Στη κοινωνία είχε γίνει σαφές: Η ανυπακοή είναι προδοσία στο σύνταγμα και δεν είναι δυνατό να επιτραπεί. Και τώρα η νέα ανυπάκουη κοινωνία που γεννήθηκε πληρώνει την αλαζονία του να επιθυμεί την ανεξαρτησία της απ' τους δυνάστες με τη πιο συγκλονιστική τιμωρία από όλες. Το προπατορικό αμάρτημα.
Η δολοφονία των 3 εργαζομένων στην πρώτη μεγάλη, στην πρώτη μαζική και ουσιαστική εκδήλωση ανυπακοής αυτής της νέας εποχής, ο αργός, βασανιστικός, απάνθρωπος θάνατος 3 ανθρώπων ακριβώς με τη γέννηση αυτής της νέας κοινωνίας θα είναι το διακριτικό της σημάδι που θα τη καθορίζει πλέον για πάντα. Κάθε δράση, κάθε προσπάθεια αντίδρασης, κάθε δείγμα κοινωνικής ανυπακοής θα φέρει εγγενώς μέσα του την ενοχή. Δικαίως, κάθε κύμα αντίστασης θα χρήζει εκ των προτέρων ηθικής αμφισβήτησης. Το κίνημα έπαψε να είναι αθώο εν τη γενέσει του, και η αμαρτία του συνίσταται στην ανυπακοή που οδήγησε κάποτε και τους πρωτόπλαστους στη επίπονη ανεξαρτησία. Και έτσι, η αναζήτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης θα φαντάζει σαν ηθική εξιλέωση πλέον, αντί για πολιτικος στόχος, καθώς, εν αναμονή της τιμωρίας, στο συλλογικό ασυνείδητο θα επικυριαρχεί η εγγενής αναγκαιότητα για αυτομαστίγωση .
Α! τι ωραία! τι θαυμάσια, μεγαλοπρεπής μπούρδα!
Τρεις από εμάς υπήρξαν παγιδευμένοι στα εργασιακά τους κελιά, καταδικασμένοι στον τρόμο της απειλής μιας ζωής χωρίς εργασία και αξιοπρέπεια. Τιμωρία τους γι΄ αυτό η ασφυξία και τιμωρός τους το πλήθος, όχι η κοινωνία. Θύτης η μάζα που δεν έχει πρόσωπο, η τάξη που στερείται νοήματος, ο εξαναγκασμός που δεν είναι συνείδηση.
Η ωμή δολοφονία των τριών είναι βαριά αμαρτία για τη ψυχή μιας κοινωνίας που αναζητά τη λύτρωση. Η συντριβή της πρωτόπλαστης αθωότητάς της δείχνει όμως πως φάρμακο για την αιωνιότητα δεν υπάρχει. Όπως και δεν υπάρχει και εκείνη η αφηρημένη οντότητα που στο όνομα της ηθικής της τελειότητας η εξιλέωση για αυτή τη τραγική αμαρτία οφείλει να γίνει αυτοσκοπός. Γι' αυτό και ο επιθανατιος ρόγχος των τριών αθώων θα στοιχειώνει τα όνειρά μας, μα δε θα μπορεί να κληρονομείται στο αίμα μας. Το τραγικό αμάρτημά μας δεν είναι προπατορικό. Και ο μόνος τρόπος να αποκοπούμε από το βάρος μιας εγγενούς ενοχής είναι να ασκήσουμε με αποφασιστικότητα το δικαίωμα της ελευθερης επιλογής, να διεκδικήσουμε την ελευθερία, αφού πρώτα κατανοήσουμε πως ελευθερία δεν σημαίνει κατ' ανάγκη αποδοχή της αναγκαιότητας.
Πολυ ωραιο κειμενο κ μεστο[τον ιδιο χαρακτηρισμο εκανα πριν λιγο για ενα κειμενο στο left liberal synthesis,υπαρχουν εκπληκτικα μπλογκς τελικα αν το ψαξεις λιγο,σκεψου οτι μεχρι πριν μηνες,δεν ηξερα ουτε πως ανοιγεις το κομπιουτερ,επομενως αντιλαμβανεσαι τον ενθουσιασμο μου]
ΑπάντησηΔιαγραφήναι,δε διαφωνω οτι οι δολοφονιες αφηνουν μεγαλη σκια στο λαικο κινημα αντιστασης κατα της νεοφιλελευθερης ελιτ που διαφεντευει τον τοπο
αλλα δε νομιζω οτι επεσαν ως κεραυνος εν αιθρια,ολοι το βλεπαμε οτι κατι τετοιο πλησιαζει
κ προκυπτει περισσοτερο επιβεβλημενη απο ποτε η αναγκη καποιου ξεκαθαρισματος
ποιοι ειμαστε εμεις που αντιστεκομαστε?
