, remember the 5th of November

με αφορμή τη νύχτα του Guy Fawkes (ή αλλιώς Bonfire night), μια νύχτα που στο Λονδίνο γιορτάζεται με πλήθος πυροτεχνημάτων κατά μήκος του ποταμού, διάβασα και είδα ξανά την ενδιαφέρουσα ιστορία του V for Vendetta (που στηρίζεται στην ιστορία του Guy Fawkes και των συντρόφων του).

Ο βασικός χαρακτήρας, ένας μασκοφόρος "τρομοκράτης", που ζει σε μια δυστοπική μελλοντική κοινωνία, και δρα απέναντι σε καταστάσεις οικείες ιστορικά  σε εμάς, που υπαγορεύουν ανατριχιαστικά ένα πιθανό κοντινό μας μέλλον: παντοδύναμοι μηχανισμοί ελέγχου, κατασκευασμένη και καθοδηγούμενη (παρα)πληροφόρηση και προπαγάνδα, φασιστική προσήλωση στον ηγέτη και ολοκληρωτισμός, ανελευθερία ως το τίμημα της ασφάλειας, αποκαθήλωση της ιδιωτικής ζωής ως αυτονόητο δικαίωμα, κα. 

 Η δράση του είναι μοναχική, ατομική, μισεί την εξουσία και ενεργεί  αντεξουσιαστικά, λειτουργεί άλλοτε σαν υπερήρωας και άλλοτε σαν Δον Κιχώτης, ορμώμενος από προσωπικά κίνητρα που όμως ταυτίζονται με της κοινωνίας σε ένα δεύτερο βαθμό μόνο. Ωστόσο ούτε μια στιγμή δεν αποδεικνύει πολιτική συγκρότηση ή σαφή ιδεολογική κατεύθυνση, εκτός ίσως από την απόφαση να θυσιάσει και ο ίδιος τη ζωή του στην απαίτηση τού να μη μείνει τίποτα που να θυμίζει το παλαιότερο καθεστώς (ούτε ακόμα και αυτός που το συνέτριψε).
Σκέφτομαι ότι η α-πολίτικη αντιεξουσιαστική του στάση, στο όνομα μιας αναγκαίας αλλά ακαθόριστης δικαιοσύνης και ελευθερίας, είναι αυτή που λειτούργησε ενωτικά για τη κοινωνία η οποία στη τελευταία σεκάνς κατεβαίνει μαζικά στο δρόμο, κάτω από την ανωνυμία της μάσκας (που φέρει όμως το δικό του πρόσωπο), στηρίζοντας άμεσα τα -άνευ πολιτικής θέσης- σχέδιά του για πλήρη ανατροπή του καθεστώτος. Είναι όμως η ίδια α-πολιτική στάση που οδηγεί μια κοινωνία στο καθεστώς που η ταινία προσδοκά να ανατρέψει: τον ολοκληρωτισμό. Αυτή η αντίφαση φαίνεται η πλέον κρίσιμη για τη κοινωνία που θα προκύψει.