Σαν χθες, 42 χρόνια πριν, ο Γκοντάρ και ο Τρυφώ ηγήθηκαν μιας "επαναστατικής" επιτροπής που αποφάσισε τη κατάληψη και τη διακοπή του φεστιβάλ των Καννών. Ετσιθελικά. Συμπαραστάτες τους οι Λελούς, Φόρμαν, Ρενέ, Σαμπρόλ και Μπερί. Στην επιστολή που συνέταξαν και διάβασαν τονίζονταν τα εξής: «Καθετί με μια έστω ρανίδα αξιοπρέπειας και σημασίας έχει πάψει να λειτουργεί αυτή τη στιγμή στη χώρα. Δεν γνωρίζω πώς θα μπορούσε να γίνει γνωστό καθώς δεν υπάρχουν εφημερίδες, πρέπει πάντως πάση θυσία να γνωστοποιηθεί στους συμπατριώτες μας ότι το φεστιβάλ διεκόπη». Πιο πριν, ομάδα φοιτητών και κινηματογραφιστών υπό των Γκοντάρ και Τρυφώ είχαν διακόψει προβολές διακυρήσσοντας την αλληλεγγύη του γαλλικού σινεμά στις γενικές απεργίες και την άρνησή τους να "γίνουν τα μέσα μιας γενικής αποβλάκωσης στην υπηρεσία μιας καπιταλιστικής κοινωνίας που αμφισβητούν". Οι στόχοι τους, ίδιοι με αυτούς των εργατών που βρίσκονταν στον αγώνα: η "αλλαγή της οργάνωσης των μέσων παραγωγής και διανομής, η κατάργηση των απαγορεύσεων". Απαίτησαν να κάνουν "ελεύθερο κινηματογράφο ενός ελεύθερου λαού". Ήταν λίγο πριν η νεολαία, η εργατική και ένα κομμάτι της αστικής τάξης της Γαλλίας παραλίγο να εγκαταστήσουν τη φαντασία στην εξουσία. Και ήταν ο Γκοντάρ ένας από αυτούς.
Ο ίδιος που σήμερα, 42 χρόνια μετά, αποδεικνύει πως η νεότητα είναι εγγενές στοιχείο στην ανθρώπινη προσωπικότητα και πως το ελεύθερο πνεύμα ύπταται όταν απαιτηθεί φυσικών νόμων και ετερόφωτων προσωπείων.
Και αφού εμείς δε μπορούμε να ακούσουμε τη φωνή του ελεύθερου πνεύματος στη γλώσσα μας, μιας και περιμένουμε ακόμα την αφύπνιση της διανόησης από τη ναρκισσιστική της κατάνυξη, ας ακούσουμε αυτόν τουλάχιστο να συνεχίζει να το λέει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και αφού, ίσως δε ζήσουμε την όμορφιά των λόγων του, ας απολαύσουμε λίγο από την ομορφιά των εικόνων:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
έχεις κάτι να προσθέσεις;