πως θα αντισταθουμε?
κ τι ειναι αυτο που επιδιωκουμε?
αυτοι με τις μολοτωφ δεν αντιστεκονται παντως,ειτε ειναι παρακρατικοι ειτε ηλιθιοι,ο ιδιος αναρχοφασισμος ρεει στις φλεβες τους
επομενως αν δεν απομονωθουν,δε καταφερνουμε τιποτα
καποιοι καταγγελλουν την Αστυνομια που δε τους πιανει,οσοι το κανουν αυτο,εχουν μπερδεψει την επανασταση με τη γιορτη
κ οσοι μπερδευουν την επανασταση με τη γιορτη ειναι ουσιαστικα υπερασπιστες αυτου του αστικου καθεστωτος κ δε προκειται να πραξουν το παραμικρο για να το ανατρεψουν
γιατι το καθεστως,δεν αλλαζει ουτε με πορειες,ουτε με προβοκατσια,ουτε με χλιαρες αποκηρυξεις της προβοκατσιας
αλλαζει μονο με ψηφο στην Αριστερα κ θα το επαναλαμβανω σε σημειο γραφικοτητας
αλλα ξερεις τι νομιζω φιλε el romandante?
νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο εμας που φωναζουμε,ουσιαστικα δε θελουμε να αλλαξει
σου προτεινω να διαβασεις το βιβλιο του Αλεν Μπαντιου, Η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
εκει φαινεται ξεκαθαρα,ειδικα αμα διαβασεις τα γεγονοτα της Παρισινης Κομμουνας του 1871,
πως ολα τριγυρω αλλαζουνε κ ολα τα ιδια μενουν
ο σκοπος του βιβλιου βεβαια δεν ειναι να σε αποθαρρυνει,αλλα μαλλον τελικα εμενα με αποθαρρυνε!!
αν θες,διαβασε κ αυτο,οπου μου βγαινει το πιο εξεγερσιακο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://celinathens.blogspot.com/2010/05/blog-post_06.html
φίλε celin, καταρχήν σε ευχαριστώ για τα σχόλια που όπως πάντα θέτουν ζητήματα για συμφωνίες και ασυμφωνίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν όμως να σου πω πως το μπλογκ σου είναι από αυτά που διαβάζω τακτικά και αυτό που μου τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον ήταν η υπεράσπιση από πλευράς σου του terminator 2 :-). Παρόλο που δε παρακολουθώ πολύ ταινίες Ε.Φ. θεωρώ ότι αυτη η ταινία δίκαια μπορεί να πάρει μια θέση στο πάνθεον αυτής της κατηγορίας και μου άρεσε που το υποστήριξες.
Στα του σχολίου σου τώρα:
Στην ανάρτησή μου προσπάθησα να σκεφτώ πάνω στην έννοια των ενοχών ενός κινήματος στο ζήτημα των δολοφονιών. Ναι, οι δολοφόνοι ξεπήδησαν από τους κόλπους του, αλλά αυτό μόνο κυριολεκτικά καθώς μεταφορικά τέτοιοι άνθρωποι (εκτός από να δολοφονούν) δεν έχουν κάτι περισσότερο να προσφέρουν στην ουσία του κινήματος. Άσε που όσο υπάρχουν αποδείξεις σαν και αυτές
http://naftilos.blogspot.com/2010/05/no-comment.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+Anemos+%28ANemos%29
πάντα θα υπάρχει και η αμφιβολία σχετικά με τον ιδεολογικό χώρο (ή τις παρακρατικές οργανώσεις) από τον οποίο προέρχονται οι προβοκάτορες και για τα πραγματικά κίνητρά τους. Οπότε, όντως, ενοχές που ξεπήδησαν από τους διαδηλωτές αυτά τα καθάρματα, αλλά όχι de factο αμαύρωση της συλλογικής προσπάθειας.
Για μια ακόμα φορά στις συνομιλίες μας θα εκφράσω διαφωνία σχετικά με το ρόλο των εκλογών και τη ψήφο στην αριστερά για την αλλαγή της κατάστασης. Εκτός αν εννοείς ότι η κατάσταση που πρέπει να αλλάξει είναι το αιώνιο κατσίκωμα στην εξουσία των 2 κομμάτων-φερέφωνων της άρχουσας τάξης, οπότε εδώ θα διαφωνήσουμε ξανά.
