Η ελληνική τηλεόραση και οι φυλλάδες-παραφυάδες της αρχίζουν να το κάνουν σαφές από νωρίς: Όσο προχωρούμε προς την 6η Δεκέμβρη και τη δίκη του Γενάρη, η αξία της ζωής θα εξισώνεται με την αξία της βιτρίνας του πολυκαταστήματος, η τραγωδία θα γίνεται τραγωδία του δράστη, οι δράστες θα μετατρέπονται σε θύματα και η δολοφονία σε τραγικό περιστατικό. Η κοινωνία θα χρειαστεί να πολωθεί, όχι όμως προς την απαίτηση της δικαιοσύνης. Το δίπολο της προπαγάνδας οφείλει να είναι "κοινωνία εναντίον αντι-εξουσιαστών", και η πρώτη να παρακολουθεί τρομοκράτημένη μέσα από τους δέκτες την αιμοσταγή και αποτρόπαια δράση των δεύτερων. Και η δικαιοσύνη θα συνεχίσει να περιφέρεται, όχι όμως από πόλη σε πόλη, μα μέσα στη συνειδησιακή σύγχιση των εξαπατημένων τηλεθεατών.
Σε αυτή την υπόθεση, δικανικά η πρόθεση είναι ήδη ενδεχόμενος δόλος. Στη κοινωνία όχι ακόμα όμως. Γι' αυτό και η λογική και το νόημα των λέξεων θα καταπονηθούν πολύ το επόμενο διάστημα. Και οι δημοσιογράφοι δε θα σταματήσουν να εργάζονται για τα αφεντικά τους μέχρις ο δόλος να εξοστρακιστεί και αυτός στη τραγική του αμέλεια.