Αν όντως υπάρχουν κάποιοι που φωνάζουν αλλά στη πραγματικότητα δε θέλουν να αλλάξει κάτι αυτοί φαίνονται να είναι τα ακροδεξιά κοπρόσκυλα αλλά και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες-φερέφωνα και αυτές του πασοκ. Ναι, γίνομαι τόσο συγκεκριμένος ως προς τις 2 παραπάνω κατηγορίες φωνασκόντων γιατί δε θα μπορούσα ποτέ να κατηγορήσω αυτούς που κατέβηκαν στο δρόμο με αρχικό κίνητρο την απώλεια του εισοδήματός τους. Αυτοί μπορούν να ζυμωθούν πολιτικά μέσα από μια διαδήλωση, μέσα από μια έμπρακτη χειρονομία αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης, μέσα από το κοινό φόβο που προκαλεί η ανεξελεγκτη βία και τρομοκρατία των κατασταλτικών μηχανισμών, και να αρχίσουν να αποκτούν σιγά σιγά την απαραίτητη ταξική συνείδηση που θα φέρει στην επιφάνεια και το πρόταγμα της πολιτικής ανατροπής. Στο δικό μας χέρι είναι.
Τέλος οφείλω να ομολογήσω ότι η απουσία του Μπαντιού από τα ράφια της βιβλιοθήκης μου είναι κραυγαλέα και υποχρεούμαι να επανορθώσω άμεσα!!
και κάτι ακόμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήδιατυπώνεις 3 ερωτήματα
"ποιοι ειμαστε εμεις που αντιστεκομαστε?
πως θα αντισταθουμε?
κ τι ειναι αυτο που επιδιωκουμε?"
σου συστήνω ανεπιφύλακτα να ρίξεις μια ματιά σε ένα νέο μπλογκ που διαβάζω τελευταία, "χορός στο πάγο" στο http://odysseasfaos.blogspot.com/
Η ανάρτησή του http://odysseasfaos.blogspot.com/2010/05/blog-post_6147.html έχει πολύ συγκεκριμένες προτάσεις -απαντήσεις στα ερωτήματα, οι οποίες σε γενικές γραμμές με καλύπτουν. Και είναι χαρακτηριστικό πως αυτές τις μέρες είναι το μόνο από όσα μπλογκ διαβάζω που προτείνουν κάτι τοσο σαφές.
Sυμφωνω κ για τις συνδικαλιστικες ηγεσιες κ για τα ακροδεξια κοπροσκυλα,τα ιδια πραγματα ζηταμε,μακαρι να επελθει η ζυμωση που λες μεσα απο αυτες τις διαδικασιες κ η διαμορφωση ταξικης συνειδησης
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστω για το μπλογκ που μου προτεινεις,θα μπω να ενημερωθω για τις εκει αποψεις
Οποτε εχεις χρονο να ασχοληθεις με τον Μπαντιου,ειλικρινα δε θα χασεις,περα απο τη ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ,πολυ καλη ειναι κ η ΗΘΙΚΗ του,τα προτεινω γιατι ειναι βιβλια ευαναγνωστα,κατανοητα που φαινεται η προσπαθεια του συγγραφεα να επικοινωνησει με το αναγνωστικο κοινο,εν αντιθεσει με κατι αλλους στυλ Ντελεζ κ Ντεριντα,που λιγα πραγματα καταλαβα απο τα γραφομενα τους[Βεβαια,φταιω κ εγω που διχως θεωρητικη καταρτιση πηγα να "τα βαλω με τα φιλοσοφικα θηρια"!!]
ΥΓ Η φωτογραφια στο προφιλ ειναι απο ταινια του Γκονταρ?το χω απορια,για αυτο ρωταω!!
όντως, αρσενικό-θηλυκό
ΑπάντησηΔιαγραφή(αν και τον Jean Pier Leau τον προτιμώ με εκείνον το ακαταμάχητα ευθραστο ρομαντισμό του Antoine Doinel στις ταινίες του Τρυφώ)
το ειδα προσφατα το Αρσενικο-θηλυκο,για αυτο κατι μου θυμιζε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρυφω δυστυχως δεν εχω δει καμια ταινια του!
Μπηκα κ στο μπλογκ του Οδυσσεα,ειχες δικιο,οι προτασεις του ειναι ενδιαφερουσες κ τις προσυπογραφω
κ η σκεψη του,συγκροτημενη
οκ...μπήκα να διαφωνήσω (για 1η φορά στην ζωή μας αφεντικούλη) σε σχέση με το ζήτημα της ενοχής...επί του προσωπικού αν θες, αλλά...αλλά...είπες πως ο celin υπερασπίζεται το terminator 2 και πως εσύ "Παρόλο που δε παρακολουθώ πολύ ταινίες Ε.Φ. θεωρώ ότι αυτη η ταινία δίκαια μπορεί να πάρει μια θέση στο πάνθεον αυτής της κατηγορίας...". Και έρχομαι να πω: ΜΑ ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΑ; (εκτός από αυτό σχετικά με την ενοχή, που και γι'αυτό δεν είμαι σίγουρη όταν μιλάμε για συλλογική ενοχή ενός κινήματος, πού ξέρεις μπορεί και δική μου)
ΑπάντησηΔιαγραφήTERMINATOR 2 RESPECT!!!!!
celin αν είσαι στη φάση Γκοντάρ, μείνε εκεί, θα είναι χρήσιμη για να συνεχίσεις στη κατάσταση πυρακτώδους διανοητικής διέγερσης (δες και την "Κινέζα" του, αν δεν την έχεις δει)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦύλαξε τον Τρυφώ για όταν θα έχεις ανάγκη να μετατρέψεις την ασχήμια σε ποίηση
και φυσικά, του τα είπα και του Celin στο αντίστοιχο ποστ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑααα, εγώ το σωστό θέλω να λέγεται!
καλή μου μπαλόνη, δεν κατάλαβα καλά τη διαφωνία σου, να είμαι ειλικρινής. Θα προσπαθήσω ωστόσο να σχολιάσω αυτό που υποθέτω ότι εννοείς (..παράλογο;;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναγωγή στο προσωπικό τα αλλάζει όλα. Επί προσωπικού θεωρούμε αδιανόητη τη διαφθορά, πχ, αλλά σε επίπεδο κοινωνίας χαρακτηριζόμαστε από αυτή. Προφανώς, ατομικά ενοχικά συμπλέγματα θα ένιωθα μόνο αν βρισκόμουν στη σταδίου και δεν άρπαζα ένα πυροσβεστήρα να σβήσω τη φωτιά (και αφού τη κατέσβηνα να τον ξεφορτωνόμουνα στο κεφάλι του δολοφόνου), αλλά όχι επειδή βρισκόμουν στη διαδήλωση από όπου ξεφύτωσαν και αυτά τα καθάρματα.
Υπάρχει ένα σύννεφο που θολώνει κάπως τις συλλογικές ευθύνες των διαδηλωτών, κυρίως σε ζητήματα προστασίας της ίδιας τους της ταυτότητας ως διαδηλωτές. Από την άλλη, όσο δεν διαψεύδονται οι υποψίες (δες παραπάνω σχόλιο) σχετικά με τις παρακρατικές δράσεις, ναι, όντως το παιχνίδι παίζεται στην έδρα μας αλλά με στημένους διαιτητές.
haasta la vista...baaabyy...
:)
Χαιρομαι για την ομοψυχη καταδικη των αμφισβητιων του ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗ ν2!!
ΑπάντησηΔιαγραφήel romandante,μιλας για φαση Γκονταρ,δε νομιζω πως ο Γκονταρ ειναι μια φαση γιατι θεωρω οτι ποτε δε ξεπερνιεται!Ειδα το Αλφαβιλ το 2004 k απο τοτε εχω δει ο,τι Γκονταρ εχω μπορεσει να δω
Κι ομως,πουθενα δε μπορεσα να βρω να δω τη Κινεζα
Κ εφοσον συμβαινει αυτο που υποψιαζομαι κ ο τιτλος ειναι αναφορα στους Γαλλους Μαοιστες του 60κατι,ειναι επιτακτικη κ επειγουσα η αναγκη να τη δω!
K αυτο που λες για τη μετατροπη της ασχημιας σε ποιηση,καταλαβαινω οτι δεν το λες κυριολεκτικα αλλα μεταφορικα,ως στροφη δηλαδη της Ψυχης στο Υπερβατικο κ στη Τεχνη,οταν αρχιζει κ τα βρισκει σκουρα στη πραγματικοτητα...
...αλλα κ κυριολεκτικα προσπαθω να το εφαρμοσω,για να αποφυγω τον κυνισμο κ τις ρεαλιστικες παραδοχες,γραφω απο πολυ μικρος!Ακομα κ στο μπλογκ μου αν προσεξεις,εχω αναρτησει καμια 10αρια ποιηματα
φιλη μπαλονη,μου εχεις μιλησει στο μπλογκ μου?
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδη ειπες οτι μου τα ειπες στο αντιστοιχο ποστ αλλα εγω δε θυμαμαι να χουμε μιλησει!
αν δεν ειδα το σχολιο σου κ δεν σου απαντησα,συγγνωμη για την αγενεια αλλα δεν ειδα σχολιο σου!
@celin
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλέ, μη σε πιάνουν και σένα τα ενοχικά, μόλις πριν λίγο σχολίασα, αφού διάβασα εδώ τα σχετικά!
@Αφεντικό
νομίζω πως σχετικά με αυτό που θέλω να πω τα λέω πιο αναλυτικά στον Γατουλέα στο τελευταίο ποστ μου στα σχόλια!
Ουφ, μην τα ξαναγράφω!
celin, εννοείται πως δεν διανοούμαι να υποπέσω στην ιεροσυλία του να αποκαλέσω τον τρισμέγιστο Ζαν Λυκ σκηνοθέτη "φάσης".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη κινέζα του την είδα με αγγλικούς υπότιτλους πρόπερσυ, δε ξέρω αν κυκλοφορεί με ελληνικούς. Προσπάθησε να τη βρεις, είναι τρομερά επίκαιρη μετά τα τελευταία γεγονότα τυφλής βίας που ζήσαμε. 43 χρόνια μετά και δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο μοντέρνα.
Δε ξέρω πως θα περιέγραφες απεικονιστικά τη "στροφη της Ψυχης στο Υπερβατικο κ στη Τεχνη", αλλά όταν είδα τον πύργο του Άιφελ να ορθώνεται αριστοτεχνικά σε δεύτερο πλάνο πίσω από τις καμινάδες εξαθλιωμένων σπιτιών σε ένα ζοφερό, γκρίζο παρίσι στα "400 χτυπήματα" του Τρυφφώ, κατάλαβα ότι η ομορφιά μπορεί να κρύβεται παντού. Ή στο "η αγάπη το βάζει στα πόδια", πάλι του Τρυφφώ, όταν ο ήρωας Antoine Doinel μέσα στα στρατιωτικά κρατητήρια αντιστέκεται στη φρίκη της ανελευθερίας της θητείας διαβάζοντας ζωηρά ποιήματα του Ρεμπώ. Ή στο "τελευταίο μετρό"...
Νομίζω ότι θα δω αμέσως τώρα μια ταινία του, έτσι για να γουστάρω!
μπαλόνη, ξαναδιάβασα το αντισχόλιό σου στου γατουλέα για να σιγουρευτώ ότι έχω καταλάβει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα όρια ατομικών και κοινωνικών ενοχών είναι δυσδιάκριτα -και πώς να μην είναι άλλωστε- και χωρίς σαφείς αντιπροτάσεις δράσης του νεότευκτου κινήματος θα συνεχίσουν να είναι.
Να θυμίσω επίσης πως ο τερμινέητορ στο νούμερο 1 ήταν ο κακός και στο 2 ο καλός. Θα μπορούσαμε να ενσωματώναμε αυτή την ιδιαίτερη αμφισημία του στο κίνημα άραγε;
μπαλονη,πριν λιγο ειδα το σχολιο σου κ απαντησα[αυτη τη ρημαδα την ενοχη,κανω ο,τι μπορω για να την αποφυγω,δεν τα καταφερνω παντα]
ΑπάντησηΔιαγραφήel romandante,με επεισες ηδη,μονο κ μονο για τη σκηνη με τον Ρεμπω[ηρωας της μετεφηβειας μου] που ανεφερες,θα τρεξω να νοικιασω καποια ταινια του!
celin, πρόταση: ξεκίνα από τα 400 χτυπήματα (που είναι άλλωστε και η πρώτη του Τρυφφώ). Ο μικρός ήρωας που πρωταγωνιστεί εκεί παρακολουθείται από τον σκηνοθέτη από τη προεφηβεία του μέχρι τα 30 something σε αρκετές ταινίες.
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!πολυ ασυνηθιστο μου φαινεται αυτο!!οκ,η πρωτη θα ειναι τα 400 χτυπηματα!
ΑπάντησηΔιαγραφή